"Οι άντρες και τα λουκάνικα" - Λογοτεχνικό Σάββατο

Ο Π. ήταν γνωστός καλοφαγάς. Μόνο που η διατροφή του περιορίζονταν σε κρεατικά. Οτιδήποτε θαλασσινό ή πράσινο του ήταν παντελώς αδιάφορο και συνήθως χρησίμευε ως ντεκόρ και μόνο όταν ήταν με παρέα.

Για την Βερόνικα και το Λογοτεχνικό Σάββατο

Συνόδευε βέβαια το φαγητό του με ποτό πάντα, είτε κρασί είτε μπύρες και τσίπουρα. Όταν έμπλεκε με τον φίλο του Γ. δε, γινόταν το έλα να δεις. Ματαίως η γυναίκα του προσπαθούσε να τον κρατήσει λίγο από αυτά τα απίστευτα τσιμπούσια κι οινοποσίες, άσε βρε Δ. της έλεγε, μια ζωή την έχουμε...
Σε μια από αυτές τις συναντήσεις λοιπόν, μετά την δουλειά και μην έχοντας ειδοποιήσει την Δ. ότι θα έβγαινε για φαγητό με την παλιοπαρέα, κάθισε για ένα κρασάκι για το χαλάρωμα. Η δουλειά πήγαινε από το κακό στο χειρότερο λόγω κρίσης, κι όλη η παρέα είχε τα σεκλέτια της. Ο Γ.. κερνούσε συνεχώς τον Π. κι άντε φιλαράκι να πάνε τα φαρμάκια κάτω, κι άντε τσίμπα κι ένα λουκανικάκι να μην σε πειράξει το κρασί... και δώστου όλο το απόγευμα.
Η ώρα είχε πάει πλέον 10 κι η Δ. τηλεφώνησε στο κινητό του Π., έλα καλή μου, της είπε μες το κέφι και την χαρά, τι έχουμε; 
Που είσαι βρε Π. του απάντησε, και σου έχω μαγειρέψει από τα αγαπημένα σου για σήμερα... 
Έρχομαι γλυκιά μου, σε 30 λεπτά θα είμαι σπίτι...
Παίδες φεύγω, τους πετάει, με περιμένει ο στρατηγός σπίτι κι έχει ετοιμάσει εδέσματα εκλεκτά...
Αφού ήπιε ένα τελευταίο (νεροπότηρο) κρασί κι έφαγε άλλο ένα λουκάνικο πήρε το δρόμο για το σπίτι.
Με το που μπήκε οι μυρωδιές που απλώνονταν στον χώρο δεν ήταν δυνατόν να αφήσουν ασυγκίνητους τους σιελογόνους αδένες του...
-Τι καλό έφτιαξες πάλι;
-Μπριζόλες με πατάτες τηγανητές και λουκάνικα...
- Α, θα τσιμπήσω λίγο γιατί φάγαμε με τα παιδιά από την δουλειά στο σχόλασμα...
Τι λίγο όμως, μόνο τα πιάτα δεν έφαγε ο έρμος ο Π. και δώστου λουκάνικα και πατάτες, μόνο το κόκκαλο από την μπριζόλα την γλύτωσε συγκεκριμένα.
-Γυναίκα θα πιω μια μπύρα και θα αράξω λίγο στον καναπέ, πήγαινε για ύπνο εσύ και μαζεύουμε αύριο που είναι Σάββατο.
-Σίγουρα είσαι καλά; του είπε η Δ., μου φαίνεται ότι κοντεύεις να σκάσεις...
-Καλά είμαι βρε, να χωνέψω λίγο κι έρχομαι σου λέω, απαπα, να μην με πιστεύεις όμως...

Ξαπλώνοντας στον καναπέ και πίνοντας την μπύρα αναπολούσε τις καλές εποχές, τότε που χρήμα υπήρχε, ταξίδια έκανε (κι όχι εργασιακά μόνο), τα γλέντια σε ταβέρνες και μουσικές σκηνές ήταν σχεδόν καθημερινή διασκέδαση... Το μόνο που τον ενοχλούσε ήταν που ένιωθε λίγο περίεργα το σώμα του... Όχι ακριβώς πρησμένο αλλά σαν να στρογγύλευε...
Άφησε την μπύρα στο πάτωμα και με το ζόρι ανασηκώθηκε λίγο. Με απίστευτη έκπληξη είδε τον κορμό του να είσαι συμπαγής, στην μορφή του λουκάνικου κι από εκεί να εξέχουν χέρια και πόδια μόνο...
Πρέπει να ήπια πολύ, σκέφτηκε, και με μια ασυναίσθητη κίνηση ζούληξε την κοιλιά του... Είχε αρχίσει όντως να μεταμορφώνεται σε λουκάνικο... Θεέ μου, γιατί με τιμωρείς έτσι; για τις χιλιάδες λουκάνικα που έχω φάει; Θα γίνω χορτοφάγος στο υπόσχομαι, μόνο δώσε μου πάλι το σώμα μου κι ας είναι λίγο παραπάνω από το κανονικό...
Πετάχτηκε με μιας από τον καναπέ και κοιτάχθηκε στον καθρέφτη: άει στο καλό, όνειρο ήταν;
Γυναίκα... φώναξε, από αύριο δίαιτα, το πολύ κοτόπουλο κι αυτό στήθος από κρέας...

Αφιερωμένο εξαιρετικά... καλό μήνα σε όλους παιδιά