Μετά από καιρό ο Παύλος αποφασίζει να γράψει, διαβάστε την άποψη αυτή και μας λέτε την γνώμη σας...
Ξέρω, ξέρω μην φωνάζεις ... έχω καιρό να γράψω κάτι ...
Δεν θα υποσχεθώ για άλλη μια φορά ότι θα φανώ συνεπής, θα γράφω πιο συχνά, θα, θα, θα ... Δεν θα το κάνω μάτια μου ... Τσάμπα λόγια!
Ας το πάρουμε όμως από την αρχή ... Κρίση ... Φτώχεια ... Διλήμματα ... Ευρώ ή Δραχμή ... Μέσα ή Έξω ... Δύση ή Ανατολή ... πολλά τα ή βρε αδερφέ!
Ντρίγκι, Ντρίγκι Μάνα Μου ... Ένα ΑΧ πελώριο ακούγεται από παντού ... Ένα ΑΧ βουβό, υπόκωφο, που δεν το ακούς, αλλά το νιώθεις ... μια βόλτα να βγεις στους δρόμους και το ΑΧ το ξεβράζει η άσφαλτος, το πεζοδρόμιο, η πλατεία, τα δέντρα, τα λουλούδια.
Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ η μόνιμη επωδός ... θα βγούμε από το ευρώ; θα φαλιρίσουμε μέσα στο ευρώ; θα πάμε στην δραχμή; θα πεινάσουμε; θα γίνει επανάσταση; έρχεται το τέλος του χρόνου; έρχεται ο Αρμαγεδδών κι η Δευτέρα Παρουσία; θα επιβεβαιωθεί ο Παΐσιος; Βαγγελίστρα μου τι θα δούνε τα μάτια μας!!!
Ιστορία από παλιά ...
Το 2004 η Ελλάδα χόρευε στους ρυθμούς των Ολυμπιακών αγώνων, των μπουζουκιών και του Ηρωδείου. Τα ευρώ κάναν πάρτι κι ένα τεράστιο χαμόγελο ήταν μόνιμα καρφωμένο στα πρόσωπα των απανταχού Ελλήνων. Στα πρόσωπα όλων εκτός από το δικό μου. Το 2004 αγαπημένοι μου, χτύπησα την προσωπική μου χρεωκοπία!!! Το κακό είναι πως πήρα στον λαιμό μου κι αγαπημένους μου ανθρώπους, αλλά business is business που λεν και στο χωριό μου.
