Για τον καρδιακό Κρητίκαρο φίλο Β.

Τι κι αν γνωριστήκαμε μέσω ηλεκτρονικών δικτύων και καλωδίων, όταν η καρδιά αναγνωρίζει, τα μέσα περιττεύουν. Είναι από τις περιπτώσεις που λες: αυτός ο τύπος μου κάνει πολύ, είναι ο σταυραδερφός - χωρίς να χρειαστεί να ανταλλάξουμε σταγόνα αίματος.

Τι κι αν τον ξέρω από κοντά περίπου ένα χρόνο, είναι σαν να ’χουμε ζήσει μια ζωή μαζί, κοινά ενδιαφέροντα, φιλοδοξίες μα πάνω απ’ όλα αξίες. Είναι από αυτή την σπάνια πάστα των ανθρώπων που εμπιστεύεσαι απόλυτα και ξέρεις ότι δεν θα στη φέρει ποτέ, μια ντομπροσύνη που λείπει στις μέρες μας. Όταν δε μου αφιερώνει μαντινάδες σε γιορτές ή χορεύει το αγαπημένο του ζεϊμπέκικο (βλέπε «γενέθλια» στην αυθεντική εκτέλεση) , βαρύ κι αντρίκιο όπως του αρμόζει και χωρίς τις φιοριτούρες σχολών χορού, καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για ψυχάρα.

Κάναμε μαζί πράγματα που είτε είχα χρόνια να κάνω είτε έκανα συχνά αλλά κάτι τους έλειπε, από το να πάμε στο γήπεδο παρέα (ΑΕΚΑΡΑ ολέ – τι να κάνω γεννημένος δύο δρόμους από το γήπεδο και προσφυγικής καταγωγής βλέπετε) έως τον απλό καφέ στην Αδριανού, και το μεταμεσονύκτιο ποτό σε decadence μπαρ όχι και τόσο φημισμένης περιοχής…

Σ’ αγαπάω ρε φίλε

Υ.Γ: Το παρακάτω μου το έστειλε στη γιορτή μου: «Αν δεις πουλιά στο σπίτι σου να χαμηλοπετούνε, μη ντα συγώξεις, στα φτερά, τσ’ ευχές μου σου κρατούνε...!» και με την άδειά του να το αφιερώσω στο φίλο Θάνο που γιορτάζει σήμερα με τις καλύτερες ευχές μου.

Όμορφα

• Όμορφα ήταν σήμερα, ο καιρός υπέροχος – εγώ κλεισμένος σε εσωτερικό γραφείο χωρίς μεγάλη επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον.

• Όμορφα ήταν σήμερα, γιόρταζαν τρεις φίλοι Αντώνηδες και μια Αντωνία - από ότι δείχνουν τα πράγματα δεν θα έχω το κουράγιο να πάω σε κανέναν.

• Όμορφα ήταν σήμερα, έρχεται ο κολλητός μου από το χωριό – δεν έχω ούτε ένα μεζέ να συνοδέψουμε το τσιπουράκι που θα φέρει.

• Όμορφα ήταν σήμερα, ανταλλάξαμε από τρία μηνύματα με δύο ανθρώπους που αγαπώ πολύ μέσω διαδικτύου – όλο λέμε ότι θα βρεθούμε κι όλο στα λόγια μένουμε.

• Όμορφα ήταν σήμερα, με ιδιαίτερα δημιουργική εργασία – την περισσότερη εργασιακή μου ώρα την πέρασα σε περιήγηση μέσα στα blogs.

• Όμορφα ήταν σήμερα – είμαι σίγουρος ότι αύριο θα είναι πολύ καλύτερα…

αφιερωμένο στους πολύ αγαπημένους φίλους που δυστυχώς παραμελώ και θέλω να κάνω πολύ περισσότερα πράγματα για/με αυτούς

Αέναη αγάπη

Μου’ πες πάρε σε μια αγκαλιά όσα πιο πολλά μπορείς από αυτά που αγαπάς κι εγώ πήρα εσένα.

Σ’ αγάπησα ότι τίποτα άλλο, πέρασα μαζί σου μοναδικά, έζησα πρωτόγνωρες εμπειρίες, ταξιδέψαμε σε μέρη εξωτικά, βαλθήκαμε να αποδείξουμε σε εαυτούς και άλλους ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και ότι πρέπει να πολεμάμε για αυτό που θέλουμε να κατακτήσουμε.

Υπήρξαν μετά στιγμές που το μετανιώσαμε κι οι δύο, κουραστήκαμε, φθαρθήκαμε, αναζητήσαμε το νέο, το διαφορετικό, στην αρχή ένοχα, μετά εκδικητικά κάποιες φορές, μπλεχτήκαμε, χάσαμε επαφή, δεν μιλούσαμε.

Είναι τόσα πολλά όμως αυτά που μας δένουν που όσες φορές κι αν φτάσαμε στο τέλος πάντα κάναμε μια νέα αρχή.

Μου έδωσες ένα φιλί καληνύχτας, υπόσχεσης και προσμονής για το καλύτερο κι εγώ κοιμήθηκα γλυκά χωρίς εφιάλτες.

ALAS

Να σας φτάξω ένα καφέ; Με την ερώτηση αυτή ξεκίνησε η μέρα μου σήμερα...φευ

Αυτό που δεν ήθελα να μου συμβεί πριν κάποια χρόνια, δυστυχώς άρχισε να εφαρμόζεται – σε μεγάλο βαθμό όμως… Όλο και περισσότερο μικρότερης ηλικίας νέοι συνάδελφοι (κάτι έχει γίνει και οι προσλήψεις – απολύσεις στο γραφείο γίνονται σε ρυθμό επιβίβασης μετρό τελευταία, αυτό είναι ένα άλλο θέμα όμως) έχουν αρχίσει να με προσφωνούν σε πληθυντικό αριθμό. Και μπαίνει το μεγάλο ερώτημα: μα φαίνεται τόσο πολύ πλέον το διπλάσιο των ετών μου από τα εν λόγω πιπίνια; Και αν ναι, τι κάνουμε τώρα γιατρέ μου; Παλιμπαιδισμό και σαχλαμαρίτσες του στυλ: έλα βρε κουτό, μια ηλικία έχουμε ή προχωράμε σε δραστικότερες λύσεις όπως πλαστική;

Μου φαίνεται ότι απλά πρέπει να το δεχτώ: είμαι πλέον μεσήλικας όσο κι αν στο ημίφως των μπαρ το ηθικό μου ανεβαίνει όταν με κάνουν 10 χρόνια νεότερο. Είναι κι αυτή η ρημαδιασμένη πρεσβυωπία που μου χτύπησε την πόρτα της όρασης ακριβώς με τα τεσσαρακοστά γενέθλιά μου (ωραίο δωράκι) και δε μ’ αφήνει να το ξεχνάω. Το χαρτί το τραβάω όλο και μακρύτερα και τα χέρια μου κοντεύουν να γίνουν σαν του Φασούλα (ανθίσταμαι σθεναρά στην ιδέα των διοπτρών…).

Θα αρκεστώ στην «παρηγοριά για τον άρρωστο» τελικά: κάθε ηλικία έχει και τα καλά της (ναι, σίγουρα…)

Υπερφόρτωση;

Αυτό το βιντεάκι μου το έστειλε η πολύ καλή φίλη - κουμπάρα - ηττοπαθής μπιριμπόβια, κ.ά πολλές ιδιότητες, χαρισματική κατά τ'άλλα, Ν. με την υποσημείωση: δεν νομίζεις ότι μας μοιάζει λίγο ο ταλαίπωρος;



Αφιερωμένο σε όσους πήζουν είτε εργασιακά είτε από προσωπικά ή άλλα βάρη

Χρώματα

Γιατί άραγε δίνουμε ταμπέλες χρωμάτων σε διάφορα πράγματα; Είναι μήπως η μανία μας να «ταμπελάρουμε» τα πάντα τελικά; Παρατηρούσα σήμερα το πρωί στο ντους, μπλε για το κρύο και κόκκινο για το ζεστό. Η μίξη τους δημιουργεί το μωβ, χρώμα που έχουμε συνδυάσει με πένθιμα γεγονότα συνήθως, το μέσον ή χλιαρό λοιπόν του ακραίου παγερού μπλε και του έντονου παθιασμένου κόκκινου είναι ο θάνατος;

Τώρα που το σκέφτομαι αγαπημένα μου χρώματα είναι το κόκκινο και τα παραπλήσιά του – άντε μέχρι πορτοκαλί και κανένα γήινο για συνδυασμό ή τον απόλυτο 100% συνδυασμό όλων των χρωμάτων, δηλαδή το μαύρο. Το τι αναλύσεις επί αναλύσεων έχουν βγει για το τι σημαίνει το κάθε χρώμα και πως επιδρά στην ψυχολογία μας δεν περιγράφεται. Λίγο πολύ τα θεωρώ μπούρδες όλα αυτά. Τα χρώματα πιστεύω έχουν μια καθαρά υποκειμενική αντιμετώπιση από την όρασή μας και την εντολή που στέλνει αυτή στον εγκέφαλο. Κάποιοι θεωρούν το μωβ ως χαρούμενο και αναζωογονητικό χρώμα και ντύνουν μ’ αυτό κρεβατοκάμαρες ή τον εαυτό τους, λαοί χρησιμοποιούν το λευκό (απόλυτη απουσία χρώματος) ως χρώμα πένθους, κ.λ.π.

Που θέλω να καταλήξω; Σκέφτομαι να βάψω όλες τις στρόφιγγες του σπιτιού σε διάφορα χρώματα έτσι ώστε να μην μου καθορίζουν άλλοι ποιο πρέπει να είναι το ζεστό και ποιο το κρύο.

Βαρέθηκα βρε αδελφέ να λειτουργώ ως άλλος σκύλος του Παβλώφ και να πρέπει να λειτουργώ αυτόματα σε ερεθίσματα που μου ορίζουν τρίτοι, αποφάσισα να κάνω την προσωπική μικρή μου επανάσταση και όπου μου βγει. Αν μη τι άλλο έτσι θα εξασκήσω λίγο τον εγκέφαλό μου και θα μπερδέψω λίγο τις αισθήσεις μου, με κούρασαν τα εύκολα, πάω για πιο δύσκολα…

Happy New Year

Θα σας ευχηθώ λοιπόν μια πολύ καλή χρονιά έστω και καθυστερημένα με ένα μικρό βιντεάκι από την ταινία που οι αξιότομοι φίλοι την είδαν χωρίς εμένα (θα σας το φυλάω όλη τη χρονιά αυτό το ξέρετε έτσι;).



my way... αγαπημένο τραγούδι