30/7/07

Μπλε

Σαν το σκούρο των ματιών σου ή σαν της αγριεμένης απ' το βοριά θάλασσας που αγάπησα,

Μπλε

σαν τ' ουρανού του καθαρού, του αμόλυντου από γραμμές αεροπλάνων, ρύπανση ή την καπνιά που τον γκριζάρει

Μπλε

σαν τα όνειρα τα όμορφα που με κάνουν να ξυπνώ χαρούμενος λες και μόλις βγήκα απ' την αγκαλιά της μάνας μου

Μπλε

που παντρεμένο με το κίτρινο με κάνουν να αισιοδοξώ
και σε μπλέξιμο με το
κόκκινο να μελαγχολώ


Απ' όλα τα χρώματα το μπλε αγάπησα, σαν κι αυτό της καρδιάς ή καλύτερα της φωνής σου που θυμίζει νέγρικο μπλουζ όταν μου φωνάζεις σ' αγαπώ

Κυανογραφήματα ατάκτως γραμμένα, μικρές πινελιές λευκού, απλά κυματάκια που διασπούν το απόλυτο
μπλε της θάλασσάς μου
(και που από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί και να γίνουν η τρικυμία του μυαλού μου...)

28/7/07

B

Όχι ο Κωνσταντίνος, αλλά η φίλη μου Βασιλική. Ένας άνθρωπος με ιδιαίτερα "κοφτερό" μυαλό, ένας άνθρωπος που την ιδιαιτερότητά του από τη στιγμή που τη δέχτηκε αντί να την κάνει ασπίδα και δικαιολογία , την έκανε τρόπο ζωής κι αυτή η παραδοχή την οδηγεί σε άλλα επίπεδα.
Ένας άνθρωπος που εκτιμώ κι αγαπώ βαθύτητα για τον τρόπο που δείχνει τα αισθήματα και τις ανησυχίες της, που πέρα από την υπερβολή είναι τόσο περήφανος και την "βοήθεια" την δέχεται μόνο αν σε δεχθεί, αν ταιριάζουν τα χνώτα σας βρε αδερφέ στην τελική.
Σου εύχομαι καλή αρχή Βαλάκι μου στη νέα σου προσπάθεια, είμαι σίγουρος πως θα' ναι άκρως επιτυχημένη. Έχεις πολλά να δώσεις σ' όλους μας, σ' αγαπώ πολύ...

26/7/07

Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια

... κι εμείς καθόμαστε σε ένα καναπέ, συχτηρίζοντας και βρίζοντας άρχοντες και δούλους για την ανυπαρξία μηχανισμών προστασίας. Αποχαυνωμένοι από τους αεροσυνθηκάδες (a/c), κι όλο και περισσότερο απομονωμένοι από το το σύνολο. Μόνο αν επρόκειτο να καούν τα φυτά της βεράντας ή της αυλής μας θα αντιδρούσαμε άμεσα. Βαρέθηκα τις φτηνές δικαιολογίες ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω, όπως και βαρέθηκα κάθε Σεπτέμβρη που όλα έχουν καταλαγιάσει να κάνουμε πλάνα για τα ωραία Χριστούγεννα που θα περάσουμε κι άλλες καταναλωτικές - εν τέλει - αηδίες. Οκ, το κόλπο έχει πιάσει εντελώς, η παγκοσμιοποίηση κι άλλα τερτίπια πλανηταρχών κι άλλων αρχ...ιων μας έχουν κάνουν πιόνια ενός σκακιού με βέβαιο ματ εναντίον μας. Το θέμα είναι μπορούμε πριν είναι εντελώς αργά να παρατάξουμε την άμυνα που πρέπει και τουλάχιστον να φέρουμε την ισοπαλία;
Το συγκλονιστικότερο που είδα πάντως στις ειδήσεις όσον αφορά στις φωτιές, καταστροφές, θανάτους, κλπ, ήταν η δήλωση της έρμης μάνας του πιλότου που σκοτώθηκε: "δεν ζητώ ευθύνες από πουθενά, θέλω μόνο να αναπαυτεί η ψυχή του...." Θεέ μου, τι δύναμη θέλει αυτό; Το μόνο που μπορώ να της πω είναι να έχει πάντα ψηλά το κεφάλι και να είναι υπερήφανη για το παλικάρι της.

22/7/07

Πράγματα που λένε οι άντρες μεταξύ τους (και τα κρύβουν από τις γυναίκες)

1. Πω ρε φίλε, έβγαλα κι άλλη άσπρη τρίχα, λες να τα βάψω;

2. Δε μου λες εκείνη τη χθεσινή γνωστή σου στο μπαρ την έχεις πάρει; γιατί ο τρόπος που σου κωλοτριβόταν κάτι έδειχνε

3. Τη νέα αντιρυτιδική αντρική κρέμα προσώπου την έχεις δοκιμάσει;

4. Αν βάλω το ροζουλί πουκάμισο λες να με πουν κουνιστό;

5. Μου φαίνεται ότι θα ακούσω τη συμβουλή της μαμάς μου και θα την παρατήσω την…. , πρέπει να είναι τσουλάκι

6. Θα πάω για μανικιούρ αύριο

7. Προτιμώ το σούσι από τα σουβλάκια

8. Άσε, έχουν πήξει τα γάλατα, έχω να το κάνω εδώ και 6/12/18 μήνες…

9. Εγώ την δικιά μου την έχω στρώσει, πασά με έχει… (φωνή από την κουζίνα)
– Γ…. έλα να μου φτάσεις την κατσαρόλα / να ανοίξεις φύλλο για σπανακόπιτα / θα σου κολλήσει η μπεσαμέλ βρε άχρηστε,
- (απάντηση Γ) ναι καλή μου τσακίζομαι…

10. Δε μου λες ρε συ, μήπως νομίζουμε ότι έχουμε το πάνω χέρι κι είναι μούφα τελικά αυτή η ιστορία;

Οι διάλογοι είναι φανταστικοί, ποτέ δεν έχω κάνει με φίλο τέτοιες συνομιλίες, κάθε ομοιότητα, κλπ.

Υ.Γ: Αν θέλετε προσθέτετε σε αυτό τον κατάλογο που σίγουρα είναι πολύ μακρύς

Update:

1. aytos klp Δώσε μωρή το eye liner!!!

2. yiorgosl - Δηλαδή ρε φίλε σου έκατσε; την πουτάνα
- Δηλαδή ρε φίλε δε σου έκατσε; την καριόλα

3. yo!reekas -πωπω έχω πιάσει έναν μύκητα στην πατούσα και βρωμάει σαν πεθαμένος!

4. tanila Ανεπιβεβαίωτες φήμες θέλουν γνωστό μπλόγκερ (καλά, όχι και τόσο) που έβαψε αποτυχημένα το μαλλί και περιφέρεται με μπλέ κουρούπα στις μπυραρίες ζητώντας ελεημοσύνη για να πάρει 3 κιλά μαύρο ντουκόχρωμα να το ξαναπεράσει

18/7/07

Συμπτώσεις; (ή οι γυναίκες κι εγώ)

Μπααα, δεν υπάρχουν...
Όσο περνά ο καιρός τόσο ανακαλύπτω ότι η σύμπτωση και το τυχαίο δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα κι είναι αποκυήματα της φαντασίας. Στην προηγούμενη δουλεία μου βρισκόμουν σε ένα γραφείο με 8 γυναίκες και 3 1/2 άνδρες. Στο νέο - τουλάχιστον κλειστό χώρο του γραφείου - είμαι με 5 γυναίκες και ΜΟΝΟΣ... (συνολικά στα περίπου 150 άτομα της εταιρείας οι γυναίκες είναι πάνω από το 60% !!!). Μόνο περίοδο δεν έχω αποκτήσει όπως καταλαβαίνετε... Αν φανταστείς ότι για να ξεσπάσουν τα νεύρα τους κλείνουν από ραντεβού για μανικιούρ - πεντικιούρ ή τσακίζουν το πλησιέστερο ταχυφαγείο φαντάζεστε τι τραβάω. Αν δε πω καμμιά ατάκα "ελαφρώς φαλλοκρατική" τύπου: - και δεν κάθεσαι σπίτι σου αγάπη μου να ασχοληθείς με το παιδί / σκυλί / γκόμενο / γκόμενα κλπ" λαμβάνω αυτόματα την απάντηση: "όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν", και βέβαια κατεβάζω το κεφάλι και συνεχίζω τη δουλίτσα μου στο PC και το τηλέφωνο δήθεν αδιάφορος.
Το καλύτερο είναι όταν έχουν ή δεν έχουν αντίστοιχα ξεσαλώσει "ποικιλοτρόπως" το προηγούμενο βράδυ. Στη μούρη τους η απαστράπτουσα λάμψη της επιτυχίας ή αποτυχίας δε σου αφήνει και πολλά περιθώρια να μην το σχολιάσεις. Αν συνοδεύεται η απαστράπτουσα μούρη κι από κάνα σημαδάκι στο λαιμό, τι να λέμε: "τυχαία" όλο το make-up γύρω από το επίμαχο τονίζει το αυτονόητο. Αν και σε κάποιες περιπτώσεις σε βάζει σε υποψίες ότι πρόκειται και καλά για επαγγελματικό μακιγιάζ τύπου: μη μας περνούν κι εντελώς αγαμήτου δηλαδή...
Πέρα από πλάκα όμως περνώ καλά μαζί τους, έχω συνηθίσει τα "χούγια" τους κι όποτε έχω το κέφι σιγοντάρω στις επιθυμίες κι ανεβάζω το εγώ τους. Στο κάτω-κάτω, τι κοστίζει να ανεβάσεις την πεσμένη αυτοπεποίθηση - ή λίμπιντο - κάποιου; Ένα αθώο ψεμματάκι που μπορεί να αποβεί σωτήριο σε κάποιες περιπτώσεις. Κατά βάθος έχω λατρέψει τις περισσότερες γυναίκες με τις οποίες έχω δουλέψει μαζί. Μου δίνουν και τους δίνω - ελπίζω για καιρό ακόμα.
Ένα τριαντάφυλλο από μένα λοιπόν για όλες τις ευαίσθητες ή κι αναίσθητες γυναίκες που έχουν περάσει από τη ζωή μου με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.

14/7/07

Greco - zen

Είμαι σε μια περίεργη κατάσταση. Εκεί που το άγχος (για δουλειά, σχέσεις, που πορεύεται αυτός ο κόσμος κλπ) πάει να κυριαρχήσει, ξάφνου κάνω ένα μπραφ (sic ήχος - έκφραση) και μέσω ενός ανατολικό - ελληνικού διαλογισμού περνώ σε κατάσταση ευδαιμονίας.
Σε στάση αιγυπτιακού αγάλματος λοιπόν, κάνω ένα ιδιοτύπο καθαρισμό σκέψεων / άγχους, στον οποίο συνυπάρχουν κινεζο-ινδο-τουρκο-ελληνικές επιρροές.
Το αποτέλεσμα άκρως εντυπωσιακό: βλέπω τον κόσμο ροζ - μπλε, όλοι είναι όμορφοι και καλοί, όλοι θέλουν να γίνουν φίλοι και να με βοηθήσουν, το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ μου που θα έλεγε κι ο Paolo.
Πέρα από πλάκα όμως, έχω αρχίσει και νιώθω όλο και πιο δυνατός, εφαρμόζοντας δικές μου μεθόδους - άλλοστε αιρετικός ήμουν πάντα, ποτέ δε μπορούσα να ακολουθήσω αυστηρά κανόνες και δόγματα. Σε όλα ρίχνω τη δική μου πινελιά και τα προσαρμόζω αναλόγως.
Όταν κατορθώσω να δω και μέσα στην απόλυτη τραγωδία ένα αισιόδοξο στοιχείο και να επικεντρωθώ εκεί, τότε θα έχω πετύχει το σχεδόν απόλυτο: την απαγκίστρωση από πεποιθήσεις και παγιωμένα / περασμένα στο DNA πιστεύω. Δύσκολο αλλά πάντα μου άρεσαν τα δύσκολα.
Καλές διακοπές για όσους πάνε, τους υπόλοιπους θα σας βλέπω εδώ γύρω.

11/7/07

Απών

Δεν ξέρω τι φταίει και νιώθω τόσο απών από τις εξελίξεις.
Ζω σε μια πόλη (που προσπαθεί να το παίξει μητρόπολη) την οποία αγαπώ και μισώ ταυτόχρονα. Δουλεύω 2 λεπτά με τα πόδια από το Σύνταγμα κι αν δε διάβαζα το φίλτατο πρόβατο δεν θα ήξερα καν για τη συγκέντρωση για την Πάρνηθα.
Μένω σε μια πολυκατοικία 20 διαμερισμάτων κι αν δε μας το χάλαγε η δυσωδία το προπερασμένο Σάββατο θα είχαμε μια γιορτινή σύναξη στο σπίτι. Η μυρωδιά που μας χάλαγε τόσες μέρες ήταν μια δύστυχη Νιγηριανή που τρέχα γύρευε γιατί είχε αφήσει την τελευταία της ελπίδα και πνοή σε μια ισόγεια γκαρσονιέρα κρεμασμένη από τον πολυέλαιό της. Που κέφι για γιορτές;
Γυρίζω καθημερινά σπίτι νιώθοντας ότι έχω προσφέρει κάτι στο σύνολο και το μόνο που μου μένει είναι η γεύση του: και τι έγινε; Προς τι όλος αυτός ο κόπος; Το τόσο κοντά και τόσο μακριά που μας αναγκάζει να πορευόμαστε αυτή η πόλη, οι ρυθμοί της, το καροτάκι που μας κουνούν και κυνηγάμε, όλα συνηγορούν στο ψιλομάταιο της προσπάθειας. Όχι ότι τελικά το συνειδητοποιώ και κάνω κάτι, απλά θεωρώ εαυτόν έξυπνο που το ανακαλύπτω και εντελώς βλάκα που δε συμμετέχω για να το ανατρέψω.
Ζηλεύω αυτούς που τα έχουν τόσο καλά με τον εαυτό τους και δεν αποζητούν διάφορα άλοθι, τύπου: μωρέ κι εγώ θα ήθελα να πάρω μέρος, αλλά είχα να κρατήσω το παιδί, το σκυλί, την γκόμενα / γκόμενο από το χέρι, κλπ.
Ελπίζω κάποτε να τα καταφέρω και να μην χρειάζομαι άλοθι, ελπίζω να ξαναβρώ την επαναστατική κι ανατρεπτική φύση που είχα σαν έφηβος πριν το σύστημα καταφέρει και μ' αλλοτριώσει εντελώς.

5/7/07

Μνήμες κι αισθήσεις

Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που μου το ζήτησες. Σίγουρα θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που το κάναμε. Ούτως ή άλλως η μυρωδιά σου είναι ανεξίτηλη πάνω μου. Ο ιδρώτας μπλεγμένος με τ’ άρωμά σου.
Κι έπειτα είναι αυτή η "πάλη"… η πάλη όχι για το ποιός από τους δυό μας θα κερδίσει, αλλά για το ποιός από τους δύο θα ικανοποιήσει περισσότερο τον άλλο.
Θέλεις πάντως να κυριαρχείς σε αυτό το "παιχνίδι". Είναι αυτή η έμφυτη τάση σου να κυριαρχείς γενικά στα πάντα. Όχι δεν μπορώ να στο χαλάσω αυτό. Ίσα ίσα, μ’ αρέσει που όταν βρω πρόσφορο έδαφος γίνομαι εγώ ο κυριάρχος κι εσύ το χάνεις κάτω από τα πόδια σου.
Τελευταία έχεις πάψει να πολυλές και την αγαπημένη σου ατάκα: "Μ’ ΑΓΑΠΑΣ?"
Ίσως γιατί το ξέρεις ποιά πολύ καλά, και χάνει και την ουσία και την πλάκα της σαν ερώτηση.
Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που μου το ζήτησες. Σίγουρα δεν πρόκειται να ξεχάσω πότε μου την πρώτη.