ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ

Πάνε 3 χρόνια από τότε που ο Γ. δεν είναι πια "σωματικά" μαζί μου. Μέχρι τότε, λίγο μετά τους Ολυμπιακούς, είχαμε περάσει 24 χρόνια κοινής πορείας και όχι μόνο. Μαζί από το Γυμνάσιο, μοιραστήκαμε διακοπές, προβλήματα, εφηβεία, έρωτες, έρωτα, πανελλήνιες, φοιτητικά χρόνια, δουλειά, με λίγα λόγια τα πάντα. Απ' τη στιγμή που έφυγα από τη δουλειά που ήμασταν μαζί - λόγω συνθηκών - αρχίσαμε σιγά σιγά να χανόμαστε.
Μετά το γάμο του κρατήσαμε μια καλή επαφή αλλά δεν ήταν πια το ίδιο. Δε λέω ποτέ ότι συμβιβάστηκε, λέω ότι εγώ που δεν μπόρεσα να ακολουθήσω παρόμοια πορεία είχα αρχίσει να νιώθω "εκτός". Εκτός κλίματος, έγγαμης ζωής, κλπ. Κι όμως το παιδί του τ' αγάπησα σαν δικό μου. Και τον ίδιο ποτέ δεν αγάπησα λιγότερο, απλά λίγο η δουλειά, λίγο η διαφορετική στάση ζωής, λίγο η απόσταση (χιλιομετρική) που όλο και μεγάλωνε, μας έφεραν μακριά. Όταν άρχισαν τα σοβαρά σωματικά του προβλήματα ήμουν απών.. Ασυνείδητα στάθηκα μακριά, συνειδητά πόνεσα όσο λίγοι. Ακόμη δεν έχω συγχωρήσει τον εαυτό μου που δεν στάθηκα όσο κοντά του ήθελα να ήμουν. Το ξέρω ότι το είχε ανάγκη, ότι θα του έκανε καλό. Το χειρότερο είναι ότι δεν πρόλαβα να του εξηγήσω και να του ζητήσω συγγνώμη. Δεν ήταν εγωισμός, ήταν λιγοψυχιά. Φοβόμουν ότι θα έβαζα τα κλάματα ενώ θα του έλεγα τις αγαπημένες του ατάκες από κόμικ για να του φτιάξω το κέφι. Πρόκειται για ένα απ' αυτά τα βάρη ζωής που θα κουβαλάω μέχρι τέλους.
Πάνε 3 χρόνια από τότε που ο Γ. δεν είναι πια "σωματικά" μαζί μου. Είναι όμως τόσο μεγάλο κεφάλαιο στο μικρό βιβλίο της ζωής μου που δεν πρόκειται ποτέ να χαθούμε ψυχικά.

Υ.Γ.: Χρόνια πολλά στους γονείς μου που σαν σήμερα κλείνουν 48 χρόνια ευτυχισμένου γάμου... είναι κάτι μέρες βρε παιδί μου που και να θες δεν φεύγουν εύκολα από το μυαλό.

Πήγα σε μάγισσες...

Πήγα που λέτε τελικά σε μια καφετζού να μου πει την μοίρα μου σχετικά με εκείνη την αύξηση που περιμένω.

Η εικόνα μιλά από μόνη της νομίζω...

Χοληστερίνης το ανάγνωσμα

Χθες βράδυ είχαμε για φαγητό κάτι φίλους. Καλά ήταν, με την φίλη Ο. είχαμε να τα πούμε και πολύ καιρό τον Α. και Γ. τους βλέπω λίγο πιο συχνά αλλά πάντα γουστάρω την παρέα τους. Το μενού περιλάμβανε σουτζουκάκια - σχεδόν - σμυρναίικα, ντολμαδάκια γιαλαντζί, πιλάφι, σαλάτα και βέβαια με συνοδεία τσίπουρου (και άλλων αλκοολούχων) με κατάληξη τούρτα σοκολάτας κι άλλα γλυκάκια. Ναι, σκάσαμε εντελώς, δε ντρέπομαι να το πω.
Η σημερινή νύχτα προβλέπεται ακόμη πιο μάχιμη όμως (όσον αφορά τη χοληστερίνη). Ο γνωστός και μη εξαιρετέος φίλος από το χωριό φέρνει ψάρια και θαλασσινά κι η μάχη προβλέπεται άνιση (για τα θαλασσινά σαφώς). Θα μου πεις τι κόπτεσαι; ανάλυση αίματος θα κάνεις αύριο; Όχι βρε αδελφέ, αλλά να, μετά από 2 σερί βραδιές φαγητού - ποτού με τι καρδιά να πας για δουλειά αύριο; Είναι και που δεν έχω κάνει διακοπές φέτος, που ο καιρός μας τα μπερδεύει κάπως, που ήμουν σε επιφυλακή (βλέπε δουλειά από το σπίτι) αυτό το Σ/Κ, πολύ θέλει ο άνθρωπος στην ηλικία μου να γκρινιάζει και με τα καλά και με τα κακά;
Τεσπά, είμαι σίγουρος πως θα περάσω σούπερ απόψε, σας αφήνω με τη μυρωδιά οστράκων που ψήνονται σε παραλλαγές (σαγανάκι, λαδολέμονο, κλπ) και ψαριών στην σχάρα. Πάω να πιω το τσιπουράκι με το φιλαράκι μου το καλό (κατά πως με λέει).

Κουραστικές αναλύσεις

Άντε τελείωσαν κι οι εκλογές, κι ασχολούμαστε για λίγο με τα μετεκλογικά (όπως pre-basket & after-basket show ένα πράγμα), να δούμε τι έπεται. Γιατί τον Μάιο είχαμε τη Eurovision, το καλοκαίρι όλο κι ένα μάτι παίρναμε από τη Μύκονο με τον έγκυρο ρεπόρτερ Ιορδάνη, μετά κάτι οι φωτιές, κάτι οι εκλογές πέρασε ο καιρός. Τώρα τι;
Θα πέσουμε σε μια φθινοπωρινή κατάθλιψη μου φαίνεται, χωρίς σπουδαία προς συζήτηση θέματα (ίσως μόνο κάποια καιρικά φαινόμενα μπορούν να ανακόψουν την απόλυτη βαρεμάρα που έρχεται).
Το θέμα πάντως που προβλέπω να κυριαρχήσει για λίγες ημέρες ακόμη είναι όχι η άνοδος της τιμής του πετρελαίου (που θα παγώσουμε χειμωνιάτικα να μου το θυμηθείτε), ούτε η άνοδος της μετοχής του ΟΤΕ, αλλά η πτώση της κακομοίρας της Εφούλας, που παρόλο που έδωσε σκληρή μάχη στη Β' (όχι Εθνική βρε), δεν τα κατάφερε, και που όλοι οι άλλοι καλλιτέχνες που επίσης δεν τα κατάφεραν θα βρουν το βήμα από τα έγκυρα μεταμεσημεριανά κύματα να μας δώσουν το στίγμα και το μέγεθος αυτής της αδικίας.
Φοβάμαι ότι αυτό το διάστημα κι η διάθεσή μου θα ποικίλλει από light σε heavy με πολλές μεταπτώσεις ενδιάμεσα.

ΚΟΣΜΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΑΣ

Επιθυμώντας η εταιρεία μας να διατηρήσει την πιστοποίηση ποιότητας ISO 2007 , λήφθηκε η απόφαση πως τέτοιες συμπεριφορές δεν θα γίνονται εφεξής αποδεκτές. Θέλοντας να συμβάλλουμε στην ομαλότερη μετάβαση σε ένα επίπεδο επικοινωνίας πιο εκλεπτυσμένο δημιουργήθηκε η παρακάτω λίστα περιπτώσεων με τις προτεινόμενες αλλαγές:

Αντί του:	Στ'αρχίδια μου!	Να γίνεται χρήση του:	Δε με απασχολεί το ζήτημα.
Αντί του:	Γαμώ την τύχη μου! Κι άλλη στραβή!	Να γίνεται χρήση του:	Μου αρέσουν οι προκλήσεις.
Αντί του:	Τι στο διάολο έχω να κάνω εγώ μ'αυτή την παπαριά!	Να γίνεται χρήση του:	Δεν είχα σχέση με το συγκεκριμένο εγχείρημα
Αντί του:	Να πάει να γαμηθεί, ας το κάνει μόνος του ο καργιόλης!	Να γίνεται χρήση του:	Θα είναι δύσκολο να συντονίσουμε τις ενέργειες μας.
Αντί του:	Ωραία! Και κερατάς και δαρμένος!	Να γίνεται χρήση του:	Ναι, σήμερα θα μπορέσω να δουλέψω μερικές ώρες παραπάνω.
Αντί του:	Είναι εντελώς μαλάκας!	Να γίνεται χρήση του:	Δεν γνωρίζει ο συνάδελφος το συγκεκριμένο πρόβλημα.
Αντί του:	ΕΕ! Εσύ!	Να γίνεται χρήση του:	Με συγχωρείτε.
Αντί του:	ΕΕ! Εσύ! Ναι, εσύ ρε μαλάκα!	Να γίνεται χρήση του:	Με συγχωρείτε κύριε.
Αντί του:	Δεν γαμιέσαι λέω γω!	Να γίνεται χρήση του:	Λυπάμαι δεν μπορώ να σε εξυπηρετήσω.
Αντί του:	Τι? Πήρε προαγωγή? Άραγε πόσους απ'το ΔΣ έχει τσιμπουκώσει!	Να γίνεται χρήση του:	Επιτέλους αναγνωρίσθηκαν οι προσπάθειες της.
Αντί του:	Τι τα έκανες τα κωλόχαρτα?	Να γίνεται χρήση του:	Μήπως θυμάσαι που τοποθέτησες τα έγγραφα.
Αντί του:	Καλά ..σκατά έχεις στο μυαλό σου?	Να γίνεται χρήση του:	Νομίζω η πρόταση σου είναι ανεφάρμοστη.
Αντί του:	Πάλι τα αρχίδια μου πήρε!	Να γίνεται χρήση του:	Το νέο αίτημα του για αύξηση απορρίφθηκε.
Αντί του:	Θα ψοφήσεις και θα είσαι ακόμη κλητήρας!	Να γίνεται χρήση του:	Δεν υπάρχουν περιθώρια για περαιτέρω εξέλιξη.
Αντί του:	Καλά τόση ώρα γι'αυτή την μαλακία!	Να γίνεται χρήση του:	Το αποτέλεσμα είναι μάλλον φτωχό.

Υ.Γ.: ΕΝΑ Ε-ΜΑΙL ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΣΕ ΩΡΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΑΝΙΚΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ Μ'ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΩ ΛΙΓΟ...

Εκ-λογικά

Ούτε που θυμάμαι σε πόσες εκλογικές αναμετρήσεις έχω πάρει μέρος μέχρι τώρα. Τότε που είχαμε τα εκλογικά βιβλιάρια τουλάχιστον τις μετρούσαμε. Πλέον έχουν καταντήσει κάπως: "έχω να πάω να κουρευτώ αύριο". Ίσως λίγο πιο αδιάφορα και μ' ακόμη λιγότερη προσμονή. Δεν είναι τόσο ότι με τις σφυγμομετρήσεις και τα exit polls έχουμε από νωρίς το αποτέλεσμα, είναι ότι δεν περιμένουμε ν' αλλάξει και τίποτα ιδιαίτερα.
Θυμάμαι μικρός, αρχές γυμνασίου - πριν καν αρχίσω να ψηφίζω, είχα ήδη διαμορφώσει μια αγωνιστική κι επαναστατική φύση. Λίγο το περιβάλλον, λίγο η μόδα της εποχής (Ο Τσε, παρέα με τους Floyd & τον Marley σε αφίσες στους τοίχους), με έκαναν να περιμένω με αγωνία τη στιγμή που θα μεγαλώσω ώστε να μπορώ να μορφώσω πολιτικό λόγο και να τον εκφράσω έμπρακτα στην κάλπη.
Για μερικά χρόνια αυτό είχε κάποιο νόημα. Ώσπου, λίγο η πτώση του υπαρκτού & του τοίχους, λίγο η απογοήτευση στα πρόσωπα των δικών που είχαν αγωνιστεί και που έβλεπαν ότι οι κακουχίες τους πήγαν λίγο-πολύ χαμένες, με έκαναν να δω το παράλογο του πράγματος. Όχι ότι - και σ' αυτό το σημείο - δεν ήμουν λίγο αιρετικός. Ποτέ δεν άντεχα τα "καλούπια" και "δεν πρέπει" στη ζωή μου. Είχα φτάσει κάποτε να τσακωθώ με τον πατέρα μου για πολιτικά θέματα, εγώ, που μέχρι κι ομάδα άλλαξα στα παιδικά μου χρόνια για να πανηγυρίζουμε ή να σιχτιρίζουμε παρέα.
Πλέον μου φαίνονται όλα τόσο μάταια και προδιαγεγραμμένα που δεν υπάρχει όχι μόνο λόγος να τσακώνομαι για πολιτικά, αλλά ούτε καν να συμμετέχω. Όποτε ανοίξει παρόμοια συζήτηση στην παρέα κοιτάω τα αστέρια, το ποτήρι, το κινητό, την κοπελίτσα με τ' αγοράκι που χαϊδεύονται στο δίπλα τραπέζι. Οι 8, 4, 2 ή 1, έχουν ήδη αποφασίσει για το μέλλον κι εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περνάμε όσο καλύτερα γίνεται μ' αυτά που μας προσφέρονται (ή όχι;).
Θα πάω την άλλη Κυριακή να ψηφίσω. Με την ίδια διάθεση που πάω να πληρώσω ένα λογαριασμό.

Προσοχή στις οξύθυμες

Μου το έστειλε ένας φίλος σε e-mail σήμερα στο γραφείο κι είπα ότι αξίζει τον κόπο να το αναδημοσιεύσω (φαντάζομαι οι άντρες θα ανατριχιάσουν κάπως μ' αυτό)

ΑΜΑΝΤΑ ΜΟΝΤΙ, 24 ετών, οξύθυμη νεαρά από το Λίβερπουλ, Αγγλία, καταδικάστηκε χθες σε ποινή φυλάκισης 2 ετών, γιατί τον περασμένο Μάιο, προς το τέλος ενός house party στην πόλη, τσαντίστηκε επειδή ο φίλος της Τζέφρι Τζόουνς, 37 ετών, με τον οποίο είχαν μια «ελεύθερη και χαλαρή», όπως παραδέχτηκαν, σχέση, αρνήθηκε να ενδώσει στις γλύκες της (ήθελε έρωτα «εδώ και τώρα» η κοπέλα) του ξερίζωσε με τα ίδια της τα χέρια τον αριστερό όρχιν, τον έβαλε στο στόμα της και, πριν τον καταπιεί, τον έφτυσε. Ένας φίλος που βρισκόταν μπροστά στη σκηνή, κατέθεσε στο δικαστήριο ότι μάζεψε τον όρχιν του κ. Τζόουνς από το πάτωμα και του τον έδωσε πίσω λέγοντάς του «λυπάμαι πολύ, αλλά αυτό είναι δικό σας».
Στα αγγλικά ακούγεται ακόμα πιο ωραία («I'm terribly sorry, but Ι think this is yours»). Ο άτυχος κ. Τζόουνς μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με αβάσταχτους πόνους, αλλά οι γιατροί δεν μπόρεσαν να επαναφέρουν το ξεριζωμένο όργανο στην προτεραία θέση του. Η κ. Μόντι, σε επιστολή της προς το δικαστήριο, δηλώνει ότι μετάνιωσε για την πράξη της και παρακαλεί τον πρώην σύντροφό της να καταλάβει ότι «δεν είμαι βίαιο άτομο».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 15/06/2007

Update: Άσχετο αλλά αξιοπρόσεκτο κι εξίσου ανατριχιαστικό: μόλις άκουσα τον καιρό στις ειδήσεις και λεν ότι θα χιονίσει στα βόρεια ορεινά κατά την Πέμπτη!!!

Και τώρα τι;

Τέλος και στις φωτιές, τώρα είναι η ώρα των παροχών (προς άγρα ψήφων βεβαίως), των ανούσιων εκλογο - κουβεντουλο - πάνελ, κι άλλων αηδιών. Το μόνο που ένιωσα και πρόσφερα ήταν κάποια ρούχα που έστειλα - κι ελπίζω να φτάσουν στον προορισμό τους σύντομα - και η υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου, του χρόνου διακοπές Ηλεία - Μεσσηνία (Εύβοια πηγαίνω ούτως ή άλλως). Μακάρι να είχα το χρόνο και το σθένος να βοηθήσω και χειρωνακτικά σε αυτή την προσπάθεια.
Νομίζω πως μόνο ο εσωτερικός τουρισμός θα μπορέσει να δώσει μια πραγματική ώθηση σε αυτές τις περιοχές. Αν δε το κράτος αποφασίσει να δώσει τα κουπόνια τουρισμού των εργατικών εστιών για Πελοπόννησο (να πρωτοτυπήσει και λίγο βρε αδελφέ) κι αποφασίσει η όποια κυβέρνηση μας προκύψει να κάνει και κάποιες εκδηλώσεις (π.χ., αθλητικά γεγονότα, συνέδρια, κλπ) νομίζω πως θα αρχίσει να ξαναπαίρνει τα πάνω της.
Τα καμένα σίγουρα θα κάνουν πολλά χρόνια να επουλωθούν, οι ζωές δεν ξαναγυρίζουν, ελπίζω μόνο αυτοί οι άνθρωποι να βρουν το κουράγιο να αρχίσουν απ' την αρχή και να μείνουν στον τόπο τους. Θα είναι κρίμα να γεμίσουν όλα τα βουνά της Πελοποννήσου με χωριά φαντάσματα που σε λίγα χρόνια θα πουληθούν για ένα κομμάτι ψωμί σε Ευρωπαίους και άλλους.