14/12/07

Το Δώρο

Θυμάμαι τέτοιες μέρες άλλες εποχές. Τότε που τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες μοσχομύριζαν το σπίτι και όλα στα παιδικά μου μάτια κι αισθήσεις φάνταζαν μαγικά. Τότε που η προσμονή για το Χριστουγεννιάτικο παιχνίδι (το καλύτερο της χρονιάς) - παρότι γνώριζα από νωρίς ότι ο Άη Μπιλ ήταν ο Άη Μπαμπάς - με έκανε να αγωνιώ για κάτι. Τότε που ο στολισμός του σπιτιού είχε το νόημα της διαφορετικότητας από τα τετριμμένα και συνηθισμένα όλης της χρονιάς. Τότε που η επίσκεψη στη γιαγιά μου ήταν γεμάτη από αγκαλιές, δώρα, λιχουδιές, δίπλες, όμορφα λόγια και κανακέματα. Ακόμη κι η δύσκολη -η δυσκολότερη ίσως -πρωτοχρονιά, με τον πατέρα που μόλις ανάρρωνε σχεδόν παράλυτος, έχει μείνει στη μνήμη για την άπαιχτη βασιλόπιτα που χωρίς να διαθέτει το παραμικρότερο των υγρών ήρθε και φούσκωσε περήφανη και με το κόψιμο έγινε τα χάλια της με αποτέλεσμα το ασυγκράτητο γέλιο όλων (νευρικό κι αντιδραστικό ίσως, αλλά από ψυχής σίγουρα).

Όμορφα ή άσχημα, πετυχημένες ή όχι βασιλόπιτες και γιορτές, στη μνήμη έμεναν πάντα τα γλυκά περιστατικά και καταστάσεις και τα άσχημα κι αταίριαστα πετιόταν στον κάδο των μη-αναμνήσεων. Στις τελευταίες γιορτές μου λείπει αυτή η σπίθα της προσμονής, του διαφορετικού, της αίσθησης ότι κάτι άλλο γίνεται. Ίσως γιατί μεγάλωσα, ίσως γιατί δεν περιμένω πια το παιχνίδι του Άη Μπαμπά, ίσως γιατί εδώ και χρόνια δεν μυρίζει πια το σπίτι τα φουρνιστά γλυκά της εποχής, ίσως γιατί προσγειώθηκα από το αστρόπλοιό μου σε μια πραγματικότητα σκληρότερη απ’την παραμυθένια που ζούσα τόσο καιρό. Θέλω να κάνω μια προσπάθεια να τα ξαναζήσω όσα έχασα τόσο καιρό, θέλω να ξαναγίνουν οι γιορτές τούτες ένα κομμάτι που έχασα κι εναγωνίως ζητώ.

Ας το καλό, θα στολίσω αύριο μ’ ότι έχω, θα φορέσω μια κόκκινη κορδέλα στην Tamar μου, θα φτιάξω και δίπλες και βασιλόπιτα και σ’ όποιον πέσει το φλουρί θα του κάνω το καλύτερο δώρο…

16 σχόλια:

  1. Καλές γιορτές να'χουμε... Και να σου θυμίζουν όσο το δυνατόν περισσότερο από τον Άι...Μπαμπά σου... όμορφα και νοσταλγικά. τις ευχές μου και στον Παύλο από το κατάλευκο Πήλιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έτσι μπράβο! Να στολίσεις και να φτιάξεις και βασιλόπιττα, μην αφήνεσαι.
    Συν Αθηνά και χείρα κίνει..δεν έλεγαν οι πρόγονοί μας;...
    Καλές γιορτές από καρδιάς :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. να παρω το δωρο???

    υγ περυσι μου πεσαν 3 φλουριά και το μόνο που μου πηγε καλα ήταν το μπλόγκ μου
    υγ τι στα κομμάτια,να μου μείνει το δώρο τουλάχιστον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έτσι.. Μην πτοείσαι.. Στο χέρι σου είναι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Kαι ο μικρός ρουφιάνος του διαδικτύου θα σας πει τι από όλα αυτά πραγματοποίησε!!!!


    Υ.Γ. Τώρα στολισμός και μετακόμιση!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ...για κάποιο λόγο φέτος νομίζω ότι οι γιορτές ήρθαν πολύ γρήγορα...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Για αυτό όλοι μας τουλάχιστον στις γιορτές θέλουμε να ξαναγινόμαστε παιδιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Στο καλό... :-(
    Χτες νόμισα ότι έστειλα το comment μου πρώτος πρώτος και τώρα βλέπω πως δεν το έστειλα το βούρλο. Κρίμα... και ήλπιζα πως θα μου έλεγες τι σόι δώρο έχεις. Εγώ πάντως στο έταξα και θα στο κάνω. Θα σου αρέσει ;-)

    PS: Βάλε και καμιά μπαλίτσα στην Tamar. Μη σου πω και λαμπιόνια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. στο χέρι μας είναι να ξαναγίνουμε παιδιά και να ζήσουμε τις πιο τρυφερές στιγμές με τους ανθρώπους που είμαστε... Να κάνουμε μια ευχή να είναι καλά και να μας σκέφτονται άνθρωποι που αγαπήσαμε και αγαπάμε πολύ και δεν είναι δίπλα μας... να γελάσουμε...να πιστέψουμε ξανά στον ΑΪ ΜΠΙΛΑΚΟ και να κάνουμε κάθε χριστούγεννα και όχι μόνο ξανά παραμυθένια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. equilibrium αντεύχομαι και ζηλεύω για το λευκό του θέματος...
    νιόβη καλές γιορτές και σε εσάς, θα το προσπαθήσω γενικά
    fevis :) thanks
    kanataki αναλόγως, αν και με τα υστερόγραφα κατάλαβα ότι καλύτερα να μην σου πέσει φέτος
    if..ιγένεια ακριβώς έτσι είναι
    pavlo ένα ένα, μην πέσω και από υπερκόπωση
    yo!reeka ήρθαν ε; και να μην το έκαναν όμως θα τις φέρναμε μόνοι μας
    xipaki είναι μια δικαιολογία οι γιορτές για τη χαμένη μας παιδικότητα
    mad καλά δεν πειράζει κι εμένα μου συμβαίνει τελευταία, πάντως μου έχεις κινήσει την περιέργια
    Υ.Γ.: θα το κάνω και θα το δεις και στο μπλοκ....
    sophie μου, με αγάπη και πίστη όλα ξαναγίνονται παραμυθένια και αθώα παιδικά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ελπίζω
    α) να μην αγγίξεις τα όρια του κιτς
    β) να μην το παρατραβήξεις και σε τρέχουν οι φιλοζωικές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. mad μην ανησυχείς:
    α) κι αν βγει λίγο κιτσ θα είναι στο πνεύμα των ημερών
    β) αυτό το σημείο μ'ανησυχεί περισσότερο, ελπίζω το βλέμα της να συνηγορεί στο αγαθό του πράγματος (είναι και σαν τα παλιάλογα: ότι της φορέσεις κάθεται και το χαίρεται κιόλας)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος18/12/07, 1:17 π.μ.

    το πιστευεις πως ακριβως το ιδιο επαθα και εγω? και για αυτο εχω στολισει το συμπαν φετος :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. είδες που συναντιόμαστε; σίγουρα κάτι τέτοια μικρά μας αλλάζουν τη διάθεση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμος4/8/11, 11:50 μ.μ.

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

καλώς ορίσατε