26/2/12

Αξέχαστη εμπειρία

Ένα κουβάρι ήταν οι σκέψεις του, το Σαββατιάτικο πρωϊνό ξύπνημα μετά από μια βραδιά κραιπάλης δεν τον άφηναν  να συγκεντρωθεί... κάτι έπρεπε να κάνει αυτό το Σάββατο αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί. Έψαξε ως συνήθως πάνω στον υπολογιστή του για τυχόν αυτοκόλλητα χαρτάκια υπενθύμισης, κοίταξε στο κινητό του μήπως είχε σημειώσει κάποιο σημαντικό ραντεβού ή τηλέφωνο, μέχρι και στα μαγνητάκια του ψυγείου πήγε, αλλά μάταια. 
Λογοτεχνικό Σάββατο από την φίλη Veronica
Αποφάσισε να καθήσει αναπαυτικά στην πολυθρόνα με την υπέροχη θέα στον κήπο του, να πιεί μια γουλιά αχνιστού ελληνικού καφέ και να κάνει ένα τσιγάρο ώστε να ηρεμήσει και να προσπαθήσει να βάλει σε τάξη τις σκέψεις του... Ένας φίλος του είχε πει ότι χαλαρώνοντας κι αποτινάζοντας σκέψεις και άγχος προς το οτιδήποτε μπορεί να κάνει θαύματα με το μυαλό του. Ακολουθώντας για πρώτη φορά αυτή την τακτική, έσβησε το τσιγάρο, άφησε λίγο μακρύτερα τον καφέ ώστε να μην επηρεάζεται από μυρωδιές κι έκλεισε ελαφριά τα βλέφαρα νιώθοντας το κορμί του σαν κλεψύδρα, να αδειάζει σαν σακί άμμου, ξεκινώντας από το κεφάλι και με αργή ροή προς τα κάτω άκρα...
Στην αρχή οι εικόνες ήταν ακαθόριστες, περισσότερο χρώματα και σχήματα, όμως γρήγορα άρχισαν να παίρνουν τη μορφή εικόνων, η εναλλαγή τους σε ρυθμό φλας, του θύμισε τις κινηματογραφικές αποτυπώσεις των τελευταίων στιγμών ενός ανθρώπου όπου όλη του η ζωή περνά σε δέκατα δευτερολέπτου. Είδε αρχικά ένα έμβρυο στην μήτρα, μετά το πρώτο κλάμα, η πρώτη αγκαλιά, το πρώτο γέλιο, το πρώτο φιλί,  το περπάτημα, το φλερτ, ο έρωτας, το σεξ, εικόνες ανθρώπων, το διάβασμα, τα χρόνια στη σχολή, οι κάθε είδους εργασίες που έκανε μέχρι τότε, η ενασχόληση με πολιτική και κοινά, ιδέες που γίνονταν εικόνες... η καρδιά είχε ρίξει παλμούς, το σώμα είχε αδειάσει εντελώς, τα κομμάτια του παζλ ενώθηκαν με ένα μαγικό τρόπο, ένα μόνο τόσο δα μικρό κομματάκι έλειπε για τη συμπλήρωση όλης της εικόνας...
Άνοιξε τα μάτια κι επανέφερε κανονικούς ρυθμούς στα ζωτικά του όργανα. Ο καφές άχνιζε ακόμη λίγο μακρύτερα, πρέπει να είχαν περάσει λίγες μόνο στιγμές. Σηκώθηκε σίγουρος, ήπιε μια γερή δόση καφέ, άναψε τσιγάρο, κοίταξε στον κήπο σιγουρεύοντας ποια τριαντάφυλλα ήθελε να κόψει και πήρε έναν αριθμό στο τηλέφωνο: "Έλα μάνα, χρόνια σου πολλά, θα περάσω σε λίγο, έχεις μαγειρέψει κάτι καλό;"

Υ.Γ.: καμιά φορά η πιο αξέχαστη εμπειρία μπορεί να προέρχεται από το απλούστερο πράγμα στον κόσμο, από μια μυρωδιά, από μια ανάμνηση, από μια κίνηση, από μια σκέψη, από μια πράξη, αρκεί να μην κλείνεσαι στον εαυτό σου και να μπορείς να σκεφτείς πέρα και πάνω από αυτόν, το δένδρο της ζωής μας έχει ρίζες από πολλές συνιστώσες.

25/2/12

Blue Λουστράκος (μεταμφιεσμένες Ραδιοτυπίες)

Για Κυριακή σαν πρώτος καλεσμένος της εκπομπής Ραδιοτυπίες θα είναι ο γνωστός και μη εξαιρετέος Λουστράκος. Ένα τραγούδι δικό μου ένα δικό του κι όπου μας βγει.
Λουστράκος στις Ραδιοτυπίες
Στο Tempo Radio λοιπόν στις 19:00 και για δύο ώρες ελπίζουμε να σας κρατήσουμε καλή παρέα αυτή την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Αμέσως μετά ο κόκκινος Evil, υπόσχεται να κρατήσει τη διάθεση σε υψηλά επίπεδα. Σας εύχομαι να περάσετε μια καταπληκτική Κυριακή και μια ακόμη καλύτερη καθαρά Δευτέρα, φάτε,  πιείτε, χορέψτε και γελάστε για να περάσουμε στις βδομάδες της νηστείας (ναι εγώ την κρατώ μέχρι το Πάσχα, κάποια στιγμή θα αναφέρω πως και γιατί το ξεκίνησα...).
Φιλιά πολλά σε όλους κι όλες σας, να είστε καλά και σας περιμένουμε...

Ηλεκτρονικοδιάσημο Σάββατο

Για σήμερα οι μουσικές επιλογές είναι από το χώρο της Electro pop, κυρίως αναφορές συγκροτημάτων της αρχής της δεκαετίας του 1980 αλλά και λίγο πριν και μετά από αυτήν. 
Ραδιοτυπίες στο Tempo Radio - Σάββατο 19:00
Η ημέρα προβλέπεται ηλιόλουστη και εμείς με ανεβασμένη διάθεση επιτέλους και σε πείσμα καιρών είπαμε να χορέψουμε λίγο και να αισθανθούμε γενικότερα ανάλαφροι και λόγω Αποκριάς. Αμέσως μετά τις Ραδιοτυπίες ακολουθεί το Όλα στο Κόκκινο με τον Evil, ενώ για αύριο όπως έχουμε ήδη πει στις Ραδιοτυπίες θα εμφανιστεί ο Λουστράκος κι ότι ήθελε προκύψει.
Εύχομαι σε όλους ένα υπέροχο Σάββατο με αγαπημένους ανθρώπους δίπλα σας.

Υ.Γ.: Το παιχνίδι μας Λογοτεχνικό Σάββατο θα ανεβαίνει εδώ Κυριακή βράδυ μετά την εκπομπή, αλλά θα προσπαθώ από σήμερα να ανεβαίνει στο αυτόνομο blog με τον ίδιο τίτλο.

19/2/12

"Δεν ήξερε τι ήταν ένα όνειρο"

Ξαφνικά είχε χάσει το δρόμο για το σπίτι, δεν θυμόταν, όλοι οι δρόμοι φαίνονταν ίδιοι. Κρατούσε στα χέρια της τα κλειδιά παιζοντάς τα νευρικά μήπως και της θυμίσουν κάτι. Θυμόταν ότι είχε 2 παιδιά, ένα τριών κι ένα έξι ετών για τα οποία έπρεπε σύντομα να μαγειρέψει, η μάνα της τα κρατούσε, είχε χωρίσει, δούλευε ως γραμματέας σε πολυθενική, αλλά μέχρι εκεί... Δεν θυμόταν που είναι το σπίτι, ούτε πως να πάει ως εκεί. Πάντα γυρνούσε με τα πόδια και πάντα από την ίδια διαδρομή. Μια φευγαλέα σκέψη ήταν να γυρίσει στη δουλειά αλλά και πάλι φοβόταν μην την περάσουν και για τρελή, τέτοιους καιρούς δεν ήταν να το διακυνδυνεύει.

Το Παιχνίδι του Σαββατοκύριακου της φίλης Veronica Marsa
Αποκαμομένη στάθηκε σε μια μάντρα με μεγάλες ακανόνιστες πέτρες για να ξεκουραστεί ακουμπώντας πάνω της. Παρατήρησε ότι έλειπε μια πέτρα. Παρότι χειμώνας άρχισε να βγάζει τα ρούχα της, και σιγά σιγά άρχισε να παίρνει εμβρυακή στάση καλύπτοντας την πέτρα που έλειπε... Από μακρυά μετά βίας θα παρατηρούσες ότι μια γυναίκα έπαιρνε τη θέση της πέτρας. Από την άλλη ήταν σα να στήριζε όλο το οικοδόμημα, όπως και στην πραγματική της ζωής κρατούσε σε συνοχή στους κοντινούς της ανθρώπους.
Ξύπνησε ιδρωμένη και σε εμβρυακή στάση... Έπρεπε να σηκωθεί γρήγορα και να φτιάξει πρωϊνό για τα παιδιά ώστε να τα πάει εγκαίρως σε σχολείο και σταθμό και μετά να πάει στη δουλειά της, άλλη μια δύσκολη μέρα ανέτειλλε...

Καλή εβδομάδα να έχετε όλοι σας, με δύναμη και κουράγια.

Υ.Γ.: κι εδώ μπορείτε να δείτε συγκεντρωμένα τα κείμενα κάποιων φίλων συν-ιστολόγων που συμμέχουμε σε αυτό το δημιουργικό παιχνίδι.

Κυριακή της Brazil

Για σήμερα Κυριακή μερικά από τα καλύτερα Βραζιλιάνικα τραγούδια όλων των εποχών.

Brazilian night at Tempo Radio
Μην περιμένετε τόσο καρναβαλίστικα τραγούδια (αυτά ίσως την άλλη Κυριακή...), όσο μεγάλους καλλιτέχνες και διαχρονικά κομμάτια. Ελπίζω να είστε παρέα μου κι απόψε στις 19:00.
Μετά εννοείται συνέχεια με όλα στο κόκκινο και τον Evil και τη Δευτέρα μια ακόμη εκπομπή έκπληξη από το Λουστράκο μας... Ελπίζω όλοι σας να έχετε μια υπέροχη Κυριακή.

17/2/12

Funky Σάββατο

Μια κι είμαστε στις απόκριες λέω αυτό το Σ/Κ να ανέβουμε λίγο. Το Σάββατο λοιπόν με μερικά από τα σπουδαιότερα Funk τραγούδια όλων των δεκαετιών και για την Κυριακή θα σας ενημερώσω εγκαίρως...
Σάββατο 19:00 Ριαδιοτυπίες στο Tempo Radio
Για την ιστορία να μεταφέρω κάτι που διάβασα όσον αφορά στην ρίζα της λέξης Funky (μην το μπερδεύετε με το Funk που σαν λέξη σημαίνει και τρόμος, φόβος, κλπ). Σύμφωνα λοιπόν με τον ανθρωπολόγο και ιστορικό τέχνης Robert Farris Thompson στην πραγματεία του Flash Of the Spirit: African & Afro-American Art & Philosophy, αναφέρει ότι το funky έχει τις ρίζες του στα Kikingo (την γλώσσα του Κονγκό) και συγκεκριμένα στη λέξη "lu-fuki" που σημαίνει "άσχημη σωματική οσμή". Τελικά έχει να κάνει με την μεγάλη προσπάθεια των μουσικών για να συνθέσουν ένα τέτοιο κομμάτι παρά με την παραγωγή ιδρώτα όταν το χορεύεις.
Όπως και να έχει ελπίζω να κάνουμε καλή παρέα και να το διασκεδάσουμε. Επειδή η εκπομπή θα διαρκέσει αρκετά παραπάνω από μία ώρα (δεν ήξερα τι να πρωτοπαίξω κι έκοψα αρκετά που θα μπορούσαν να βρίσκονταν σε αυτή τη λίστα), ο κόκκινος Evil που ακολουθεί θα αρχίσει αμέσως μετά.
Ότι και να κάνετε φροντίστε να το διασκεδάσετε όσο μπορείτε σε πείσμα καιρών και όλων όσων μας έχουν βάλει στο μάτι.

15/2/12

Επανάσταση είναι...

Οι δικές σας απαντήσεις στην ερώτηση του Σαββάτου (που εκτάκτως δεν μεταδόθηκαν νωρίτερα λόγω των γεγονότων και της εμβόλιμης χθεσινής εκπομπής), τις οποίες και δεν θα σχολιάσω γιατί απλά δεν χρειάζεται (στέκονται μια χαρά και μόνες τους), είναι οι παρακάτω:

Ο/Η ΦΟΥΛΗ είπε...
η φυλάκιση του Λάκη....χαχαχαχα από εκεί ξεκίνησε όλο αυτό που θα δούμε τις επόμενες μέρες
Ιστορία δεν ξέρω, αλλά είναι άξιο λόγου η επανάσταση που έκαναν χιλιάδες κόσμου για τα εργασιακά δικαιώματα που τώρα τα καταπατούν οι μαλάκες....
Ο/Η ria είπε...
κατ' εμέ η μεγαλύτερη επανάσταση ήταν το κίνημα των σουφραζέτων. και έτσι δεν είμαστε όπως οι μουσουλμάνοι!
Ο/Η Coula είπε...
Για μένα ήταν η Γαλλική Επανάσταση γιατί απελευθερώθηκε το πνεύμα και άρχισε να τίθεται σε λειτουργεί ο νους!
Δε ξέρω αν αυτή η επανάσταση και τα αποτελέσματα της, τελικά άλλαξαν τον ρου της ιστορίας ή καλύτερα αν τον άλλαξαν προς το Καλύτερο, αλλά σίγουρα αναζητήθηκε η αλήθεια και ήρθαμε πιο κοντά στην ελευθερία της σκέψης και του Λόγου.
Ο/Η Κατερίνα είπε...
για εμένα η πολιτιστική επανάσταση που έγινε με το κίνημα του διαφωτισμού και οι σουφραζέτες. Για πολιτική επανάσταση μάλλον η ρωσική επανάσταση, αν και δεν είμαι κομουνίστρια, τουλάχιστον έτσι όπως έχει εκφυλιστεί η ιδέα του κομουνισμού

Επίσης η βιομηχανική επανάσταση. όχι πολιτική αλλά πραγματικά άλλαξε το ρου της ιστορίας

Ο/Η homemade είπε...
...το woodstock...για μένα μια επανάσταση..χωρίς θύματα και πόλεμο.....εκεί απελευθερώθει το πνεύμα..κατά μια έννοια...

Ο/Η ALEX ANDRA είπε...
Το ’21 ήταν ένας πολυετής, πολυεπίπεδος, πολύπλευρος και πολυσύνθετος αγώνας. Δεν ήταν ένα μονοδιάστατο γεγονός. Ούτε περιορίστηκε αποκλειστικά στον ελλαδικό χώρο, ούτε και αφορά αποκλειστικά τον ελληνικό κόσμο. Για τα τότε δεδομένα – παρά την έλλειψη των σημερινών μέσων επικοινωνίας – ήταν ένα γεγονός με οικουμενικό βεληνεκές.
Η Εθνεγερσία του ’21, υπήρξε το εκρηκτικό συμπύκνωμα μας δοξασμένης, μοναδικής και διακεκριμένης ιστορικής πορείας 3.000 χρόνων, που άστραψε και βρόντησε και γκρέμισε ότι φτηνό, ευκαιριακό και ανάξιο, με δύναμη σεισμών, με βιαιότητα ηφαιστείου, με ορμή τυφώνα.
Γι’ αυτό και δεν λογίζεται σαν ένα οποιοδήποτε ιστορικό γεγονός, αλά μόνο σα μέγεθος ηθικό, που υψώνεται γιγαντιαίο, θαμβωτικό και απαστράπτον, έκτυπο της Ελληνικής ψυχής, που κανείς σκεπτικισμός, καμία αμφιλογία δεν είναι ικανή να το σμικρύνει.

Ερώτημα: Η επόμενη τι λέτε να είναι και που θα γίνει;

14/2/12

Του Αγίου Βαλεντίνου, βοήθειά μας...

Λόγω έκτακτων γεγονότων που είτε είδατε και οσμισθήκατε από κοντά  (όπως εμείς) είτε ακούσατε την Κυριακή, σήμερα Τρίτη θα κάνω την προχθεσινή εκπομπή.
Ραδιοτυπίες στο Tempo
Στις 8 το απόγευμα λοιπόν στο Tempo,  (που δεν έχει κι ο Λουστράκος), "εναλλακτικά" τραγούδια αγάπης και μετά πάμε όλοι παρέα στην Χριστίνα μας και τον Ανατολικό (την κουμπάρα ντε). 
Παράκληση να μην κρατάτε λουλούδια, αρκουδάκια και καρδούλες... η κόκκινη αμφίεση πάλι επιτρέπεται.
Υ.Γ: Για να μην ξεχνιόμαστε ο αγώνας μόλις ξεκίνησε, μην μασάτε από αντιπερισπασμούς, ο εχθρός είναι ο ίδιος και δεν είναι ο έρωτας...

12/2/12

Όχι... - Ενημερωμένο

 στα κάθε είδους μνημόνια που τελικά είναι το μνήμα κι όχι η προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας μας. Με κούρασε αυτό το μαρτύριο / βασανιστήριο της σταγόνας, αν είναι να πιάσουμε τον πάτο και να πάμε πάλι από την αρχή ας γίνει μια κι έξω κι όχι λίγο λίγο. Ευχαριστώντας όλους τους "φίλους" ανεπτυγμένους και μη Ευρωπαίους να τους πω ότι μπορώ και χωρίς αυτούς, παιδιά στις 5 το απόγευμα όλοι Σύνταγμα να δείξουμε ότι δε φοβάμαστε τίποτα, το οφείλουμε και στους νεώτερους αλλά και στους απόμαχους της ζωής.
Ραδιοτυπίες στο Tempo
Κανονικά είναι να κάνω και μια εκπομπή σήμερα στις 7 το απόγευμα στο Tempo, τώρα αν δεν προλάβω, αν έχω φάει χημικά ή καμιά ψιλή, θα μεταφερθεί η σημερινή την Τρίτη 14/2 στις 8 το απόγευμα (που δεν έχει ο Λουστράκος) ώστε να πάμε όλοι παρέα μετά στην Χριστίνα μας και τον Ανατολικό (την κουμπάρα ντε). Επίσης μην ξεχνάτε σήμερα στις 9 το βράδυ τον κόκκινο Evil μας.
Σας εύχομαι μια αγωνιστική και δημιουργική Κυριακή, όσο συννεφιασμένη και βροχερή κι αν είναι μην μας παίρνει από κάτω παιδιά, γερά να καταλάβουν ότι δεν τρώμε κουτόχορτο και με ψηλά το κεφάλι.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Πήγα, είδα, κατάπια τα χημικά μου, έγινα έξαλλος και αισθάνθηκα: πριν καν φτάσω στην πλατεία Συντάγματος ένιωθα το βαρύ κλίμα, ένα πλάκωμα με είχε πιάσει, ο κόσμος πολύς πάρα πολύς, οργή και ζωντάνια όμως μαζί, από παιδιά έως πολύ ηλικιωμένους, όλο και μαζεύονταν κι όταν η διαταγή δόθηκε (η διαταγή που ήδη γνωρίζαμε κι ήταν απλά: με κάθε τρόπο διαλύστε τους...) άρχισε η ομοβροντία χημικών και κροτίδων... άνευ λόγου; όχι ακριβώς, για τον ίδιο λόγο που ρίχνονται όλο αυτό τον καιρό: για να πάψει η αντίδραση στη γέννησή της. Μας θέλουν πειθήνια όργανα στις πλάτες των οποίων θα κάνουν τα πειράματά τους; μας θέλουν ηλίθιους πολίτες χωρίς βούληση; μας θέλουν νεκρούς πολίτες; όπως και να έχει δε νομίζω ότι θα τους περάσει με αυτό τον τρόπο, θα βρούμε άλλους τρόπους αντίδρασης, έχει τρόπους ο Έλληνας για αυτό, κάποια λίγα ερωτήματα μόνο θέλω να κάνω: ποιος δικαστικός έχει τα αρχίδια να κυρήξει παράνομη και τη χρήση χημικών προς πολίτες και την άρση της Δημοκρατίας από αυτή την ιδιότυπη δικτατορία που μας κατσικώθηκε; πως είναι δυνατόν ένας μη εκλεγμένος πρωθυπουργός και οι χορηγοί του να περνούν νόμους για τα επόμενα 5-10-40 και δεν ξέρω κι εγώ πόσα γαμοχρόνια θα μας καταδυναστεύουν;  ποιος πολιτικοποιημένος άνθρωπος έχει τα κότσια να κυρήξει απλά: παιδιά πάμε για εξέγερση γενική προς όλους κι όλα κι όπου βγούμε;
Η αρχή της ρίψης χημικών

Σήμερα (ξανά)σταυρώνεται η πατρίδα μας αδέλφια (επέτειος και της συνθήκης της Βάρκιζας να θυμήσω... τυχαίο;), να δούμε πόσες ζωές μας απομένουν...

11/2/12

® evolution

Από το blog:  http://diplokaimetrio.blogspot.com/
Σάββατο σήμερα και εκτός της σημερινής εκπομπής Ραδιοτυπίες στο Tempo Radio (που θα έχει ένα εύλογο επαναστατικό ύφος...), καλέστηκα απο την φίλη Veronica να παίξω το παιχνίδι των σκέψεων που μου προκαλεί η πιο πάνω εικόνα.

Είναι ένα φουτουριστικό μουσείο, στο οποίο οι επισκέπτες περιμένουν ένας ένας στη σειρά να δει το ένα και μοναδικό του έκθεμα: τον ορίζοντα και το φως... Τα 20 σκαλοπάτια που οδηγούν στο σημείο απ' όπου θαυμάζεις το έκθεμα προσθέτουν απλά μια ένταση στην προσμονή για την οπτική κι όχι μόνο ανά(σ)ταση. Υπάρχει μια απόσταση μεταξύ της σκάλας και του εκθέματος ώστε και να μην μπορείς να το ακουμπάς αλλά κι ούτε να κάνεις μια προσπάθεια "δραπεύτεσης" από το γκρι-μπεζ που κυριαρχεί παντού. Ο θεατής που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην κορυφή της σκάλας μοιάζει να είναι χαλαρός αλλά και σκεπτικός συνάμα (το δεξί χέρι στο πηγούνι δηλώνει αυτό τον σκεπτικισμό, ενώ η στάση του δεξιού ποδιού φανερώνει τη χαλαρότητα).
Αν θέλουμε να ξεφύγουμε λίγο από την "λογική" προσέγγιση του θέματος, πρόκειται για μια ανάγκη απόδρασης από αυτά που μας πλακώνουν, μας δυναστεύουν, αυτή την γκρίζα καθημερινότητα, είναι η ανάγκη για να δούμε το πραγματικό φως, αυτό που λυτρώνει και ανυψώνει. Αξίζει η αναμονή αυτού του απλού και ταυτόχρονα δυσεύρετου αγαθού και δικαιώνεται η στιγμή της κορύφωσης και της όποιας θυσίας. Ο τίτλος θα μπορούσε να ήταν: Θαυμάζοντας το φως της λύτρωσης...

Σας περιμένω όσους μπορείτε σήμερα στις 19:00 στις Ραδιοτυπίες και αμέσως μετά συνεχίζουμε με τον κόκκινο Evil και τις δικές του μουσικές αναζητήσεις. Εύχομαι σε όλους ένα δημιουργικό, αγωνιστικό και γεμάτο Σάββατο να έχετε και σας φιλώ.

8/2/12

Παραμύθι με όνομα

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια χώρα της οποίας οι κάτοικοι θεωρούσαν ότι ευημερεί κι αναπτύσσεται κι ότι η θέση της ήταν στα Ευρωπαϊκά σαλόνια με τους αναπτυγμένους βόρειους φίλους να κάνουν τα στραβά μάτια να την δεχτούν στους κόλπους (ή τα κόλπα;) τους. Οι κάτοικοι αυτοί είχαν αρχίσει να κοιτούν μόνο τον εαυτό τους κι αν ακόμη δεν τους έφταναν αυτά που έπαιρναν έβρισκαν την εύκολη λύση του δανεισμού, δάνειο για το σπίτι, δάνειο για το αμάξι, δάνειο για τις διακοπές, δάνειο για τα πάντα.
Αντίθετα με τα περισσότερα παραμύθια η χώρα αυτή δεν είχε το καλό τέλος, σαν όλες τις καλές φούσκες της ιστορίας κάποτε οι δανειστές έπαψαν να δανείζουν, οι φίλοι έγιναν δυνάστες, οι κάτοικοι άρχισαν να εξαθλιώνονται, αρχικά θίγονταν ομάδες, όσο περνούσε ο καιρός όλο και περισσότεροι, στο τέλος σχεδόν όλοι…
Από την παράσταση του Εθνικού: Παραμύθι χωρίς όνομα
Ήταν η ώρα που το άτομο άρχιζε να κοιτά και πέρα από τον εαυτό του, άρχισε να προσφέρει το λίγο που μπορούσε είτε στον αδύναμο συνάνθρωπό του είτε στο σύνολο με ένα κάποιο τρόπο. Έπαψε να πιστεύει σε υποσχέσεις, σε πολιτικούς και μέσα κι άρχισε να ανακτά μια κάποια συνείδηση ως άνθρωπος, ήταν ότι του είχε απομείνει για την ακρίβεια.
Όταν οι κάτοικοι αυτής της χώρας καταλάβουν ότι ατομικά και συλλογικά μπορούν να στηρίξουν ο ένας τον άλλο κι όλοι μαζί να απαιτήσουν την ανόρθωση, την αξιοπρέπεια, το σεβασμό σε αρχές κι αξίες ίσως μπορούν να αλλάξουν το τέλος του παραμυθιού.

Υ.Γ.: Σε συζήτηση με φίλη συνάδελφο για την εθελοντική βοήθεια σε άστεγους κι άνεργους συμπολίτες, εκτός από το γνωστό κι απαράδεκτο ότι μόνο αναγνωρισμένες ΜΚΟ μπορούν να προσφέρουν αυτό το έργο, μου περιέγραψε σκηνή στην οποία 3χρονο παιδάκι ήταν γραπωμένο από το πόδι της ζητώντας της να μην φύγει γιατί ήταν καλή κυρία και βοηθούσε τους γονείς του που δεν είχαν να του πάρουν γάλα, ενώ οι γονείς του δακρυσμένοι προσπαθούσαν να κρύψουν τα μάτια τους από αυτή και το παιδί ώστε να μην φαίνεται η πλήρης απόγνωση που τους διακατείχε…

Είναι στο χέρι όλων μας η ανατροπή κι η κοινή προσπάθεια να ορθοποδήσουμε, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία όπως και δεν υπάρχει καμία ανοχή πλέον.

6/2/12

Μια βράβευση και δικές σας απαντήσεις...

Ο φίλος και συνταξιδιώτης Άσωτος που προσέφερε το παρακάτω βραβείο με την προϋπόθεση να πω 7 πράγματα που δεν ξέρετε για μένα και να το προσφέρω με τη σειρά μου σε 15 bloggers για να συνεχιστεί η αλυσίδα αυτή.
Ας αρχίσουμε λοιπόν με τις 7 trivial (?) πληροφορίες για μένα.
  1. Άρχισα το κάπνισμα στα 15 μου και προσπάθησα 3 φορές να το κόψω
  2. Ο παππούς μου βουτούσε μια μπουκιά στο κρασί για να με κάνει να φάω όταν ήμουν μικρός (από εκεί μου έμεινε και δεν μπορώ πλέον να φάω αν δεν έχω ένα ποτηράκι με κρασί...)
  3. Από τότε που με θυμάμαι ασχολούμαι με τα φυτά και την κηπουρική, 5 χρονών κλάδευα, πότιζα και παρατηρούσα τα φυτά σε οποιονδήποτε κήπο κι αν πηγαίναμε (τότε είχε πολλούς ακόμη και στην Αθήνα...)
  4. Η πρώτη κοπέλα που ερωτεύτηκα ήταν η Δήμητρα στην Τρίτη Δημοτικού, η πρώτη μου βαφτιστήρα έχει το ίδιο όνομα...
  5. Ευτυχώς για μένα οι γονείς μου έδειχναν εμπιστοσύνη από μικρό, έτσι στα 12 έκανα την πρώτη μου εκδρομή χωρίς τη συνοδεία τους
  6. Δεν αντέχω τα μάλλινα κατάσαρκα και τα ζιβάγκο (καθόλου όμως)
  7. Δεν τρώω τον πατσά, τα αμνοερίφια και τα εντόσθια αλλά ακολουθώ ευχάριστα την παρέα όταν πηγαίνει σε τέτοιου είδους μαγαζιά
Και το βραβείο μεταφέρεται σε: homemade, Ria, ΦΟΥΛΗ, Ζουζούνα, Αθηνά, Ginger, Mahler, Πρόβατο, Kosta Vraka, bear, και σε όποιον άλλο θέλει να εξομολογηθεί πράγματα για τον εαυτό του (αρκετοί το έχουν ήδη πάρει ενώ κάποιοι ξέρω ότι σίγουρα δεν θέλουν να παίζουν αυτά τα μπλοκοπαίχνιδα, κάποιους από αυτούς έχω ήδη προσκαλέσει και περιμένω αντιδράσεις...).
Τώρα όσον αφορά στις ερωτήσεις που έκανα στις εκπομπές Ραδιοτυπίες αυτό το Σ/Κ.
Το Σαββάτο η ερώτηση ήταν: τι σας κάνει να χαμογελάτε; κι οι απαντήσεις των ακροατών που πήραν μέρος ήταν οι παρακάτω (ο δικός μου σχολιασμός με πλάγια):
  • Κατερίνα: με τους αγαπημένους της - θέλει τη βοήθειά της ένα πράγμα
  • Ρία: με τη φωνή του παιδιού της - εξαιρετικά λογικό και προσγειωμένο
  • ΦΟΥΛΗ: με τα γατιά της (και κάτι άλλο που δεν μας είπε...) - μια χαρά το βρίσκω, το άλλο ποιο ήταν τελικά;
  • Evil: χωρίς λόγο, γιατί είναι γελαδερός - ωραίο είναι κι αυτό, δείχνει αυτάρκεια (αρκεί να μην παραγίνεται και σε περνούν για χαζοχαρούμενο...)
  • Χριστίνα: με τους φίλους της - βλέπε σχόλιο σε Κατερίνα
  • Κυριάκος (Cloud): με το αυθόρμητο χαμόγελο των άλλων - αντανακλαστικό ένα πράγμα
  • Homemade: όταν είναι μόνος στο σπίτι - τύπου λείπει η γάτα; επίσης χαμογελάς όλη την ώρα όταν είσαι μόνος;
  • Coula: με το χαμόγελο των άλλων - βλέπε σχόλιο σε Κυριάκο
  • Εγώ: κάθε φορά που μου λες σ' αγαπώ - αφήνω σε εσάς τον σχολιασμό...
 
Την Κυριακή η αντίστοιχη ερώτηση ήταν: τι σημαίνει για σένα η Κυριακή; κι οι δικές σας απαντήσεις ήταν οι παρακάτω:
  • Κατερίνα: ύπνος, χαλάρωση, θαλπωρή, βόλτες, ευτυχία - μια χαρά αισιόδοξη σε βρίσκω, κάτι έχει αλλάξει με σένα προς το καλύτερο σίγουρα...
  • homemade: τίποτα, κάθομαι και με πρήζουν - ε μάλιστα, αφού τους αφήνεις και δε μένεις μόνος που χαμογελάς με αυτή την κατάσταση ποιος σου φταίει;
  • ΦΟΥΛΗ: όλη μέρα με τις πυτζάμες - ωραία και χαλαρά μου κάνει κι αυτό
  • Αλέκα: βράδυ σε ταβέρνα με φίλους, κρασάκι, ζεϊμπέκικο - ότι σου λείπει πιο πολύ ένα πράγμα
  • Ria: ξεκούραση, ύπνος, χουχούλιασμα, σιδέρωμα στολών - όλα καλά, αυτό το σιδέρωμα λίγο μας τα χαλάει
  • Παύλος: αγκαλίτσα, χουχούλιασμα πριν την μπόρα της νέας βδομάδας - νομίζω θα συμφωνήσω εντελώς εδώ (όχι κάνε κι αλλιώς θα μου πεις...)
Εύχομαι σε όλους να έχετε μια υπέροχη εβδομάδα, εμείς θα τα πούμε ραδιοφωνικά το επόμενο Σ/Κ, και μέχρι τότε μας κρατά συντροφιά ο Λουστράκος από νέα σελίδα, θα τα πούμε το βραδάκι εκεί (σήμερα από τις 20:00 για την πρώτη ώρα συντροφιά με την Coula και Θεός βοηθός τι πρόκειται να ακούσουμε...)

5/2/12

Τα καλύτερα της ψυχής κομμάτια

Ένα Soul αφιέρωμα σήμερα Κυριακή με γνωστά κι αγαπημένα τραγούδια κυρίως της Motown αλλά όχι μόνο. 
Soul @ Tempo Radio
Σήμερα η εκπομπή θα υπερβεί το σύνηθες της μιας ώρας γιατί η αλήθεια είναι ότι δύσκολα μπορούσα να κόψω κάποια από τα τραγούδια που μου ήρθαν στο μυαλό, οπότε το κενό μεταξύ των ραδιοτυπιών και του όλα στο κόκκινο θα είναι πολύ μικρό.
Σας εύχομαι μια γλυκιά, όμορφη και ξεκούραστη Κυριακή να έχετε και τα λέμε στις 19:00.

4/2/12

Αφιέρωμα Etta James

Μικρό αφιέρωμα σήμερα στην μεγάλη Etta James που μας άφησε πριν λίγες μέρες. Τα τραγούδια είναι απλά ενδεικτικά από μια μεγάλη καριέρα μιας απίστευτης φωνής.
Πατήστε στη φωτογραφία ή εδώ για μετάβαση στο Tempo Radio
Σήμερα απόγευμα λοιπόν στις 19:00, με τις ραδιοτυπίες μου, ενώ στις 21:00 ο κόκκινος Evil και πάμε πίσω στα χρόνια και τους χορούς. Σας περιμένουμε όσους θέλετε να μας κάνετε παρέα.
Φιλιά πολλά σε όλους και να είστε καλά.