Σύμφωνα με διαδικτυακό παιχνιδάκι η βιολογική μου ηλικία είναι μόλις 18 ετών ενώ το προσδόκιμο ηλικίας (δυστυχώς, κατά υπουργικών εξαγγελιών...) είναι 108. Αν πάρω στα σοβαρά το διάβασμα της γραμμής ζωής από πλανόδια τσιγγάνα θα φτάσω τα 75. Όπως και να έχει χθες έκλεισα τα 45 παρέα με φίλους, παρότι δεν περίμενα κανένα κάποιοι με θυμήθηκαν ή τους το θύμισαν τέλος πάντων... Πέρασα καλά, έως πολύ καλά, δεν ετοίμασα τίποτα, δεν είχα φτιάξει σπίτι ή εαυτό, κι είναι αυτά τα απροετοίμαστα που πολλές φορές είναι καλύτερα. Σαν ένα μικρό απολογισμό μπορώ να φανταστώ την έως τώρα ζωή μου κάπως έτσι, απροετοίμαστη, όπως μου βγει, εκεί που είμαι σταθερά και πορεύομαι κάνω μια κίνηση κι ανατρέπονται όλα. Βαριέμαι κι εύκολα βλέπετε, εκτός από εκεί που έχω καταλήξει ότι αυτό μου πάει. Όπως η αισιοδοξία που με διακρίνει, οι άνθρωποι που έχω επιλέξει να πορεύομαι μαζί, σε τελική ανάλυση ο τρόπος με τον οποίο κινούμαι κι αισθάνομαι.
Σε συζήτηση με φίλο προχθές αναλύαμε ότι αν είχα αρπάξει συγκεκριμένες ευκαιρίες στην αρχή της εργασιακής μου ιστορίας όλα θα ήταν αλλιώς τώρα (μάλλον). Και; Σε καμία περίπτωση δεν έχω μετανιώσει για όλα όσα έκανα, πέρασα, δοκίμασα, έζησα. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου όμως η κάθε υποθετική θεώρηση του πως θα ήταν τα πράγματα αν ακολουθούσα μια διαφορετική πορεία. Μια περισσότερο πεπατημένη, στα πλαίσια του κοινωνικού καθωσπρεπισμού ίσως, με οικογένεια, σταθερή δουλειά (τύπου "πρώην "δημοσίου λέμε) και γενικότερα αυτό που θα χαροποιούσε τον περίγυρο αλλά όχι εμένα.
Νιώθω σχετικά πλήρης: εμπειριών, εκδήλωσης αγάπης, φιλίας, ταξιδιών (αν κι όλα τα προηγούμενα δεν είναι ποτέ αρκετά), το μόνο που αισθάνομαι ότι δεν έχω καταφέρει ακόμη είναι να φτάσω σε ένα επίπεδο αυτογνωσίας που θα με ικανοποιεί. Αυτός είναι τελικά κι ο στόχος μου, αν τον καταφέρω θα μπορώ να δηλώνω και πλήρης ημερών, τι νόημα έχει εξάλλου η ηλικία, το αν κάποιος φεύγει νωρίς ή αργά αν δεν έχει στην πραγματικότητα καταφέρει να πετύχει κάποιους στόχους.
Η καλύτερη ευχή που θα μπορούσατε να μου κάνετε είναι να καταφέρω να με γνωρίσω σε βάθος και να συνεχίσω να προσφέρω όσα μου ζητούνται χωρίς ανταπόδοση.
Υ.Γ.1: για να μη νομίζετε ότι ζω σε παράλληλο σύμπαν, όταν σήμερα μου δήλωσαν ότι ο συνδυασμός διδύμου με σκορπιό (που είμαι) είναι το χειρότερό τους, δήλωσα ότι και για μένα το δικό τους είναι το χειρότερό μου (χωρίς καν να γνωρίζω τι ζώδιο ήταν η δηλούσα).
Υ.Γ.2: Ευχαριστώ για την τούρτα 4 κερίων κι ενός ερωτηματικού, για την συμμετοχή και για τη σκέψη όλων, φιλιά
Σε συζήτηση με φίλο προχθές αναλύαμε ότι αν είχα αρπάξει συγκεκριμένες ευκαιρίες στην αρχή της εργασιακής μου ιστορίας όλα θα ήταν αλλιώς τώρα (μάλλον). Και; Σε καμία περίπτωση δεν έχω μετανιώσει για όλα όσα έκανα, πέρασα, δοκίμασα, έζησα. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου όμως η κάθε υποθετική θεώρηση του πως θα ήταν τα πράγματα αν ακολουθούσα μια διαφορετική πορεία. Μια περισσότερο πεπατημένη, στα πλαίσια του κοινωνικού καθωσπρεπισμού ίσως, με οικογένεια, σταθερή δουλειά (τύπου "πρώην "δημοσίου λέμε) και γενικότερα αυτό που θα χαροποιούσε τον περίγυρο αλλά όχι εμένα.
Νιώθω σχετικά πλήρης: εμπειριών, εκδήλωσης αγάπης, φιλίας, ταξιδιών (αν κι όλα τα προηγούμενα δεν είναι ποτέ αρκετά), το μόνο που αισθάνομαι ότι δεν έχω καταφέρει ακόμη είναι να φτάσω σε ένα επίπεδο αυτογνωσίας που θα με ικανοποιεί. Αυτός είναι τελικά κι ο στόχος μου, αν τον καταφέρω θα μπορώ να δηλώνω και πλήρης ημερών, τι νόημα έχει εξάλλου η ηλικία, το αν κάποιος φεύγει νωρίς ή αργά αν δεν έχει στην πραγματικότητα καταφέρει να πετύχει κάποιους στόχους.
Η καλύτερη ευχή που θα μπορούσατε να μου κάνετε είναι να καταφέρω να με γνωρίσω σε βάθος και να συνεχίσω να προσφέρω όσα μου ζητούνται χωρίς ανταπόδοση.
Υ.Γ.1: για να μη νομίζετε ότι ζω σε παράλληλο σύμπαν, όταν σήμερα μου δήλωσαν ότι ο συνδυασμός διδύμου με σκορπιό (που είμαι) είναι το χειρότερό τους, δήλωσα ότι και για μένα το δικό τους είναι το χειρότερό μου (χωρίς καν να γνωρίζω τι ζώδιο ήταν η δηλούσα).
Υ.Γ.2: Ευχαριστώ για την τούρτα 4 κερίων κι ενός ερωτηματικού, για την συμμετοχή και για τη σκέψη όλων, φιλιά