Μεθώ

Μετά την τιμητική πρό(σ)κληση του Παύλου μπορώ να πω ότι μεθώ με:

• την οσμή της καθάριας θάλασσας,
• την ανοιξιάτικη ή φθινοπωρινή σταγόνα που ξυπνά τη γη,
• την μυρωδιά σου όταν ιδρωμένοι φτάνουμε στο αποκορύφωμα του έρωτα,
• το άρωμα του γασεμιού στην αυλή του πατρικού σου,
• το άρωμα των λεμονανθών απ' τις λεμονιές που φύτεψε ο πατέρας μου,
• τη ρακί στον τόπο της,
• το τσίπουρο στον δικό του τόπο,
• τον κάθε τόπο που έχει το δικό του τρόπο να μένει στη μνήμη μου για κάτι,
• την ποίηση / μουσική /εικόνα που με συγκινεί,
• τα ζώα για την αμεσότητα και τον αυθορμητισμό τους, τα παιδιά για τους ίδιους λόγους,
• έναν καλό φίλο, την ανάμνηση ενός καλού φίλου,
• την ανάμνηση της γιαγιάς μου,
• τη μυρωδιά του κούτσουρου που καίγεται στο τζάκι,
• την βροχή που έρχεται,
• το χιόνι που πέφτει,
• την ζωή που με περιμένει, την ζωή που ζω

Υ.Γ.: Θα ήθελα να συμμετέχετε όλοι στο παιχνιδάκι αυτό, όπως βγαίνει στον καθένα σας