Παραμύθι είπαμε....

Ο αναστατωμένος Αρτέμης (το κοράκι) κάθισε στον ώμο της Ισμήνης που αφού τον κοίταξε πλαγίως του είπε:

Άντε φτιάξε λίγο τα φτερά σου που είσαι σαν μαδημένη κότα και λέγε τι έγινε

Κυρά μου, εκεί που πήγα να ξαποστάσω σε μια βρύση μου την έπεσε ένα αφιονισμένο παγόνι - που του έλειπαν κάποια φτερά και που φώναζε (έχει κι απαίσια φωνή, όχι σαν την δική μου) τρέξτε να κρυφτείτε από τον αγαθολύκο, τον έχει πιάσει κάτι και κυνηγάει ότι ζωντανό βρει μπροστά του...

Άσε τα χαζά και λέγε την ιστορία, τον έκοψε η Ισμήνη

Λοιπόν πήγαμε στο χωριό μια χαρά, οι περισσότεροι πήγαν στο χάνι, που στην πραγματικότητα είναι πολύ οργανωμένο, είχε ευφάνταστα φαγητά (ο ιδιοκτήτης τα έλεγε μουργκέ για κάποιο ακατάληπτο λόγο) και πολύ καλό κρασί, κάποιοι πήγαν στο "σπίτι" να ξεχαρμανιάσουν. Η κυρία του "σπιτιού" μαντάμ Πεταλούδα τους υποδέχτηκε με ένα γλυκό κρασί και "πολεμοφόδια" και τους οδήγησε στα δωμάτια με τα κορίτσια, δυο και τρεις μαζί έμπαιναν για να προφτάσουν όλοι... Σε κάποια στιγμή άρχισε να τραγουδά η μαντάμ, για την ακρίβεια ούρλιαζε δυνατά κάτι που η ίδια ονόμασε όρεπα (τρέχα γύρευε η τρελή) κι οι στρατιώτες γυμνοί άρχισαν να φεύγουν πανικόβλητοι... 

Κατέληξαν όλοι στο χάνι τελικά κι είχε αρχίσει να κοιτά περίεργα ο ένας τον άλλο, η στέρηση τους έκανε νευρικούς, η Ευρυδίκη όλο χαζογελούσε με τον Ραταρά και δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί με τα ρεμάλια. Μάλιστα κάποια στιγμή πήγε μαζί του στο πάνω δωμάτιο κι ακόμη άφαντη είναι...

Το τσουλί, θα την ξεμαλλιάσω που αντί να μάθει να διοικεί θα μου φάει και τον γκο... έλα λέμε, μαζέψου είπε στον Αρτέμη και του έδωσε μια σφαλιάρα...

Μάλιστα κυρά μου, και που λες κάτω στην αίθουσα άρχισαν να φεύγουν μπουκάλια προς όλες τις κατευθύνσεις, κάποιοι πιάστηκαν στα χέρια, κάποιοι άλλοι έφυγαν για τα πάνω δωμάτια...

Κατάλαβα, μεταφέρθηκε το "σπίτι" στο χάνι δηλαδή...

Μα ναι, αυτό ακριβώς, αφού ήρθε κι η μαντάμ Πεταλούδα για να βάλει ένα χεράκι, ο ιδιοκτήτης του χανιού Κορεκάπης το δέχτηκε με τον όρο να μην ανοίξει το στόμα της...

Μα δεν μπορώ να λείψω ποτέ; όλα μπάχαλο γίνονται όταν λείπω, άχρηστοι όλοι... πήγαινε να τσιμπήσεις τίποτα εσύ και έλα στο χάνι άμεσα

Οι ακόλουθοι της βασίλισσας ήταν αμίλητοι όλοι, μόνο η Κάζουλα σιγομουρμούριζε στην Μαφαγκούλα εξηγώντας της τα πρόσωπα που θα συναντούσε στο χάνι: δεν είναι τόσο κακοί όσο φαίνονται, οι περισσότεροι είναι χειρότεροι... η κόρη της βασίλισσας δε; ένα χάλι μαύρο, προσπαθεί να της μοιάσει της κυράς μου αλλά μόνο στα άσχημα το καταφέρνει, καθόλου δεν της κόβει, τι να πεις, οικογενειοκρατία...

Με το που έφτασαν στο μεγαλοπρεπές χάνι, η Ισμήνη άνοιξε με φόρα την πόρτα, οι στρατιώτες πάγωσαν στις θέσεις τους, κάποιοι με ένα μπουκάλι στο χέρι, άλλοι με τα χέρια τους στο λαιμό κάποιου συναδέλφου τους, άλλοι ματωμένοι, μύγα δεν κουνιόταν...

Στρογγυλοκάθισε σε ένα τραπέζι και χτύπησε τα χέρια της για παραγγελία, ο Κορεκάπης έφτασε ιδρωμένος κι αφού πήρε μια ανάσα κατάφερε να ρωτήσει:

Μεγάλη μου τιμή, τι θα πάρετε αγαπητή μας βασίλισσα;

Θα πάρω ένα ναμπροτιάς με σάλτσα σαρέδας και λομπορτέπο μανιτάρια - μην βάλεις τίποτα δηλητηριώδη έτσι; 

Βεβαίως βασίλισσά μου, δεν ξέρω αν το γνωρίζετε αλλά το εστιατόριο είναι μουργκέ, μπορούμε να φτιάξουμε το οτιδήποτε...

Και τι στο καλό είναι αυτό το μουργκέ που τσαμπουνάς τώρα;

Δημιουργική κουζίνα υψηλοτάτη, ένας νέος από τον Βορρά μου έδωσε την ιδέα και πολλές συνταγές... Με λίγα λόγια τα κάνεις όλα αχταρμά, βάζεις ότι βρεις μπροστά σου αρκεί η εμφάνιση κι η γεύση να είναι μοναδικές...

Άντε να δούμε, είπε ξεφυσώντας η Ισμήνη, βρε Καζ (χαϊδευτικά αποκαλούσε έτσι την Κάζουλα καμιά φορά) άιντε φώναξε την Ευρυδίκη μην ανέβω πάνω και την σύρω από το μαλλί, πρέπει να κρατώ κι ένα στυλ, μην μας δουν τα ρεμάλια να τσακωνόμαστε...

Η Κάζουλα τσακίστηκε να πάει να φέρει την Ευρυδίκη, ενώ η Μαφαγκούλα είχε πιάσει την συζήτηση με την μαντάμ Πεταλούδα περί μουσικής κι αντάλλασαν απόψεις, κι η Ισμήνη έβγαλε από την τσάντα κι ακούμπησε στο τραπέζι ένα μεγάλο άσπρο και στρουμπουλό βότσαλο...