Οι γονείς και το περιβάλλον από όταν ήμουν παιδί τους άρεσε να βάζουν ταμπέλες και να βλέπουν ομοιότητες πάνω μου. Μεγαλώνοντας κατάλαβα είναι αυτό συμβαίνει παντού και σε όλες τις οικογένειες. Έτσι λοιπόν μου είχαν δώσει τα προσωνύμια: Γ. ο λουλουδιάρης (μου άρεσε από μικρός να ασχολούμαι με τον κήπο και τα λουλούδια στη φύση), Γ. ο ποιητικός (όταν μικρό παιδί χαρακτήρισα αμφιθεατρικά κτισμένα τα Μέγαρα με κοίταξαν με θαυμασμό κι απορία μαζί), μου έλεγαν ότι στην ιδιοτροπία έμοιαζα στην Γιαγιά από την οποία πήρα και το όνομα, ότι μου άρεσε το κρασάκι από παιδί το πήρα από τον παππού και τον νονό μου, ότι έμοιαζα στην μητέρα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του πατέρα.
 |
| Για τη Veronica και το Λογοτεχνικό Σάββατο Έργο του Fray *Juan Sánchez Cotán* (Toledo, 1560 - Granada, 1627) |
Κι έπειτα ήρθαν τα όνειρα: θα γίνω αυτό, θα γίνω το άλλο, με φαντάζονται με οικογένεια, ότι κρατούν ήδη τα παιδιά μου αγκαλιά, με λαμπρές σπουδές και καριέρα, αλλά εγώ μεγαλώνοντας αλλάζω, γυρίζω πολλές σελίδες στη ζωή μου, βλέπω και κρατώ τις ομοιότητες που μου ταιριάζουν από το περιβάλλον, πετώ και διαφοροποιούμαι από αυτές που δεν μου πηγαίνουν.
Τελικά γίνομαι έτσι, όσο κοντά σε αυτό που φαντάζονταν, μα και τόσο διαφορετικά...
Τελικά γίνομαι έτσι, όσο κοντά σε αυτό που φαντάζονταν, μα και τόσο διαφορετικά...
≈
Τα Υστερόγραφα επανέρχονται στον χώρο τους...
Οι γονείς και πως μας φαντάζονται όσο και αν το χω σκεφτεί.. δεν θα μπορέσω να κάνω κάποια από τα όνειρά τους πραγματικότητα.. ευτυχώς όμως τους μοιάζω ..
ΑπάντησηΔιαγραφήHfaistiwna ευτυχώς για εμάς χαράσσουμε άλλη πορεία, το ότι μοιάζουμε εμφανισιακά και σε πράγματα του χαρακτήρα δεν σημαίνει ότι πρέπει κι η ζωή μας να έχει την κατάληξη που ονειρεύονται, ο καθείς με τα δικά του όνειρα και θέλω, καλό Σ/Κ να έχεις μικρέ μου, σε φιλώ
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι ακριβώς ΄σε όλες τις οικογένειες γιάννη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήRia σαφώς και συμβαίνει σε όλους, τουλάχιστον ελπίζω να συνεχίσουν να μας αγαπάνε και να μας δέχονται με τις όποιες επιλογές μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΚολλάνε ταμπέλες.. εναποθέτουν σχέδια.. αρχίζουν οι πρώτο διαπληκτισμοί και εντάσεις για το "καλό" μας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν έρθει η ώρα του συμβιβασμού θέλω να είναι εκεί πάντα!
Αναρωτιέμαι πολλές φορές τι σόι μάνα είμαι που δεν έχω κάνει όνειρα για την πορεία του παιδιού μου. Το μόνο που παρακαλώ ενδόμυχα είναι ότι αν ποτέ θελήσει να αποκτήσει απογόνους, να αργήσει να το κάνει γιατί δεν έχω όρεξη να κάνω μπέιμπυ σίτινγκ σε εγγόνια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιγόνη μου, αυτό είναι το γενικό σχέδιο, το αν θα είναι εκεί πάντα την ώρα του συμβιβασμού εξαρτάται κι από εμάς, σε φιλώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑθηνά μια χαρά σε βρίσκω (ειδικά για το παιδί δύο χαρές μάλλον), ούτως ή άλλως δε σεν έκοβα για καταπιεστική μητέρα (μα γιαγιά; εσύ; από τώρα; έχεις πολύ μέλλον, με τη σύνταξη όταν θα πλέκεις βελονάκι καλύτερα), τα φιλιά μου και στο στεφάνι σου
ΑπάντησηΔιαγραφήμια χαρά περάσαμε πάντως.....ε..ναστε καλά
ΑπάντησηΔιαγραφήdora όντως μια χαρά περάσαμε, κι όντως χαρήκαμε που μπήκες στην συντροφιά μας (ο Γιουτζίν είναι κούκλος πάντως...), φιλιά στο ταίρι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ζωη είναι δική τους καθώς και τα όνειρα,με σκουντούφλες η όχι θα ωριμάσουν όπως και εμείς άλλωστε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαμπελίτσες ε; :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως επιβιώσαμε, και τα καταφέραμε μια χαρά! Αλλού τα όνειρα, αλλού οι σπουδές, αλλού ο βιοπορισμός...
:)
Εγώ ήμουνα πολύ τυχερή, πάντα έκανα όι ήθελα, μόνο μου είπανε: Οι ενέργειές σου έχουν συνέπειες, θα είσαι υπεύθυνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά και ευχαριστώ! Έλα, έτοιμο το καφεδάκι σου.
ΦΟΥΛΗ σωστό είναι αυτό, το θέμα είναι όμως να μην ωριμάσουν αναγκαστικά ή από τις σκουντούφλες αλλά επειδή το θέλουν, φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήmisoagnosti αλλού για αλλού όπως το λες κι από εδώ... το θέμα είναι να νιώθουμε καλά με αυτά που καταφέραμε και πετύχαμε
ΑπάντησηΔιαγραφήcensurasigloXXI φυσικά κι είσαι τυχερή κι αυτό φαίνεται από τη συνολική σου πορεία μέχρι σήμερα, να είσαι καλά κι ευχαριστώ για το κέρασμα, φιλάκια
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαράξενο..εγώ όσο και να αφήσω τις αναμνησεις να με πανε..πίσω μεχρι εκεί που δεν έχει άλλο..δεν θυμαμαι να μου λενε κατι..δεν ξερω αν έμοιασα κάποιου ..και ποιού...εγώ και ο εαυτός μου παντα.. ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΡούλα - Σμαραγδένια ανεξάρτητα από τις αναμνήσεις είναι μάλλον αδύνατον να μην πάρουμε στοιχεία (είτε εξωτερικά χαρακτηριστικά είτε του ίδιου του χαρακτήρα μας) από το κοντινό μας περιβάλλον, σίγουρα στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό το ανακάτεμα που κάνουμε με αυτά τα χαρακτηριστικά που εμείς θεωρούμε καλά δημιουργούν το τελικό αποτέλεσμα,
ΑπάντησηΔιαγραφήνα είστε όλοι καλά