28/6/08

Μέτρο / μέτριο

Μπορεί να τα διαχωρίζει ένα μικρό και ταπεινό Ι αλλά πόσο απέχουν. Το μέτρο από το μέτριο απέχει όσο και το άσπρο από το μαύρο. Από την παντελή απουσία χρώματος μέχρι το 100% όλων των χρωμάτων του ορατού φάσματος. Με έχει κουράσει απίστευτα αυτή η μετριότητα σε όλους τους τομείς. Από πολιτική κι οικονομία μέχρι τα πολιτιστικά και καλλιτεχνικά δρώμενα κι ακόμη κοντινότερα σε όλους την καθημερινότητά μας. Όπου και να γυρίσεις το μάτι, το αυτί κι όποιο άλλο όργανο αισθήσεων η γεύση της μετριότητας κυριαρχεί. Το μέτρο έχει χάσει αυτή την αντιδικία και το γκρι έχει εδραιωθεί στη μάχη του μαύρου με το άσπρο. Λες κι όλα τα άλλα χρώματα που συμμετέχουν δεν έχουν θέση σ' αυτό τον αγώνα. Με το που πάει να μπει λίγο περισσότερο μπλε, κόκκινο ή κίτρινο δώστου τ' αντίθετα να προσπαθούν να επαναφέρουν τη μουντίλα του γκρι.
Θα μου πεις και ποια η θέση μου; τι μπορώ να κάνω βρε αδελφέ; Είναι τελικά πολύ απλή η μικρή καθημερινή επανάσταση που μπορεί να επαναφέρει το μέτρο ή και το άκρο που είναι ασφαλώς πιο ενδιαφέρον από το μέτριο του μέσου. Όπου μου σερβίρουν το παραμύθι τα ΜΜΕ μαθαίνω να ερμηνεύω αν όχι στο εντελώς αντίθετο της είδησης τουλάχιστον σε αυτό που εννοείται αλλά δε λέγεται (στην καλύτερη των περιπτώσεων). Όταν ακούω για νέα δέσμη 141 μέτρων κατά της ακρίβειας ή ετοιμάζομαι για δεύτερη δουλειά ή σφίγγω ακόμη περισσότερο το ζωνάρι. Αν δω μέλος της γκαντεμο-οικογένειας ή της αντίπαλης φατρίας φτύνω τον κόρφο μου ή γελάω αντιστοίχως και μουντζώνω και με τα δάχτυλα των ποδιών να ξορκίσω το κακό. Δεν είναι και τόσο δύσκολο να ανατραπούν κάποια πράγματα, αρκεί να πιστέψουμε στη δύναμη που έχουμε τόσο ως άτομα όσο κι ως σύνολο. Γιατί σύνολο δυσαρεστημένο και αποφασισμένο είναι ικανό να ανατρέψει τα μέτρια και να τους κόψει τα όποια Ι. Γιατί υπάρχουν διάφορα Ι, από το Ι1 έως και το Ι5 (για όσους έχουν κάνει στρατό ή ακούσει περί διαβαθμίσεων ικανοτήτων αυτό).
Οι ανίκανοι και μέτριοι ας μπουν κάποτε στη φορμόλη να τους θαυμάζουμε ως είδη κάποιας εποχής κι ας αφήσουν να λάμψει μια νέα πραγματικότητα. Ας βάλουμε κάποτε το χρυσό μέτρο και την ισορροπία ως στόχο κι ας αφήσουμε για πάντα πίσω όλα αυτά που αντιπαθούμε κι απλά γκριζάρουν την όμορφη και πολύχρωμη καθημερινότητά μας.

υ.γ.: σήμερα πήρα γυαλιά πρεσβυωπίας, με έγχρωμο σκελετό και φακό, λίγο για να βλέπω καλύτερα, λίγο για να αισθάνομαι καλύτερα και λίγο για να δείχνω καλύτερα.
Ουδέν κακό αμιγές καλού, παν μέτρον άριστον κ.ά αρχαιοελληνικές ρήσεις μου έρχονται στο μυαλό.

Και βέβαια τα χρόνια μου πολλά σε κάποιον που δεν έχει καμία επαφή με οτιδήποτε μέτριο (κι ελπίζω του χρόνου να του κάνω καλύτερο δώρο...)

20/6/08

10 + 1 περιττά

Περί περιττών πληροφοριών ο λόγος αυτού του παιχνιδιού κι άντε να δούμε που θα μας βγάλει. Βεβαίως να ευχαριστήσω με την αφορμή την αγαπητή Τανίλα που θέλει να με εκθέσει για άλλη μια φορά:
  1. Όταν γεννήθηκα και με πρωτοαντίκρισε η μητέρα φώναξε στη μαία: πάρτε το, πάρτε το, δεν είναι το δικό μου παιδί αυτό (λογικό με την ασχήμια που αντίκρισε)
  2. Το παραπάνω δεν με εμπόδισε διόλου να μετασχηματιστώ στο ψώνιο που είμαι σήμερα (καλά εδώ και χρόνια μου συμβαίνει αυτό)
  3. Έχω γνωρίσει ή έστω δει από κοντά 20 από τους συν-ιστολόγους των συνδέσμων μου
  4. Λατρεύω τα φυτά, τη φύση και την Άνοιξη που δε χαίρομαι τα τελευταία χρόνια
  5. Πριν με μπολιάσει αυτό το αίσθημα αισιοδοξίας που νιώθω, έπεφτα σε ακατάληπτες μεταπτώσεις διάθεσης (και μην πείτε τίποτα για δίδυμους, φήμες απλά)
  6. Δε φοβάμαι τον δικό μου θάνατο αλλά δεν μπορώ να ξεπεράσω εύκολα την απώλεια αγαπημένων μου όντων (και μιλάω για φυτά, ζώα, ανθρώπους)
  7. Χαίρομαι όταν σπάνε πράγματα, νιώθω να ελαφρώνει το σπίτι κι εγώ μαζί
  8. Είχα δύο χειρουργεία στα 3 και 23 μου, και δύο μεγάλους έρωτες στα 19 και 29 μου, έκτοτε ουδέν εκ των δύο μου ξανασυνέβη (κι ελπίζω να συνεχίσει έτσι)
  9. Δεν πιστεύω στην τύχη, τη μοίρα, τ'άστρα κι όραμα, μελλοντολόγους, φυσιογνωμιστές, ριαλιτατζίδικα, κουτσομπολίστικα, μπον βιβέρς και τεμπέληδες της έφορης κοιλάδας, παρτάκηδες, στη ζωή μετά θάνατον, στη ζωή χωρίς όραμα
  10. Πιστεύω στη δύναμη του νου, του τώρα, της ουσίας, της σημασίας, της αγάπης, της αισιοδοξίας, της ομορφιάς, της στιγμής, της θάλασσας, του αέρα, της φωτιάς, της γης, του υπαρκτού και του φανταστικού
+1 για όσους με ξέρουν είναι σαφώς περιττά τα παραπάνω, όσοι με μαθαίνουν μέσω αυτών πρέπει να πω ότι περιορίστηκα πολύ στο να τα αναπτύξω ή να γράψω μόνο 10, δεν μ' αρέσουν γενικά οι περιορισμοί... αλλά δε βαριέσαι, ένα παιχνίδι είναι τελικά

υ.γ.: νομίζω ότι οι περισσότεροι το έχουν παίξει το παίγνιον αυτό, άντε να προσκαλέσω τον τζίμη, τον παύλο, τον εξομολογητή, την alienlover και τον νανάκο να παίξουν αν θέλουν

15/6/08

Οπτιμισμός

Φτύστε με... για να μη με ματιάσετε (ή για οιονδήποτε άλλο λόγο θέλετε). Δεν ξέρω αν ευθύνεται το αποκάτω αγγελάκι, αλλά νιώθω υπερ-αισιόδοξος. Ότι όλα θα πάνε πολύ καλύτερα κι αυτό θα γίνεται μέρα με τη μέρα και πιο εμφανές. Τα πρώτα δείγματα άρχισαν να φαίνονται, τα επόμενα δε θ' αργήσουν. Μπορεί να φταίει ότι ζω σ' αυτό το παράλληλο σύμπαν (ίσως μόνο η Τανίλα καταλαβαίνει τι εννοώ), όπου ακόμη και στις δυσκολίες και τις αναποδιές εγώ χαμογελώ και λέω: δε βαριέσαι... μπόρα είναι θα περάσει. Κι όλο αυτό με ένα χαμόγελο που σίγουρα κάνει να ανησυχούν αυτούς που προσπαθούν να μου το χαλάσουν με οποιοδήποτε τρόπο.Το παραπάνω είναι ειδικά αφιερωμένο σ' όλους τους φίλους συν-ιστιολόγους που τους διακατέχει ένας πεσιμισμός, μια μαυρίλα κι ένα "φτου γμτ, όλα χάλια πάνε". Όλα καλά πάνε παιδιά, πείτε το και θα γίνει πιστέψτε το και θα πραγματοποιηθεί.
Βάψτε το μαύρο της σκέψης σας με το μπλε τ' ουρανού και της θάλασσας και θα τα δείτε όλα αλλιώς.

Υ.Γ.: δε θα δεχτώ αρνητικές σκέψεις σε τούτο το post. Αν εξακολουθείτε να έχετε κρατήστε τις για τους εαυτούς σας.

9/6/08

Άγγελοι στο διάβα μας

Ένα μικρό αγγελάκι παίζει στους παραδεισένιους κήπους, προσκαλώντας μας να ξεχάσουμε για λίγο λάθη, πάθη, φυσικές κι αφύσικες καταστροφές, την εικονική πραγματικότητα που ζούμε τελικά.
Σςςςςςςςςς, κλείσε για λίγο ηλεκτρικές κι ηλεκτρονικές παρεμβολές κι αφουγκράσου: σε καλεί να παίξετε παρέα...
Πιάστο απ' το χέρι και πέταξε μαζί του χωρίς να σκέφτεσαι για λίγο αυτά που σ' απασχολούν.

Όνειρα γλυκά παίδες

4/6/08

Επίσημα: είναι καλοκαίρι

Και για όσους δεν κατάλαβαν παρόλα τα τερτίπια του καιρού επίσημα έχουμε μπει σ' αυτή την εποχή. Όπου όλα χαλαρώνουν: ρούχα, αισθήματα, πολιτική και πολιτικοί, διαθέσεις κι αντιθέσεις. Τίποτα δεν φαντάζει παράλογο, συγχωρούνται από χρωματικά ατοπήματα και κιτς συνδυασμοί, έως την ελαφρότητα του οποιουδήποτε "είναι". Η μουσική οφείλει να είναι στην καλύτερη περίπτωση λάτιν, το ποτό δροσιστικό (μοχίτο, μαργαρίτα, ντάκιρι - μην ακούσω τίποτα για καρύδα την κάνατε) και τελικά τίποτα να μην βαραίνει την ανάλαφρη ατμόσφαιρα που πρέπει να επικρατεί. Νίκες και ήττες φαντάζουν πιο γλυκές κι είτε ιδρωμένες είτε με τη χάρη της παραίτησης (αναλόγως αποτελέσματος) δικαιολογούνται αντίστοιχα.
Το μόνο που μπορεί να με αποσυντονίσει προσωπικά τούτο τον καιρό είναι να συνομιλώ με συνεργάτες για μελλοντικά σχέδια ή φίλους για το τι κάνουν, και να μου λένε: ξέρεις τώρα με βρίσκεις να τρώω τα ψαράκια μου στην παραλία, να κάνω μπάνιο (και να ακούς το κυματάκι), κλπ. δραστηριότητες που με κάνουν να ζηλεύω τρελά. Ναι είναι τότε που σιχτιρίζω που δεν έγινα καθηγητής ή κάτι παρόμοιο, με 3 μήνες διακοπές, κάτι που έχω να κάνω από το γυμνάσιο.
Θέλω θάλασσα, μπανάκι, ουζάκι, μεσημεριανό ύπνο, ξεκούραση μυαλού, ενώ αντίστοιχα η Tamar μου θέλει air condition κι είμαι στο τσακ να ενδώσω παρ όλες τις αντιρρήσεις που έχω.