Σήμερα η μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου. Μου αρέσει αυτό το φως, αγαπώ τις μεγάλες ημέρες, δεν είναι ότι φοβάμαι το σκοτάδι, αλλά να, κρύβει τις ατέλειες, αυτές τις μικρές αμαρτίες που κάναμε, τις λειαίνει και τις ωραιοποιεί, και εγώ προτιμώ την αλήθεια. Τον καυτό ήλιο στις ρυτίδες του γέλιου και του κλάματος, της χαράς και της λύπης. Την αλμύρα της θάλασσας που μας σημάδεψε, το χλιαρό καρπούζι που φάγαμε μαζί σε μια παραλία. Τις μουσικές που ακούσαμε σε ένα μπαράκι στην παραλία, ανέμελοι, χωρίς δεύτερες σκέψεις, ευτυχισμένοι που είχαμε ο ένας τον άλλο, κι ας ήταν οι μπύρες σχεδόν ζεστές. Τα ζεστά μεσημέρια που σε δροσερά σεντόνια ξεκουράζαμε τα γυμνά κορμιά μας, αλλά όταν η επιθυμία βαρούσε κόκκινο η έξαψη μας έκανε να βάζουμε φωτιά παντού.
Αγαπώ τις μεγάλες ημέρες, δεν είναι ότι φοβάμαι τις νύχτες, αλλά προτιμώ τις φωτεινές αλήθειες από τα σκοτεινά ψέματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
καλώς ορίσατε