Γελούσε και με την ιδέα ότι κάποιος μπορεί να
ήταν προληπτικός στις μέρες μας. Χάιδευε τις μαύρες γάτες, περνούσε κάτω από
σκάλες, όταν κάποιος του έλεγε τη φράση χτύπα ξύλο χτυπούσε το κεφάλι του και
γενικώς θεωρούσε τις προλήψεις και δεισιδαιμονίες παιδαριώδεις και
ξεπερασμένες. Το μόνο που ίσως παρέκλινε αυτής της συμπεριφοράς ήταν ότι είχε
μαζί του πάντα ένα μικρό φυλαχτό της γιαγιάς του. Από αυτά που υποτίθεται
περιλαμβάνουν τίμιο ξύλο, αλλά που ο ίδιος δεν το πίστευε κι απλά θεωρούσε ένα
εύκολο τρόπο να κουβαλάει κάτι δικό της πάνω του.
Η συνέχεια στο Λογοτεχνικό Σάββατο...
Για τους φίλους ακροατές bloggers που απάντησαν στην Σαββατιάτικη λουλουδιασμένη μου εκπομπή σχετικά με το αγαπημένο τους λουλούδι, οι απαντήσεις τους σημαίνουν τα παρακάτω:
ΦΟΥΛΗ και γαρδένια:
Κρυφός Έρωτας |
Παύλος και Ήλιος:
Υπερηφάνια |
Evil και Νυχτολούλουδο (είπε και γεράνι, γαρύφαλλο αλλά στέκομαι στο πρώτο):
Δεν ζω χωρίς εσένα |
Ντίνα και Μαργαρίτες (είπε και χρυσάνθεμο):
Αθωότητα / Αγνότητα |
Λύκος και Ορχιδέα:
Συλλογισμός / Αγάπη / Ομορφιά (και παιδιά με την κινέζικη ποικιλία) |
Ρία και Βυσσινί Μπακαρά Τριαντάφυλλο:
Πάθος / Έρωτας |
Κατερίνα και Γιασεμί:
Αρχοντιά |
Ανεξάρτητα με τη σημασία τους τα λουλούδια είναι όλα μα όλα όμορφα και τουλάχιστον εμένα με κάνουν να αισθάνομαι καλύτερος άνθρωπος (ειδικά όταν ασχολούμαι μαζί τους). Να έχετε όλοι μια πολύ όμορφη τελευταία προεκλογική εβδομάδα κι ελπίζω να ψηφίσετε με το χέρι στην καρδιά (κι όχι στην τσέπη) και με τη λογική που εσείς έχετε - προς θεού μην ακούσω κανένα να διαμαρτύρεται εκ των υστέρων ή να λέει να μου κοβόταν το χέρι γιατί - παρότι δεν μου αρέσει η βία - θα προσφερθώ να του το κόψω εγώ, φιλιά σε όλους.