Μου φτιάχνει η διάθεση σαν ...

Με φιλάς γλυκά όταν βλέπω εφιάλτες και μου χαϊδεύεις τα μαλλιά για να περάσω στο επόμενο όνειρο, 

Μου κρατάς το χέρι όταν έχω άγχος κι ο ιδρώτας μου στεγνώνει μες του χεριού σου τη σιγουριά,

Μου λες όλα καλά θα πάνε ακόμη κι αν δεν το πιστεύεις,

Βλέπουμε παρέα το ηλιοβασίλεμα και τα χρώματα που εισπράττεις είναι ομορφότερα από τα δικά μου,

αρκουδάκια κρεμασμένα για στέγνωμα...

Πορευόμαστε μαζί και δε φοβόμαστε τίποτα,

Κλείνουμε το μάτι στο καλό και έχουμε και τα δύο διάπλατα ανοιχτά στο κακό,

Χορεύουμε μεθυσμένοι από την ευτυχία που συναντηθήκαμε,

Μυρίζουμε το ίδιο τριαντάφυλλο και δεχόμαστε ίδιες δονήσεις

Γευόμαστε από το ίδιο πιάτο μετά από μια μέρα μόχθου,

Καπνίζουμε από το ίδιο τσιγάρο ανταλλάσσοντας έμμεσα φιλιά,

Αγκαλιασμένοι κοιτάμε το δειλινό κι αφουγκράζεται ο ένας τους σφυγμούς καρδιάς του άλλου,

Κλείνουμε με ευκολία ένα κύκλο ζωής και με την ίδια ευκολία περνάμε στον επόμενο...

Υ.Γ.: Περίεργα παιχνίδια παίζει η ζωή, το θέμα είναι πόσο σοβαρά θα τα πάρεις κι αν παίζεις μόνο για τη νίκη... καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους με ανεβασμένη διάθεση ότι κι αν γίνεται

Εποχή Εκπτώσεων

Αθήνα, Ιούλιος 2011

Εποχή κρίσης κι εκπτώσεων (σε πολλά είδη…)

Ο ζεστός Ιούλης μπαίνει δυναμικά με κρίση, μεσοπρόθεσμο (λογικό θα μου πεις, μεσοκαλόκαιρο είναι) και βέβαια εκπτώσεις, όχι ακόμη επίσημες αλλά υφίστανται και δυστυχώς όχι μόνο στα καταναλωτικά αγαθά. Κάποιοι προβαίνουν σε εκπτώσεις αξιών, θεσμών, ιδεών και ιδεολογιών, κάποιοι κατηγορούν πάντα κάποιους «αόρατους» άλλους που είτε απειλώντας τους είτε τάζοντας τους λαγούς με πετραχήλια τους αναγκάζουν να αλλάζουν απόψεις και συνειδήσεις, κάποιοι άλλοι εξακολουθούν να παρουσιάζονται ως «σωτήρες» προσπαθώντας έτσι να δικαιολογήσουν τις δικές τους εκπτώσεις και πάει λέγοντας.

Το θέμα είναι ότι στις εκπτώσεις το ζητούμενο του πωλητή είναι πάντα το ίδιο: το ξεσκαρτάρισμα του παλιού για την αναμονή του νέου, της ελπίδας που θα φέρει η παρουσία του και την μικρότερη δυνατή χασούρα από το υλικό που θα απομείνει. Όταν όμως δεν πρόκειται για υλικά αγαθά και αφορά στα πιστεύω και τις αξίες ενός ανθρώπου το θέμα της έκπτωσης αναφέρεται απλά στο ξεσκαρτάρισμα χωρίς αναμονή του νέου, αναδεικνύει το πλήρες ηθικό και πνευματικό άδειασμα κι αυτό είναι τραγικό. Γιατί αν θέλεις το νέο απλά πετάς το παλιό και δεν προχωράς σε εκπτώσεις, δεν χάνεις αφήνοντας τις παλιές σου αντιλήψεις κι ιδέες πίσω παρά μόνο ίσως τον χρόνο που «σπατάλησες» υπερασπίζοντάς τες.

 Ο πολύς κόσμος κάνει ακόμη σχέδια διακοπών, μέχρι εκεί που αντέχει η τσέπη του βέβαια, συνήθως σε σπίτια γνωστών και φίλων αν δεν υπάρχει εξοχικό, αλλιώς κυνηγά εισιτήρια κοινωνικού τουρισμού και προσφορές δίνοντας έτσι και μια παράταση στο τι θα πράξει με την επιστροφή του. Κάποιοι γνωστοί και φίλοι ήδη έχουν πάρει το δρόμο είτε της επαρχίας είτε του εξωτερικού για την αναζήτηση καλύτερης τύχης, που στην μεν πρώτη περίπτωση το βρίσκω θεμιτό να ζωντανέψουν ξανά τόποι που είχαν μαραζώσει αλλά το δεύτερο με στεναχωρεί μια κι αξιόλογοι άνθρωποι αναγκάζονται σε ένα νέο κύμα μετανάστευσης θυμίζοντας παλιές «άγονες» εποχές. Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται για μια ακόμη φορά, με άλλη αφορμή αλλά με ίδιο αποτέλεσμα: το ανθρώπινο και πλουτοπαραγωγικό ξεγύμνωμα / ξεπούλημα της χώρας.

Το ότι αυτό το καλοκαίρι θα εγκυμονούσε άσχημες καταστάσεις για τους περισσότερους από εμάς ήταν βέβαιο, καθώς όμως ασπάζομαι πλήρως το κλισέ «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία» περιμένω πάντα κάτι καλό να βγει τελικά, μετά την ολοκληρωτική καταστροφή η αναγέννηση: της φύσης, των αξιών, των ιδεών, των πάντων. Αυτές οι εκπτώσεις μακάρι να είναι οι τελευταίες.

Ανάλαφρο καλοκαιρινό ποστάκι (ή όταν την ακούς από τα χημικά)

Κάτι τα ληγμένα χημικά που έπεσαν με τους τόνους, κάτι η έκλειψη ηλίου στον Καρκίνο (3ις φτου εις τον κόρφο μας), κάτι οι δυσοίωνες προβλέψεις απ' όλες τις σύγχρονες Κασσάνδρες πολύ θέλει ο άνθρωπος; Πέραν των πιθανών τερατογεννήσεων του μέλλοντος είμαστε στο παρά πέντε να ευγνωμονούμε (μ)πα(τ)σοκτζήδες, τροϊκανούς, δουνουτούδες κι άλλα έξω απ' εδώ (αλήθεια που είναι η Λουκά; ποιο παρακράτος την κρατά μακρυά από τις εξελίξεις;) και να ευχαριστούμε όλους τους προηγούμενους για τα καλά που πρόκειται να μας συμβούν:

Καλό Νο 1: Η ανεργία φτάνοντας στα ύψη δημιουργεί πολλούς νέους τηλεθεατές, η οποία τηλεόραση τελευταία έπνεε τα λοίσθια από πλευράς έλλειψης διαφημίσεων και ρευστού

Καλό Νο 2: Η εργασία θα σημαίνει έμμεση συνεισφορά του εργοδότη προς το κράτος, τουτέστιν αντί να τα δίνει ο εργοδότης απευθείας στο κράτος θα τα δίδει ο εργαζόμενος (όλα όμως) κι έτσι όλοι θα είναι ευχαριστημένοι

Καλό Νο 3: Οι συναθροίσεις στις πλατείες θα επιβάλλονται δια νόμου ώστε κι οι τουρίστες (κυρίως Απανατολίτικης προέλευσης) να τους φωτογραφίζουν ως αξιοθέατο αλλά και για να προμηθεύονται οι πολίτες την απαραίτητη πλέον δόση τους από χημικά (μια κι ο εθισμός τους σε αυτά είναι δεδομένος)

Καλό Νο 4: Το παρακράτος θα αλλάξει τακτική κι αντί των στιγματισμένων πλέον κουκούλων θα φορά μάσκες με αγαπημένα προσωπεία κυβερνητικών (και όχι μόνο) πολιτικών, ενώ αντί για λοστούς κι άλλα επικίνδυνα πράγματα θα προσφέρει στους ειρηνικά συγκεντρωμένους μικρά μπουκαλάκια αεροστεγώς κεκλεισμένων χημικών της μιας δόσης ώστε να τα χρησιμοποιούν μόνοι τους και να μην χρειάζεται η αστυνομική παρέμβαση για αυτό (δηλαδή μείωση κόστους συγκέντρωσης βρε χαζά)

Καλό Νο 5: Η ΕΥΔΑΠ θα μετονομαστεί σε ΕΧΥΔΑΠ (Εταιρεία Χημικών, Ύδρευσης, Απομόνωσης Πρωτεύουσας) με την πλήρη ιδιωτικοποίησής της και θα προσφέρει στους καταναλωτές της σε υγρή μορφή τα πολύτιμα συστατικά

Καλό Νο 6: Το κίνημα των Αγανακτισμένων θα μετονομαστεί σε κίνημα ΔΘΓΔ (Δε Θυμάμαι Γιατί Διαδηλώνω) μια και λόγω ατμόσφαιρας (μόνιμο χημικό νέφος, τώρα και σε υγρή μορφή, βλ. παραπάνω Καλό Νο5) και του καιρού που θα έχει περάσει από τότε που πρωτοβγήκε στις πλατείες θα έχει χάσει τον αρχικό του στόχο

Καλό Νο 7: Το μέσο όρο προσδόκιμου ζωής θα πέσει εξαιτίας όλων των παραπάνω καλών στα 65 στην καλύτερη, οπότε δεν θα υπάρχει λόγος συντάξεων, σχετικών ταμείων κλπ κι όλες (μα όλες) οι εισφορές θα πηγαίνουν περί τοκογλυφίας - συγγνώμη περί αναστύλωσης Βουλής / βουλευτών και Πλατείας Συντάγματος ήθελα να πω.

αν αντί για μένα βλέπετε ένα δελφίνι δεν είστε κι εσείς καλά

Εύχομαι όλες οι παραπάνω προβλέψεις που μου ήρθαν ως επιφοίτηση (καταλαβαίνετε, την ακούς μετά από σχεδόν 3 χρόνια έκθεσης στα χημικά και τα δακρυγόνα) να μην βγουν αληθινά κι οπωσδήποτε τίποτα να μην μας χαλάσει το καλοκαίρι, γιατί ως γνωστόν ο κόσμος να καίγεται τα περίφημα "μπάνια του λαού" δεν πρέπει να χαλάσουν με τίποτα. Καλές βουτιές παιδιά και ψηλά το κεφάλι

και βέβαια ένα πολύ καλό μήνα σε όλους