"Οι σελίδες ήταν λευκές ..."

Η βιβλιοθήκη της πόλης στο νεοκλασικό κτίριο που στεγαζόταν ήταν όντως τεράστια. Χιλιάδες τόμοι δερματόδετων κι όχι μόνο βιβλίων, από πολύ παλιά μέχρι και τα πιο πρόσφατα γέμιζαν αρκετούς διαδρόμους και μεγάλες αίθουσες στους 3 ορόφους του κτιρίου.

Ο κύριος Β. προχώρησε προς το γραφείο του βιβλιοθηκάριου κοιτάζοντας αριστερά και δεξιά του όλους τους αναγνώστες, άλλοι ήταν πραγματικά σκυμμένοι πάνω από τα βιβλία, άλλοι κρατούσαν σημειώσεις, κάποιοι απλά χάζευαν μια στο βιβλίο και μια στο χώρο ή σε άλλους αναγνώστες...

Ζήτησε τον τίτλο που έψαχνε και περίμενε υπομονετικά να τον βρει ο υπεύθυνος ανατρέχοντας στους τίτλους στον υπολογιστή που είχε μπροστά του, σε λίγο του ζήτησε την ταυτότητα ώστε να καταγράψει τα στοιχεία του και του είπε ότι θα του το έφερνε σε δύο λεπτά. Ωστόσο του έκανε εντύπωση το έκπληκτο βλέμμα του υπαλλήλου κι η φράση του: σίγουρα αυτό θέλετε;

Με το που το πήρε ο κύριος Β. στα χέρια του, πήγε στο πιο απόμερο σημείο της βιβλιοθήκης ώστε να έχει ησυχία. Κάθισε αναπαυτικά κι άνοιξε την πρώτη σελίδα, μετά, την δεύτερη, την τρίτη, άρχισε το ξεφύλλισμα σε λίγο το φυλλομέτρημα από μπροστά προς τα πίσω και το ανάποδο... άρχισε να ιδρώνει, όλες οι σελίδες ήταν λευκές, πουθενά το παραμικρό σημείο στίξης ή γράμμα...

Η συνέχεια στο Λογοτεχνικό Σάββατο...