20/12/08

Ευχές και άλλα

Παρότι δεν είμαι και πολύ καλός στην επικοινωνία (ιδίως την τηλεφωνική, πόσο περίεργο που στη δουλειά είμαι συνεχώς με το ακουστικό στο αυτί...), σπάνια ξεχνάω να πάρω τηλέφωνο ανθρώπους που γιορτάζουν, κι αν συμβεί αυτό δεν θα με παρεξηγήσουν (συνήθως) μιας και με ξέρουν. Εγώ βέβαια σε τέτοιες περιπτώσεις αισθάνομαι αρκετά άσχημα αλλά είναι κάτι που δεν μπορώ να αντιμετωπίσω, έχω κι εγώ ένα (τι; μόνο;) ελάττωμα βρε αδελφέ. Παρότι δε με διαβάζουν κι όλοι όσους ξέχασα ή αμέλησα (γιατί σαν ημέρα τη γιορτή τη θυμάμαι το κουλό δε βάζω να πάρει τον αριθμό) θα ήθελα να τους ευχηθώ τα καλύτερα - Σάββα, Νίκο, Βαρβάρα, Άννα, Σπύρο κι όποιος άλλος ακολουθεί - και να συνεχίσουν να μη με παρεξηγούν.
Προσωπικά σχέδια δεν υπάρχουν ιδιαίτερα για αυτές τις ημέρες, λίγο η όχι και πολύ καλή διάθεση, λίγο τα ντεμί οικονομικά, λίγο ότι προτιμώ να ξεκουραστώ από το να τρέχω με μια βαλίτσα στο χέρι, το μόνο που παίζει προς το παρόν είναι μια ολιγοήμερη απόδραση στους δικούς για Χριστούγεννα και κατά τ' άλλα εντός των τειχών. Ελπίζω τουλάχιστον να μπορέσω να δω ανθρώπους που για διάφορους λόγους χαθήκαμε, να διαβάσω κανένα βιβλίο της προκοπής, να δω καμιά ταινία και θέατρο, ίσως κάποιες μουσικές παραστάσεις, πράγματα γενικότερα που λόγω φόρτου εργασίας είχα χάσει το τελευταίο διάστημα. Με - σχεδόν - δεδομένη την 10ήμερη άδειά μου τις πρώτες ημέρες του Γενάρη ελπίζω να μπορέσω να κάνω ότι μου αρέσει (και το τίποτα μου αρέσει σαφώς) και να φορτίσω μπαταρίες. 
Σας εύχομαι να περάσετε υπέροχα με αυτούς που αγαπάτε κι ότι κι αν κάνετε να είναι συνειδητοποιημένο κι όχι γιατί πρέπει... 

Υ.Γ.1: σας αφήνω γιατί έχω και κάτι πορτοκάλια που βράζουν για γλυκό...
Υ.Γ.2: παιδιά μην επαναπαύεστε, ο αγώνας σας είναι μακρύς και δύσκολος
Υ.Γ.3: ας μη στεναχωρήσουμε - κάνουμε να κλάψουν - αδιαφορήσουμε  αυτούς που αγαπάμε τούτες τις ημέρες, ίσως είναι μια αφορμή να πάει έτσι όλη η χρονιά
Υ.Γ.4: θα τα ξαναπούμε σύντομα (επειδή δεν είμαι σίγουρος πόσο σύντομα, για αυτό κι αφήνω από τώρα τις ευχές μου σε όλους σας)

ΦΙΛΙΑ ΓΙΟΡΤΙΝΑ

10/12/08

Άγιε Βασίλη...

... φέτος για αλλαγή, και μιας και είναι από τα πιο περίεργα Χριστούγεννα των τελευταίων χρόνων, λέω αντί να σου ζητήσω να φέρεις, καλύτερα να πάρεις μαζί σου στον παγωμένο βορρά μερικά πραγματάκια στο σάκο σου:
  • τις σφαίρες από τα πιστόλια (γενικώς)
  • τις κουκούλες από κουκουλοφόρους (ειδικώς)
  • τον ξύλινο λόγο από τους πολιτικούς (α, και να τους μπερδέψεις ώστε εκεί που πάνε να πουν ένα ψέμα να τους βγαίνει η αλήθεια)
  • τη βία, τη φτώχεια, την ανεργία, την αμάθεια, την εμπάθεια, τον ανταγωνισμό
  • τον ωχαδελφισμό και το βόλεμα
  • τα σκάνδαλα (καλά αν θες άσε τα "πιπεράτα" για να ικανοποιούνται οι πάσης φύσεως "νοικοκυρές σε απόγνωση")
  • τον ήχο από τα ΜΜΕ
  • τα χημικά και πλαστικά προϊόντα
  • το μίσος, την απαισιοδοξία και κάθε αρνητικό συναίσθημα
  • την αρρώστια και τα φάρμακα (που να τα αγοράσει ο έρμος συνταξιούχος)
  • τη βία σε όλες της τις μορφές
αν σου πέφτουν πολλά τα παραπάνω και δεν κουβαλιούνται στο σάκο, και με ένα δύο για αρχή πάλι ευχαριστημένος θα είμαι

υ.γ.1: αν σε πάνε "μέσα" έχω ένα καλό δικηγόρο να σου συστήσω
υ.γ.2: πρόσεχε τα παιδιά, πρόσεχε το μέλλον μας...

6/12/08

Απο-λογισμός

(άλλη μια) Περίεργη χρονιά αυτό το 2008. Είχε λίγο απ' όλα, ευχάριστα, δυσάρεστα, παράξενα, συνηθισμένα, ρουτίνα, εκπλήξεις και σε προσωπικό επίπεδο και γενικότερα. Ο μήνας που κλείνει αυτή τη χρονιά εκτός των πολλών εορτών και της προσπάθειας γιορτινής ατμόσφαιρας - που μόνο γιορτινή δε φαίνεται στα πρόσωπα των ανθρώπων - συνήθως για μένα είναι και μήνας απολογισμού, ένα ζύγισμα καλών και κακών πραγμάτων που μου συνέβησαν. Σε προσωπικό επίπεδο λοιπόν δεν ήταν κακός χρόνος, είχε μια μετακόμιση που έφτιαξε κατά πολύ τη διάθεσή μου, τα κοντινά πρόσωπα είναι καλά (τουλάχιστον από υγεία), κάποιες "απώλειες" συγγενικών ή άλλων προσώπων αναμενόμενες (και τα άσχημα είναι μέρος της ζωής μας), κάποιοι χωρισμοί το ίδιο αναμενόμενοι, εργασιακά παρότι κουρασμένος πολύ νιώθω καλά, στα προσωπικά μου το ίδιο καλά, οπότε... το ζύγι πάει προς το καλό.
Η αλήθεια είναι ότι η τελευταία χρονιά που θέλω να διαγράψω διαπαντός από μνήμης είναι το - μακρινό πλέον - 2004, ότι χειρότερο θα μπορούσε να μου συμβεί. Αλλά από τότε πέρασε μια Ολυμπιάδα και πάρα πολλά πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο, νιώθω να πατάω γερά στα πόδια μου και σε συνδυασμό με την - ενστικτώδη να πω; γονιδιακή ίσως; - αισιοδοξία μου νιώθω τα καλύτερα να έρχονται. Δεν αφήνω να με επηρεάσουν ούτε τα παγκόσμια πολιτικο-οικονομικά παιχνίδια, ούτε οι διάφορες μεμψιμοιρίες που αναπαράγονται από τα μέσα. Το παρόν ακολουθεί τις διαθέσεις μας, νιώθω καλά; είμαι και περνάω καλά. Δεν έχει σημασία με πόσα, που, με ποιούς παρέα, τον πήχη τον ανεβοκατεβάζουμε μόνοι, δεν με ενδιαφέρουν τα παγκόσμια ρεκόρ αλλά τα προσωπικά.
Σας φιλώ κι εύχομαι τούτος ο τελευταίος μήνας του 8 να είναι πραγματικά γιορτινός σε διάθεση για όλους, δε χρειάζεται ο εξωτερικός στολισμός για να νιώσετε καλά στολίστε τον εσωτερικό σας μικρόκοσμο...

υ.γ.: τα χρόνια μου πολλά στην μητέρα και τις καλύτερες ευχές για βίον ανθόσπαρτον στο Κατερινάκι που κοριτσάκι το γνώρισα και χθες παντρεύτηκε τον καλό της, ότι καλύτερο παιδιά

και βέβαια 2 χρόνια κλείνω στην μεγάλη μας παρέα, γνωρίζοντας είτε από τα γραπτά είτε από κοντά πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους
----------------------------------------------------------------------------
Αλλά η ζωή επιμένοντας στην ανατρεπτικότητά της και την συνεχή αμφισβήτηση των δεδομένων, σου φέρνει μια ακαταλόγιστη πράξη κλονίζοντας την πίστη σου και αφήνοντάς σου μια πικρή γεύση κι ένα πελώριο ΓΙΑΤΙ?
ΓΙΑ ΝΑ ΞΥΠΝΑΜΕ ΠΑΙΔΕΣ,
ΑΡΚΕΤΑ ΚΟΙΜΗΘΗΚΑΜΕ