24/3/11

ΧΑΜΟΓΕΛΑ

Ο τίτλος μπορεί να διαβαστεί είτε ως ουσιαστικό είτε ως προστακτική.
Το βέβαιο είναι ότι ο κόσμος όπως τον ξέραμε αλλάζει και δεν έχει πισωγυρίσματα. Κάτι η φύση και τα τερτίπια της (σεισμοί, τσουνάμι, ακραία φαινόμενα) που σαν επακόλουθο έχουν την πυρηνική απειλή κι όχι μόνο υπενθυμίζοντάς μας πόσο λίγοι είμαστε που νομίζαμε ότι μπορούμε να τιθασεύσουμε τα πάντα με το μυαλό και την τεχνολογία, κάτι οι εξεγέρσεις στο ευρύτερο ισλαμικό τόξο με την αμήχανη αντίδραση της δύσης (που είναι σίγουρο ότι θα αποβεί μπούμερανγκ με περισσότερες απώλειες παρά οφέλη), κάτι η όλο και χειρότερη κατάσταση στα εσωτερικά μας (τα γιαούρτια σου λέει στις τσέπες είναι πλέον must), δε σου αφήνουν και πολλά περιθώρια για χαμόγελα. 
Στην καθιερωμένη μου πεζοπορία προς την δουλειά ή προς το σπίτι αντίστοιχα, όλο και περισσότερους άστεγους, επαίτες και εικόνες που με θλίβουν βλέπω. Σκηνή που μου έχει μείνει σε κεντρικό σουβλατζίδικο με πολύ κίνηση: απόγευμα, ο σερβιτόρος μαζεύει τραπέζι, ένα σουβλάκι έχει παραμείνει άθικτο, άστεγη του ζητά να της το δώσει, αυτός αρνείται, του λέει: γιατί να το πετάξεις ή να το δώσεις στα σκυλιά, πεινάω σου λέω... τελικά το αρπάζει με τσαμπουκά και το καταβροχθίζει με μιας... Στα διαλείμματα για τσιγάρο που κατεβαίνουμε σε κεντρικό πεζόδρομο ορδές ανθρώπων ζητούν από ένα τσιγάρο, έως εισιτήριο για το μετρό, να τους αγοράσεις ένα κουλούρι από το διπλανό πάγκο ή απλά να τους δώσεις προσοχή, να τους κοιτάξεις στα μάτια και να καταλάβεις ότι εύκολα μπορείς να βρεθείς στη θέση τους... Χαμογέλα,
Πραγματικά δεν ξέρω αν είμαι προνομιούχος που έχω τη δουλειά μου, υγεία, μικρές αποδράσεις από την καθημερινότητα, φίλους να συμμερίζομαι τις απόψεις μου, τη δυνατότητα να μπορώ ακόμη να χαμογελώ... Τα αυτονόητα μετά από κόπους ζωής και πολύ προσπάθεια θεωρούνται πλέον προνόμια, φορολογούνται, πετσοκόβονται όποτε τους καπνίσει, καθημερινότητα μέσα σε μόνιμο άγχος για το αύριο - τόσο που ξεχνάς να ζήσεις το σήμερα - κουράστηκα, βλέπω ότι το παιχνίδι είναι πολύ βρώμικο και στημένο αλλά χωρίς να βρίσκω διέξοδο και διαφυγή το παίζω μέχρι τέλους κι αυτό είναι που με κάνει περισσότερο να εξοργίζομαι. Χαμογέλα,
Τις προάλλες φίλος που δουλεύει σε ψαροταβέρνα μου διηγήθηκε ότι γνωστός βουλευτής και πρώην υπουργός απαίτησε από τον ιδιοκτήτη να μην σερβιριστεί ως είθισται γιαούρτι σαν επιδόρπιο (φαντάζομαι καταλαβαίνετε τους λόγους). Έξαλλος μόνιμος θαμώνας ζητώντας επίμονα το καθιερωμένο φινάλε του γεύματος πήρε την διπλωματική απάντηση: μα δεν καταλαβαίνετε; μας τελείωσε για σήμερα... (σίγουρα από το μυαλό του θαμώνα πρέπει να πέρασε: γμτ, πρόλαβαν άλλοι και του το πέταξαν). Όπως και να' χει δε συμφωνώ με την πλήρη απαξίωση της πολιτικής αλλά από την άλλη δεν μπορώ να μην συμμεριστώ αυτή την οργή που φουντώνει όλο και περισσότερο και δεν ξέρουμε που μπορεί να καταλήξει. Γιατί οι λαγοί που κρύβονται στο καπέλο είναι πολλοί, οι σωτήρες αμφίβολοι κι αυτοί που περιμένουν στη γωνία να αρπάξουν την ευκαιρία ακόμη πιο επικίνδυνοι. Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και να μην αφήσουμε το θυμό να μας τυφλώσει αλλά να μας οπλίσει με δημιουργικότητα και δώσουμε λύσεις κι απαντήσεις όταν πρέπει.

Στα απλά και καθημερινά θέλω να χαιρετίσω την πολυαναμενόμενη ιστολογική προσπάθεια The Food & Leisure Guide που έστησαν φίλοι για φίλους, μια πολύ όμορφη και σίγουρα εναλλακτική πρόταση με μέλλον, την δεύτερη επίσκεψη στο mono tapas bar (και νομίζω ότι επίκεται και 3η συνεχόμενη την Κυριακή που μας έρχεται, τι να κάνω θα το αντέξω μάλλον) απ' όπου και το παραπάνω βιντεάκι σε καλύτερη ανάλυση από αυτό του κινητού πριν 2 ποστ, με τη Σοφία να φλέγεται σε ένα πιάνο και πάλι (και μεις να πίνουμε το Βόσπορο εκ νέου),  και μια αυριανή σκορδομπακαλιαριάδα (περιμένουν να φτιάξω εγώ την σκορδαλιά - την πάτησαν) σε φίλους. Τέλος τη Δευτέρα - κουράστηκα  ήδη τώρα που τα σκέφτηκα όλα αυτά - θα παραβρεθώ στην πρεμιέρα του φίλου Μάνου στην "Πράξη χωρίς λόγια"  μια ακόμη ιδιαίτερη στιγμή με μεράκι. Βλέπετε παρόλη τη μαυρίλα που περιέγραψα πιο πάνω προσπαθώ να αντισταθώ στη μιζέρια με όποιους τρόπους μπορώ και να ζήσω το σήμερα και το κοντινό αύριο όσο καλύτερα γίνεται. Αν μη τι άλλο κάποια πράγματα μας εξυψώνουν χωρίς να χάνουμε το στίγμα και τους στόχους μας. Σας φιλώ κι εύχομαι να περάσετε ένα πολύ όμορφο τριήμερο.

Α, και μην ξεχνάτε... ΧΑΜΟΓΕΛΑ, τους κάνεις/ουν να ανησυχούν

19/3/11

Π - όπως παραλίες και πανσέληνος...

Ε μια παραλία...
  ... όπως επίσης και πήζω (ένας συνεργάτης κάποτε μου είχε πει: καλύτερα να πήζεις παρά να ελπίζεις...). Απίστευτη κούραση είχε αυτή η βδομάδα που πέρασε (κι αυτό το Σ/Κ που περνάω βέβαια), εργασιακά στο κόκκινο, προσωπικά δεν είχα κουράγιο ούτε να κουνηθώ με το που γύριζα σπίτι, ευτυχώς η Ταμάρ, οι ένοικοι του πύργου κι οι σχεδόν καθημερινοί του επισκέπτες δεν με παρεξηγούσαν (που είτε δεν μιλούσα ένεκα αφωνίας μετά από τουλάχιστον 8ωρη συνομιλία με συνεργάτες, είτε πήγαινα για ύπνο πριν φύγουν). Κάτι που φτιάχνει ο καιρός, κάτι που παρατηρώ ότι παρ όλη την γενική καντίφλα υπάρχει διάθεση να ξεφεύγουμε με μικρές καθημερινές "πολυτέλειες", δεν θέλει και πολύ να ονειρεύομαι διακοπές, παραλίες και θάλασσες. Είναι που έχω να την δω (τη θάλασσα ντε) πολύ καιρό και μου λείπει η παλέτα του μπλε που προσφέρει, η αλμύρα κι όλες οι μυρωδιές, σαν να καθαρίζει το μυαλό μου όταν την κοιτώ και την αισθάνομαι. Ξέρω ότι δεν είναι πολύ κοντά ο καιρός που θα την απολαύσω στην πραγματικότητα, τουλάχιστον μπορώ να κάνω φανταστικά ταξίδια και να ξεκουράζομαι νοητικά.
Η περυσινή αντίστοιχη πανσέληνος
Κατά τ' άλλα ελπίζω να μην πέσουν μέσα στις προβλέψεις περί βροχών κι άλλων παρόμοιων καιρικών φαινομένων σήμερα και δεν μπορώ έστω να απολαύσω την  μεγαλύτερη πανσέληνο (λόγω μικρότερης απόστασης από τη Γη) εδώ και 28 χρόνια (κι όχι, για όσους δεν ξέρουν δε σας λέω πόσο ήμουν στην προηγούμενη). Αν κατορθώσω και την δω θα προσπαθήσω να την αποθανατίσω και να την παρουσιάσω εδώ αύριο. Εύχομαι να περάσετε όλοι πολύ όμορφα αυτό το Σ/Κ κι αν το ρίξετε έξω κάντε το και για μένα (που θα το ρίξω μέσα...), φιλιά

Υ.Γ.: είπαμε δίπλα για λίγο καιρό τέτοια...

12/3/11

Links (σύνδεσμοι λέμε) - Ενημερωμένο

Ο γνωστός άγνωστος επιμελήθηκε το ηλεκτρονικό (και οικολογικό) πρόγραμμα του φίλου Μάνου για την παράσταση Πράξη Χωρίς Λόγια του Μπέκετ που θα ανεβάσει στις 28 Μαρτίου στην Α.Σ.Κ.Τ (Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών). Το τελικό στήσιμο που έγινε σήμερα δεν περιγράφεται ακριβώς, αλλά με λίγα λόγια: μεταξύ τηλεφωνημάτων (πολλών), της Αλίκης να παίζει στην τηλεόραση, μιας γαριδομακαρονάδας να ετοιμάζεται παράλληλα, αρκετών e-mail από γνωστούς ώστε να ολοκληρωθούν όλα τα στοιχεία του προγράμματος, μπόλικης τρέλας στον αέρα κι ορίστε το αποτέλεσμα.
Τελικά τα στοιχεία που κάνουν κάτι πετυχημένο, εκτός της διάθεσης έχει να κάνει και με το πόσο το γουστάρεις πραγματικά.

Κατά τ' άλλα ναι η Άνοιξη φαίνεται να μπαίνει με αργά και σταθερά βήματα, σχεδόν όλα τα φυτά μου τη γλύτωσαν από την παγωνιά κι εγώ έχω ανεβασμένη διάθεση.

Σήμερα Κυριακή στο Mono Tapas στην Μητρόπολη η Σoφία μας ταξίδεψε με πολύ καλή παρέα σε μνήμες κι αισθήσεις που είχαμε καιρό να βρεθούμε... Σίγουρα θα το επαναλάβουμε (καλά ο ήχος κι οι παρεμβολές του γνωστού αγνώστου στην εικόνα δεν δίνουν και το καλύτερο αποτέλεσμα, αλλά παίρνετε την εικόνα) - επίσης το συγκεκριμένο τραγούδι είναι από τα καλύτερά μου όλων των εποχών
Υ.Γ.: τα υστερόγραφα συνεχίζονται σε ακανόνιστους ρυθμούς κι ο άλλος μου εαυτός ξαναθυμάται μαζί σας μια πορεία ζωής που σε μεγάλο της βαθμό έχει να κάνει με τη σημερινή μου πραγματικότητα και με το πως κατέληξα εδώ. Ελπίζω να είστε και να περνάτε όλοι σας καλά.

9/3/11

Άσπρη μέρα

Εντάξει το είδαμε και το χιονάκι φέτος, παγώσαμε αρκετά, ότι μπόρεσα έσωσα από τα φυτά της βεράντας, για τα υπόλοιπα θα δείξει...

το γερανάκι ασπρισμένο σήμερα το πρωί
Η Ταμάρ χαρούμενη βέβαια με το φυσικό της περιβάλλον που ήρθε αναπάντεχα, έφαγε κι έπαιξε με τις νιφάδες (και βέβαια τιναζόταν με το που έμπαινε μέσα, μην σας περιγράψω την εσωτερική υγρασία...)


χθες βράδυ κατά τις 11:00
Από σήμερα και για λίγες ημέρες φαντάζομαι θα κάνει αρκετό κρύο, ειδικά τα βράδυα, για αυτό προσοχή κι επιτέλους με το καλό να έρθει κι εκείνη η Άνοιξη που μας το παίζει δύσκολη φέτος.
Σας φιλώ κι ελπίζω να είστε όλοι καλά

5/3/11

Μασκαρέματα

Τελικά μόνο πιτσιρικάς διασκέδαζα τις Απόκριες. Μεγαλώνοντας το κέφι για ξεσάλωμα,  μασκάρεμα, συμμετοχή σε αυτό το ημιδιονυσιακό γεγονός μου έκανε άκαιρο. Δεν είναι ότι βάρυνα τόσο, ούτε ότι με έπνιξαν οι έγνοιες και δε μ' άφηναν να διασκεδάζω. Απλά έβλεπα πλέον γύρω μου τόσους μασκαρεμένους όλο το χρόνο (κυρίως πολιτικούς κι άλλα διάσημα/διαφημισμένα πρόσωπα) που δεν θεωρούσα ότι θα έκανα κάτι πρωτότυπο αλλάζοντας εξωτερική (ίσως κι εσωτερική) εμφάνιση για 1-2 νύχτες το χρόνο. Το ίδιο και με τον αετό, μικρός πήγαινα εκδρομή τότε (10 λεπτά πλέον απόσταση) στο Αστέρι (το λόφο πάνω από τα Γλυκά Νερά) και με τα ξαδέλφια μου φτιάχναμε τον αετό από την αρχή, ξυλαράκι μετρημένα και κομμένα από εμάς, η ουρά από χιλιάδες ταινίες εφημερίδων (αρκετά μέτρα μακριά) - τώρα που το σκέφτομαι από τότε τα νέα πετούσαν στον αέρα ή έστελναν στον αέρα τον αετό - η Καθαρά Δευτέρα ήταν αφορμή να υποδεχτούμε την Άνοιξη που ερχόταν με χίλιους δυο τρόπους. Το μόνο που παραμένει είναι το πραγματικά νόστιμο μενού της μέρας αυτής, απλά το έχουμε κι αυτό κάνει πιο σύνθετο, πιο επιλεκτικό και συμπεριλαμβάνουμε μεζέδες που κάποτε δεν υπήρχαν.

Η Άνοιξη θα αργήσει σίγουρα για μια βδομάδα ακόμη σύμφωνα με τις προβλέψεις, ενώ μάλλον θα δούμε άσπρη μέρα κατά Δευτέρα - Τρίτη και στην Αθήνα. Όπως κι αν αποφασίσετε να περάσετε αυτές τις ημέρες εύχομαι να σας φέρουν χαρά και να διασκεδάσετε όσο μπορείτε.
Υ.Γ.: δεν έχει, για λίγο καιρό αφήνω την αποκλειστικότητα δίπλα, σύντομα θα επανέλθουν κι εδώ