Αξέχαστη εμπειρία

Ένα κουβάρι ήταν οι σκέψεις του, το Σαββατιάτικο πρωϊνό ξύπνημα μετά από μια βραδιά κραιπάλης δεν τον άφηναν  να συγκεντρωθεί... κάτι έπρεπε να κάνει αυτό το Σάββατο αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί. Έψαξε ως συνήθως πάνω στον υπολογιστή του για τυχόν αυτοκόλλητα χαρτάκια υπενθύμισης, κοίταξε στο κινητό του μήπως είχε σημειώσει κάποιο σημαντικό ραντεβού ή τηλέφωνο, μέχρι και στα μαγνητάκια του ψυγείου πήγε, αλλά μάταια. 

Λογοτεχνικό Σάββατο από την φίλη Veronica

Αποφάσισε να καθήσει αναπαυτικά στην πολυθρόνα με την υπέροχη θέα στον κήπο του, να πιεί μια γουλιά αχνιστού ελληνικού καφέ και να κάνει ένα τσιγάρο ώστε να ηρεμήσει και να προσπαθήσει να βάλει σε τάξη τις σκέψεις του... Ένας φίλος του είχε πει ότι χαλαρώνοντας κι αποτινάζοντας σκέψεις και άγχος προς το οτιδήποτε μπορεί να κάνει θαύματα με το μυαλό του. Ακολουθώντας για πρώτη φορά αυτή την τακτική, έσβησε το τσιγάρο, άφησε λίγο μακρύτερα τον καφέ ώστε να μην επηρεάζεται από μυρωδιές κι έκλεισε ελαφριά τα βλέφαρα νιώθοντας το κορμί του σαν κλεψύδρα, να αδειάζει σαν σακί άμμου, ξεκινώντας από το κεφάλι και με αργή ροή προς τα κάτω άκρα...
Στην αρχή οι εικόνες ήταν ακαθόριστες, περισσότερο χρώματα και σχήματα, όμως γρήγορα άρχισαν να παίρνουν τη μορφή εικόνων, η εναλλαγή τους σε ρυθμό φλας, του θύμισε τις κινηματογραφικές αποτυπώσεις των τελευταίων στιγμών ενός ανθρώπου όπου όλη του η ζωή περνά σε δέκατα δευτερολέπτου. Είδε αρχικά ένα έμβρυο στην μήτρα, μετά το πρώτο κλάμα, η πρώτη αγκαλιά, το πρώτο γέλιο, το πρώτο φιλί,  το περπάτημα, το φλερτ, ο έρωτας, το σεξ, εικόνες ανθρώπων, το διάβασμα, τα χρόνια στη σχολή, οι κάθε είδους εργασίες που έκανε μέχρι τότε, η ενασχόληση με πολιτική και κοινά, ιδέες που γίνονταν εικόνες... η καρδιά είχε ρίξει παλμούς, το σώμα είχε αδειάσει εντελώς, τα κομμάτια του παζλ ενώθηκαν με ένα μαγικό τρόπο, ένα μόνο τόσο δα μικρό κομματάκι έλειπε για τη συμπλήρωση όλης της εικόνας...
Άνοιξε τα μάτια κι επανέφερε κανονικούς ρυθμούς στα ζωτικά του όργανα. Ο καφές άχνιζε ακόμη λίγο μακρύτερα, πρέπει να είχαν περάσει λίγες μόνο στιγμές. Σηκώθηκε σίγουρος, ήπιε μια γερή δόση καφέ, άναψε τσιγάρο, κοίταξε στον κήπο σιγουρεύοντας ποια τριαντάφυλλα ήθελε να κόψει και πήρε έναν αριθμό στο τηλέφωνο: "Έλα μάνα, χρόνια σου πολλά, θα περάσω σε λίγο, έχεις μαγειρέψει κάτι καλό;"

Υ.Γ.: καμιά φορά η πιο αξέχαστη εμπειρία μπορεί να προέρχεται από το απλούστερο πράγμα στον κόσμο, από μια μυρωδιά, από μια ανάμνηση, από μια κίνηση, από μια σκέψη, από μια πράξη, αρκεί να μην κλείνεσαι στον εαυτό σου και να μπορείς να σκεφτείς πέρα και πάνω από αυτόν, το δένδρο της ζωής μας έχει ρίζες από πολλές συνιστώσες.