Πολύ καλή χρονιά

Να μην είναι λοιπόν, απλά μια καλή αυτή η χρονιά, να είναι η καλύτερη εύχομαι. Η φωτογραφία είναι από το μακρινό 2004 (το προηγούμενο δίσεκτο ντε). Στο χωριό, με χιόνια πολλά, καλή παρέα και τα 2 αγαπημένα μου να παίζουν ευτυχισμένα στο χιόνι στην πίσω αυλή του σπιτιού. Δύσκολη χρονιά ήταν εκείνη, όπως κι αυτή που φεύγει. Με μείον τον Ramon μου και κάποιους που νόμιζα "εσφαλμένα" φίλους. Είχε όμως και τα καλά της: καινούργιους φίλους, νέα δουλειά και πάνω απ'όλα μια αισιοδοξία που χωρίς να καταλαβαίνω από που πηγάζει (καλά έχω το γονίδιο του πατέρα σ' αυτό), μου λέει ότι η νέα χρονιά θα είναι υπέροχη.

Εύχομαι από καρδιάς το καλύτερο σε όλους σας, πάνω απ' όλα να αγαπάτε τον εαυτό σας, να το φωνάζετε εκεί που το νιώθετε κι όλα θα γίνουν ομορφότερα.

Επιστροφή

Πέρασαν και τούτες οι γιορτινές μέρες. Με πολύ φαγητό, ποτό, ύπνο και ξεκούραση. Ότι ακριβώς μου έλειπε δηλαδή. Δεν είμαι σίγουρος ότι φταίει τόσο η ηλικία όσο ότι αυτό που δεν έχουμε αυτό αποζητούμε συνήθως. Επίσης κατάλαβα - για άλλη μια φορά - πόσο γαϊδούρι είμαι και στερώ το ελάχιστο της τηλεφωνικής επικοινωνίας από αγαπημένα πρόσωπα. Αλήθεια, πόσοι άνθρωποι με θυμήθηκαν αυτές τις ημέρες δεν λέγεται. Κι εγώ πέρα από το: "να θυμηθώ να πάρω ένα τηλέφωνο τον δείνα" δεν κάνω ποτέ πράξη αυτή τη ρημαδοσκέψη. Δεν είναι το κόστος, είναι αμέλεια. Είναι βλακεία, αν θες λίγο μικρότερη από τη βλακεία που με αποτρέπει να λέω σ' αγαπώ πιο απλόχερα.
Ήταν όμορφες οι μυρωδιές από τις δίπλες και τα μελομακάρονα που ψήσαμε με την μάνα, ακόμη ομορφότερη η μυρωδιά από το βρεγμένο χώμα και την υποψία χιονιού στα πιο ορεινά. Στο δωματιάκι / ξενώνα που μένω όταν πάω στους δικούς μου ξαναγεννιέμαι. Είναι ο χώρος απόλυτης ηρεμίας και περισυλλογής. Σα να βαφτίζομαι στο φως ξανά, βγαίνω κάθε πρωί άλλος άνθρωπος. Και μια και δεν πιστεύω σε καρμικά κι άλλα σύνδρομα, ότι μου συμβαίνει από εκεί και έπειτα είναι σαν να γίνεται συνειδητά. Άνθρωποι που σκεφτόμουν έντονα, επικοινωνούν μαζί μου με χίλιους δυο τρόπους, άνθρωποι που είπα να τους στείλω ένα μήνυμα (και ποτέ δεν έστειλα), βρήκαν τον τρόπο μιας νέας επικοινωνίας μαζί μου.
Δεν είναι τόσο οι γιορτινές ημέρες που με κάνουν να αντιδρώ έτσι. Είναι η κάθαρση που αισθάνομαι κάθε που βρίσκομαι σ΄αυτό τον χώρο. Σε ένα χώρο που έχτισε με μισό χέρι ο πατέρας μου, σ' ένα χώρο που έζησα όσο τίποτα την παρουσία της αγαπημένης μου γιαγιάς, στον χώρο που κάθε φορά που βγαίνω απ' αυτόν, νιώθω σαν να εξέρχομαι εκ νέου από την μήτρα και αντικρίζω το φως για πρώτη φορά.

Πόσο γλυκιά είναι αυτή η...

Επιστροφή....

Καλά Χριστούγεννα

Εντάξει, είναι λίγο νωρίς, αλλά με δεδομένο τον τεράστιο φόρτο εργασίας τούτων των ημερών, του Christmas Party της Παρασκευής στην δουλειά (που απ' ότι πληροφορήθηκα από παλαιότερους θα καταλήξουμε ντίρλα), του Σαββατιάτικου φευγιού μου για ολιγοήμερες διακοπές (επιστρέφω 26/12), θα σας χάσω για λίγες ημέρες. Εύχομαι από καρδιάς σε όλους να περάσετε υπέροχα, με ανθρώπους που αγαπάτε και να καλύψετε στο έπακρο όλες τις αισθήσεις σας με τις ομορφότερες εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές, μουσικές κι αγκαλιές.

Υ.Γ.: Χρόνια πολλά κι από την Tamar (κρύωνε λίγο, μην στείλετε την φώτο στην φιλοζωική, οκ?)

Τ' αστέρι του βοριά κι άλλα αγαπημένα

Η roadartist μου πρότεινε να παρουσιάσω αγαπημένα τραγούδια και καθώς δεν έχω αρνηθεί (ούτε πρόκειται να το κάνω ποτέ) πρόσκληση για ιστοπαίχνιδο έχουμε και λέμε:

1. Τ' αστέρι του βοριά, γιατί εκτός του Χατζιδακικού κολλήματος που έχω, μου το τραγούδησες συγκλονιστικά, με ψυχή (κι όχι φάλτσα ως συνήθως), σε βολτούλα με τ'αμάξι, οι δυό μας, κι ήταν μεγάλη έκπληξη κι από τότε πολυαγαπημένο.

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

2. Μην τον ρωτάς τον ουρανό, γιατί εκτός του παραπάνω κολλήματος, ως παιδί βλέποντας την Καρέζη να το ερμηνεύει νομίζω ότι είχα δακρύσει κιόλας (sorry για τυχόν σκρατς είναι παλαιάς κοπής)

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

3. The message, Grand Master Flash, γιατί είναι τραγουδάρα, με στίχους που μαστιγώνουν, ρυθμό που μένει, δίνοντας νόημα και κατεύθυνση σε μια ολόκληρη εποχή

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

4. Are you going with me, Pat Metheny Group, γιατί είναι ταξιδιάρικο (Travels το άλμπουμ), ένα μουσικό θέμα που μου δημιουργεί εικόνες, με εισήγαγε στην εποχή του σε μια νέα μουσική πραγματικότητα που έκτοτε αγάπησα πολύ

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

5. You don't know what love is, Casssandra Wilson, γιατί πρόκειται περί τραγουδάρας, που έχουν σίγουρα ερμηνεύσει πολλοί κατά καιρούς αλλά η συγκεκριμένη με κάνει να ανατριχιάζω με το αίσθημα που βγάζει, απ'τις φωνές που έχω ερωτευτεί σφόδρα

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Σίγουρα υπάρχουν εκατοντάδες άλλα που θα μπορούσαν να είχαν τη θέση τους σ' αυτή τη λίστα, αλλά αυτά μου ήρθαν τώρα κι αυτά σας "παίζω".
Σειρά να παίρνουν ο Παύλος, ο Μέγας dj (εννοείται), κι όποιος άλλος θα ήθελε να μπει στον κόπο να μας πει ένα τραγούδι.

Το Δώρο

Θυμάμαι τέτοιες μέρες άλλες εποχές. Τότε που τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες μοσχομύριζαν το σπίτι και όλα στα παιδικά μου μάτια κι αισθήσεις φάνταζαν μαγικά. Τότε που η προσμονή για το Χριστουγεννιάτικο παιχνίδι (το καλύτερο της χρονιάς) - παρότι γνώριζα από νωρίς ότι ο Άη Μπιλ ήταν ο Άη Μπαμπάς - με έκανε να αγωνιώ για κάτι. Τότε που ο στολισμός του σπιτιού είχε το νόημα της διαφορετικότητας από τα τετριμμένα και συνηθισμένα όλης της χρονιάς. Τότε που η επίσκεψη στη γιαγιά μου ήταν γεμάτη από αγκαλιές, δώρα, λιχουδιές, δίπλες, όμορφα λόγια και κανακέματα. Ακόμη κι η δύσκολη -η δυσκολότερη ίσως -πρωτοχρονιά, με τον πατέρα που μόλις ανάρρωνε σχεδόν παράλυτος, έχει μείνει στη μνήμη για την άπαιχτη βασιλόπιτα που χωρίς να διαθέτει το παραμικρότερο των υγρών ήρθε και φούσκωσε περήφανη και με το κόψιμο έγινε τα χάλια της με αποτέλεσμα το ασυγκράτητο γέλιο όλων (νευρικό κι αντιδραστικό ίσως, αλλά από ψυχής σίγουρα).

Όμορφα ή άσχημα, πετυχημένες ή όχι βασιλόπιτες και γιορτές, στη μνήμη έμεναν πάντα τα γλυκά περιστατικά και καταστάσεις και τα άσχημα κι αταίριαστα πετιόταν στον κάδο των μη-αναμνήσεων. Στις τελευταίες γιορτές μου λείπει αυτή η σπίθα της προσμονής, του διαφορετικού, της αίσθησης ότι κάτι άλλο γίνεται. Ίσως γιατί μεγάλωσα, ίσως γιατί δεν περιμένω πια το παιχνίδι του Άη Μπαμπά, ίσως γιατί εδώ και χρόνια δεν μυρίζει πια το σπίτι τα φουρνιστά γλυκά της εποχής, ίσως γιατί προσγειώθηκα από το αστρόπλοιό μου σε μια πραγματικότητα σκληρότερη απ’την παραμυθένια που ζούσα τόσο καιρό. Θέλω να κάνω μια προσπάθεια να τα ξαναζήσω όσα έχασα τόσο καιρό, θέλω να ξαναγίνουν οι γιορτές τούτες ένα κομμάτι που έχασα κι εναγωνίως ζητώ.

Ας το καλό, θα στολίσω αύριο μ’ ότι έχω, θα φορέσω μια κόκκινη κορδέλα στην Tamar μου, θα φτιάξω και δίπλες και βασιλόπιτα και σ’ όποιον πέσει το φλουρί θα του κάνω το καλύτερο δώρο…

Μεθώ

Μετά την τιμητική πρό(σ)κληση του Παύλου μπορώ να πω ότι μεθώ με:

• την οσμή της καθάριας θάλασσας,
• την ανοιξιάτικη ή φθινοπωρινή σταγόνα που ξυπνά τη γη,
• την μυρωδιά σου όταν ιδρωμένοι φτάνουμε στο αποκορύφωμα του έρωτα,
• το άρωμα του γασεμιού στην αυλή του πατρικού σου,
• το άρωμα των λεμονανθών απ' τις λεμονιές που φύτεψε ο πατέρας μου,
• τη ρακί στον τόπο της,
• το τσίπουρο στον δικό του τόπο,
• τον κάθε τόπο που έχει το δικό του τρόπο να μένει στη μνήμη μου για κάτι,
• την ποίηση / μουσική /εικόνα που με συγκινεί,
• τα ζώα για την αμεσότητα και τον αυθορμητισμό τους, τα παιδιά για τους ίδιους λόγους,
• έναν καλό φίλο, την ανάμνηση ενός καλού φίλου,
• την ανάμνηση της γιαγιάς μου,
• τη μυρωδιά του κούτσουρου που καίγεται στο τζάκι,
• την βροχή που έρχεται,
• το χιόνι που πέφτει,
• την ζωή που με περιμένει, την ζωή που ζω

Υ.Γ.: Θα ήθελα να συμμετέχετε όλοι στο παιχνιδάκι αυτό, όπως βγαίνει στον καθένα σας

Υγρό Σ/Κ

Μετά από ένα δύσκολο βράδυ Παρασκευής (γιατροπορεύοντας και με λίγες ώρες ύπνου), ξεκίνησε ένα Σάββατο με τις γνωστές οικιακές εργασίες που κατέληξε αργά το απόγευμα μετά της κουμπάρας να παίζει τάβλι με τον "άρρωστο" (ευτυχώς Παναγία μου γιατί βρήκα κάποιες ελάχιστες στιγμές ξεκούρασης). Περιέργως πως η αρχική ψιλοχάλια διάθεσή της έφτιαξε με το τάβλι (παρότι έχασε, αυτό δεν είναι και νέο βέβαια) και ήταν πια έτοιμη να πάρει το αίμα της πίσω με μπιρίμπα. Ομολογουμένως άρχισε εντυπωσιακά (με τις γνωστές υποθέσεις: όποιος κερδίζει στα χαρτιά, κλπ. να δίνουν και να παίρνουν) αλλά το διάλειμμα για φαγητό την έφερε κάπως πίσω. Εν τω μεταξύ η βροχή είχε αρχίσει να δυναμώνει κι ο αέρας κόντευε να πάρει την τέντα. Το ανηφορικό Κυψελιώτικο δρομάκι είχε αρχίσει να γίνεται χείμαρρος αλλά εμείς εκεί επί του έργου. Ο "άρρωστος" σε κάποια στιγμή ημι - παραιτήθηκε (και καλά, να μας μείνει η νίκη από το τάβλι ήταν το ζουμί, τεσπά), και δεν ολοκληρώσαμε το έργο. Η βροχή έκοψε για λίγο κι η κουμπάρα είπε να την κάνει μια και δούλευε την επομένη, άσε που για μπιρίμπα ήρθε κανονικά και μόνο να σιδερώσει δεν την βάλαμε την έρμη.
Ήρθε κι η ώρα του ύπνου (ή μαρτυρίου, αναλόγως). Πρέπει να σηκώθηκα και 5 φορές το βράδυ, μια τσεκάροντας τη στάθμη του νερού που ανέβαινε επικίνδυνα στη βεράντα, μια ανοίγοντας την πόρτα για να πάει το σκυλί κολυμπώντας στη γωνιά του να κάνει την ανάγκη του, κ.ά τραγελαφικά. Το πρωί η εικόνα ήταν απελπιστική. Πάνω από τη μισή βεράντα καλυμμένη με νερό, πισίνα 25άρα κανονική σας λέω. Πρώτη σκέψη ήταν: λες να στεγνώσει κάποτε; (ναι σε 1 μήνα περίπου), δεύτερη: λες να βάλω το μαγιό ν' αρχίσω να μαζεύω σιγά-σιγά; Μετά από ένα καφέ και 10 τσιγάρα περίπου το αποφάσισα, θα έβγαινα να παλέψω με τα στοιχεία της φύσης. Σήκωσα μέχρι το γόνατο τη φόρμα, πήρα 2 κουβάδες και βουρ. Στην αρχή με τη σφουγγαρίστρα, μετά πως μου έκοψε, με το φτυάρι άρχισα να γεμίζω κουβάδες. 20 μέτρησα, 200+ κιλά νερού δηλαδή!!! Δεν θα περιγράψω την κατάσταση της μέσης μετά απ' αυτό, ναι οκ, είμαστε και κάποιας ηλικίας. Έχω σκεφτεί πάντως μετά από το σκυλί το επόμενο κατοικίδιο να είναι πάπια. Τουλάχιστον θα είναι και κάποιος σ' αυτό το σπίτι στο στοιχείο του.
Πέρα από πλάκα πάντως το σπίτι μου δείχνει με όλους τους τρόπους ότι πρέπει να την κάνω σιγά - σιγά. Αρκετά κουσούρια άρχισε να βγάζει, είμαι (σχεδόν) έτοιμος για το επόμενο. Ωχ, βλέπω πάλι κάτι συννεφάκια να μαζεύονται...

Υ.Γ.1: Ελπίζω να μην ήταν παραπλανητικός ο τίτλος...

Υ.Γ.2: Σκέφτομαι να βάλω το γιορτινό καραβάκι στο μπαλκόνι, είναι η καλύτερη/φυσική του θέση πιστεύω (τα λαμπάκια μόνο φοβάμαι για βραχυκύκλωμα)

ΙΣΤΟΛΟΓΟΓΕΝΕΘΛΙΑ (ή ένας χρόνος μαζί σας)

Πέρασε ένας χρόνος ακριβώς από τότε που έγινα και με τη βούλα μέλος τούτης της ιδιόρρυθμης κοινότητας. Τυχαία - σχεδόν - είναι και το 100ο μου post τούτο δω. Είχα άλλον ένα και κάτι χρόνο που παρακολουθούσα απ' έξω τα τεκταινόμενα. Ρουφούσα τις ιστορίες, άλλες προσωπικές, άλλες φανταστικές, άλλες με πλάκα, άλλες πολύ σοβαρές και ψυχοφθόρες. Οι περισσότερες όμως είχαν κάτι να πουν. Κι αυτό γιατί μέσα από την ψυχρότητα του μέσου ο καθένας μπορούσε να βγάλει στην επιφάνεια πράγματα που με όποια σκοπιά κι αν τα έβλεπες θα ήταν ίσως δύσκολο να ειπωθούν αλλού. Είχατε (κι απέκτησα) την άνεση να βρίζετε τα άσχημα και κακώς πεπραγμένα και να αποθεώνουμε αυτά που μας άρεσαν, βρίσκοντας οπαδούς και πολέμιους των ιδεών μας.

Γνώρισα από κοντά μερικά μέλη αυτής της μπλοκόσφαιρας, και αλήθεια το χάρηκα πολύ. Κυρίως γιατί πρόκειται για ανθρώπους αληθινούς που βλέπουν σαν μέσον έκφρασης τον υπολογιστή κι όχι ως αυτοσκοπό. Είμαι σίγουρος πως θα γνωρίσω κι άλλους. Όπως είμαι σίγουρος ότι αυτό το σερφάρισμα στις ιδέες σας μου ανοίγει καθημερινά κι άλλους ορίζοντες και προοπτικές.

Χωρίς να θίγω και να υποτιμώ κανένα θα μου επιτρέψετε να αναφέρω τους 2 πρώτους bloggers που διάβασα, έμαθα κι αγάπησα (αλφαβητική σειρά): τον Νανάκο και τον Πρόβατο. Τέλος ένα μεγάλο μεγάλο ευχαριστώ όχι μόνο στα links μου αλλά και σε όλους τους άλλους που διαβάζω (και δεν προλαβαίνω να "συνδέσω") ή με διαβάζουν κατά καιρούς. Ο ένας δίνει στον άλλο δύναμη, συμβουλές, αλλά πάνω απ' όλα λόγο για να συνεχίζει.

Υ.Γ.1: Χρόνια πολλά σ' όσους γιορτάζουν τούτες τις μέρες
Υ.Γ2: Ούτε που το φανταζόμουν ότι θα 100στάριζα ποστ ή θα συνέχισα τούτο το μπλογκ
Υ.Γ3: Είδατε; ούτε για διακοπές δεν γκρίνιαξα σήμερα

Καλό μήνα (& καλό τέλος χρονιάς)

Η Διεύθυνση Προσωπικού της εταιρείας μας έκανε προώθηση του παρακάτω mail όσον αφορά τα επίπεδα άγχους που μας διακατέχουν

Καλημέρα σας . . .

παρακαλώ διαβάστε πρώτα το κείμενο . . .





πρέπει πρώτα να διαβάσετε το κείμενο

super s.o.s

Διαβάστε πρώτα το κείμενο αυτό πριν εξετάσετε την εικόνα που βρίσκεται στο τέλος του μηνύματος!!

Η εικόνα χρησιμοποιήθηκε στο νοσοκομείο "ST.MARY" για την μελέτη των επιπέδων stress.

Κοιτάξτε τα 2 δελφίνια που πηδάνε πάνω από το νερό. Και τα 2 δελφίνια είναι ίδια.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αν ένα άτομο έχει stress (άγχος) τότε νομίζει ότι τα 2 δελφίνια φαίνονται διαφορετικά.

Αν υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ των 2 δελφινιών, αυτό σημαίνει ότι το άτομο που εξετάζει την εικόνα βρίσκεται κάτω από υψηλό ποσοστό πίεσης stress.

Σας παρακαλούμε, μελετήστε προσεκτικά την εικόνα και αν βλέπετε πολλές διαφορές μεταξύ των 2 δελφινιών, ενημερώστε άμεσα τον προϊστάμενο σας, μαζέψτε την τσάντα σας, πηγαίνετε στο σπίτι σας αμέσως και πάρτε 10ήμερη αναρρωτική άδεια από την εργασία σας.

Καλή σας ημέρα

Από την Δ/νση Προσωπικού της εταιρείας σας

Καλό μήνα να έχουμε, γιορτινό, αγαπησιάρικο, χωρίς άγχος, μιζέριες, κακίες, μαύρες (σαν τη σημερινή) ημέρες κατά του οτιδήποτε, με αισιοδοξία για την κάθε στιγμή που ακολουθεί.

Υ.Γ.: Το gifaki για να έρθουμε στο κλίμα των ημερών