Χαθήκαμε πάλι, αλλά τα καλοκαίρια κάπως έτσι συμβαίνει τελικά. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει τελευταία, άλλα καλά κι άλλα όχι και τόσο. 'Αλλαξα - δυστυχώς - όροφο στην δουλειά κι έχασα την μοναδική θέα κι ησυχία που είχα για ένα χρόνο περίπου (για να βλέπουμε και την θετική πλευρά του θέματος βέβαια πάντα, διατηρώ ακόμη την εργασία μου). Μαζί έχασα από την εργασιακή παρέα κι αρκετά αγαπημένα πρόσωπα...
Επίσης μετά από μια δεκαετία θα πάω επιτέλους πραγματικές διακοπές, σε νησί που κυνηγάω για πολλά χρόνια να το γυρίσω και για διάφορους λόγους μέχρι τώρα δεν μου έχει "κάτσει", με καλή έως πολύ καλή παρέα και με διάθεση να περάσω όσο πιο ανέμελα γίνεται. Στους γύρω μου παρατηρώ μια αμφιθυμία γενικά, από το κέφι και την ενέργεια στην ακεφιά και την απόλυτη μουργέλα. Λίγο το καλοκαίρι, λίγο τα μέτρα, η έλλειψη χρημάτων (και βενζίνης), μας οδηγούν σε παλαιότερων εποχών συνήθειες. Όλο και περισσότερος κόσμος οδηγείται σε λύσεις τύπου: να πάω διακοπές σε κάποιον γνωστό που έχει παραθαλλάσιο / εξοχικό σπίτι, αν έχει και κουζίνα μαγειρεύουμε και μέσα, κλπ κοψίματα υπερβολών (ίσως) του πρόσφατου παρελθόντος. Το θέμα είναι να υπάρχει μέτρο σε όλα, αν είναι να μιζεριάσουμε πηγαίνοντας διακοπές καλύτερα να κάτσουμε σπίτι και να το ευχαριστηθούμε τουλάχιστον.
Ελπίζω να ανανεωθείτε όλοι ψυχοσωματικά για όσο καλοκαίρι ακόμη θέλετε και να γυρίσετε δυνατοί για την όποια (καλή να είναι) συνέχεια σας περιμένει. Καλές θάλλασες.
Ελπίζω να ανανεωθείτε όλοι ψυχοσωματικά για όσο καλοκαίρι ακόμη θέλετε και να γυρίσετε δυνατοί για την όποια (καλή να είναι) συνέχεια σας περιμένει. Καλές θάλλασες.