21/8/09

Σκόρπιες εντυπώσεις από τις διακοπές

Άκουσα, είπα, ήπια, δοκίμασα, πολλά πράγματα σε αυτές τις διακοπές. Κυρίως ξεκουράστηκα, αν και το ρημαδοκινητό της εργασίας χτυπούσε ακατάπαυστα σε άσχετες ώρες και στιγμές. Όπως όταν σε βαρκάδα με αρκετά μποφόρ και αντικειμενικό στόχο το μάζεμα του παραγαδιού μου ζητούσαν λεπτομέρειες για συγκεκριμένο συνεργάτη κι εγώ προς στιγμήν σκέφτηκα να το πετάξω στη θάλασσα και να φανεί σαν ατύχημα.
Επίσης ενημερώθηκα αρκετά, κι όχι μόνο για τα τοπικά νέα των μικρών κοινωνιών (ξέρετε, κοινωνική κριτική και ενδιαφέρον - ή κουτσομπολιό), αλλά και για φυσική ιστορία (κάτι σαν ενημέρωση από ντοκιμαντέρ). Σε απίστευτη συζήτηση λοιπόν κάποιων ηλικιωμένων κυριών που περιμέναμε μαζί το λεωφορείο, άκουσα το ακατάληπτο: διάβασα στο Ίντερνετ (!!! η κυρία ήταν άνω των 60), ότι ένα αιμοβόρο κι άκρως επικίνδυνο αμφίβιο τέρας ονόματι ΠΑΝΑΚΟΤΑ γυρίζει στις παραλίες μας σκορπώντας τον πανικό. Μπορεί λέει να φτάσει τα 5 μέτρα και σε τυλίγει σφικτά πριν αρχίσει να σε καταπίνει ολόκληρο (από τη συνέχεια της περιγραφής κατάλαβα ότι πρόκειται για ανακόντα και τον αστικό μύθο ότι ξεβράστηκε ένα τέτοιο φίδι λίγα μίλια παραπάνω από το εν λόγω Ευβοϊκό χωριό, από καράβι που έφερνε ξυλεία από τη Νότια Αμερική). Αργότερα πληροφορήθηκα ότι κάποιοι το είχαν δει σε παραλιακή καφετέρια (δεν διευκρίνισαν αν έπινε φρέντο ή άλλο καφέ), αρκετοί φοβήθηκαν να κατέβουν στην παραλία (πράγμα που εξηγούσε εν μέρει τον κόσμο στα ουζερί και την άνεση να απλώσεις την πετσέτα σου) και τέλος πάντων ήταν ένα από τα κύρια θέματα των ημερών.

Ο κόσμος ήταν όμως μαζεμένος γενικά, όχι μόνο στο οικονομικό θέμα κι ότι δεν ξόδευε, αλλά και στο θέμα διάθεσης. Ακόμη και στα υπαίθρια μπαράκια που μαζεύονταν τα παιδιά μια μουνταμάρα την διέκρινες, ανεμελιά δεν διέκρινες στα μάτια και στο χαμόγελο τους. Όλα λίγο πολύ μηχανικά, γιατί πρέπει να βγούμε / οφείλουμε να διασκεδάσουμε πριν τον δύσκολο χειμώνα που μας περιμένει.

Κατά τ' άλλα καλά ήταν, στο ψάρεμα δεν βγάλαμε το φαγκρί που κυνηγούσαμε αλλά ένα μεγάλο αστερία, μερικά κοράλλια και κάτι μουγκριά (αφήστε που κόντεψα να πνίξω τον κολλητό μου σε μια γκαζιά που έριξα άθελά μου), τα μπάνια που έκανα δεν ήταν συγκλονιστικά (η θάλασσα συνήθως ανακατεμένη, ελαφρύ έως αρκετό αεράκι), αλλά πάντα η επαφή μαζί της είναι το κάτι άλλο για μένα, με ανανεώνει κι επιφανειακά κι εσωτερικά.

Η παραπάνω εικόνα είναι από την Αυγουστιάτικη πανσέληνο τραβηγμένη από τη βεράντα του κολλητού (και ναι, αυτό δίπλα της είναι κάκτος...)

Η επιστροφή στην εργασιακή ρουτίνα δεν με χαλάει και πολύ όσον αφορά σε συνήθειες, η μπιρίτσα που πίνω κατά την επιστροφή στη βεράντα με ξεκουράζει, ελπίζω να κοπάσει ο αέρας κι οι φωτιές, με θλίβει ιδιαίτερα η εικόνα του καπνού και τα αποκαΐδια στο νερό της Ταμάρ που αλλάζουμε κάθε τόσο.

Να είστε πάντα καλά και να επιστρέψετε (όσοι δεν το έχετε κάνει ακόμη), ανανεωμένοι κι υγιείς.

16/8/09

Χρόνια πολλά, η επιστροφή...

Πήγα, γύρισα, καλά πέρασα (θα μπορούσα και καλύτερα, όπως και χειρότερα), έκανα μπάνια, βαρκάδα, φεγγαράδα, χάζεψα το μπλε ατελείωτες ώρες, πήρα κουράγιο και γύρισα. Σε μια Αθήνα μισοάδεια (ποτέ δεν αδειάζει τελικά), με ράθυμη διάθεση σε ένα γραφείο σχεδόν άδειο κι ένα σπίτι πολύ γεμάτο. Γεμάτο από ανθρώπους, ζώα και φυτά που αγαπώ. Κάποιος έχει γενέθλια σήμερα, περάστε να του ευχηθείτε, εγώ θα του αφιερώσω το παρακάτω και θα επανέλθω με άλλο υλικό σύντομα.

Σε έχω ήδη σκοτώσει δύο φορές, σε άλλες ζωές αν θυμάσαι, κατά πως λέει ο τσαρλατάνος οραματιστής. Μία όντας καλόγεροι το Μεσαίωνα και μία όντας πλύστρες κάπου στην Αφρική. Τώρα ή εσύ δεν έμαθες ή εγώ πρέπει να μάθω. Για όσους πιστεύουν στο Κάρμα είναι σαφώς μια καρμική σχέση. Με πολλά πάνω κάτω κι ακόμη περισσότερα πέρα δώθε. Με όμορφες στιγμές, ανέμελες, εξωτικά μέρη, εδώ, αλλού, επένδυσε ο ένας στον άλλο. Κι ακόμη το κάνει, παίρνοντας ρίσκα ο καθένας από τη μεριά του, αγνοώντας πρέπει, δεν πρέπει και ταμπού, μπαίνοντας στο μάτι πολλών. Πολλών που με άπειρους τρόπους προσπαθούν άλλοτε άθελα κι άλλοτε ηθελημένα είτε να χαλάσουν αυτό που βλέπουν είτε να εισχωρήσουν με πλάγιους τρόπους σε μια ευτυχία που δεν βιώνουν. Κατανοητή ζήλια, στο χέρι μας είναι πάντα να επιτρέψουμε ή όχι κάποιοι τρόποι, συμπεριφορές και λόγια να διαλύσουν αυτό που με τόσο κόπο δημιουργήσαμε. Ανεξάρτητα από τις δικές μας ανασφάλειες, πρέπει πρώτα να πιστέψουμε τον εαυτό μας και μετά τον άλλο και να μην αφήσουμε τίποτα να μπει ανάμεσά μας. Η αλήθεια είναι ότι όσες φορές έχω προσπαθήσει να με φανταστώ χωρίς εσένα δεν το καταφέρνω, δεν είναι τώρα αυτό καρμικό; Έχουμε έρθει για να πάρουμε (και να δώσουμε, όσο εγωιστικό κι αν φαντάζει αυτό), μάθημα ζωής. Δεν είναι σωστό να φύγουμε την τελευταία ώρα, θα μείνουμε μετεξεταστέοι

Χρόνια σου πολλά

Υ.Γ.: Μη φοβάσαι, αυτή τη φορά δεν έχω σκοπό να σε σκοτώσω, αν θέλεις εκδίκηση κάνε το εσύ...
Το ότι δεν μπήκε τελεία στο τέλος του κειμένου δεν είναι ορθογραφικό λάθος...

1/8/09

Διακοπές και Χρόνια πολλά στο μωρό μου

Πέρασα για 1-2 ημέρες παρότι σε άδεια για να ευχηθώ στο παιδί, να δω το άλλο παιδί, να ανακτήσω δυνάμεις και να συνεχίσω για άλλο λίγο τις διακοπές μου. Πάντως είναι περίεργο αυτό το καλοκαίρι. Για τον περισσότερο κόσμο μια ένταση υπάρχει στην ατμόσφαιρα, δεν ξέρω αν φταίνε τα φεγγάρια, οι εκλείψεις, η γουρουνο-γρίπη, οι εκλογές που έρχονται και δεν έρχονται, πάντως μια ένταση την διακρίνεις. Και δεν πάει να λέει το έγκυρο δελτίο για τα ξέφρενα Μυκονιάτικα πάρτι, εγώ θα πάω για βαρκάδα και ψάρεμα στον Ευβοϊκό και θα επανέλθω με φωτογραφικό κι όχι μόνο υλικό.
Σας εύχομαι ένα πολύ όμορφο μήνα, με γλέντια, μπάνια, ξεκούραση, ηρεμία κι αγάπη, πολύ αγάπη (ξέρετε εσείς: κάντε τους να ανησυχήσουν).