26/2/12

Αξέχαστη εμπειρία

Ένα κουβάρι ήταν οι σκέψεις του, το Σαββατιάτικο πρωϊνό ξύπνημα μετά από μια βραδιά κραιπάλης δεν τον άφηναν  να συγκεντρωθεί... κάτι έπρεπε να κάνει αυτό το Σάββατο αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί. Έψαξε ως συνήθως πάνω στον υπολογιστή του για τυχόν αυτοκόλλητα χαρτάκια υπενθύμισης, κοίταξε στο κινητό του μήπως είχε σημειώσει κάποιο σημαντικό ραντεβού ή τηλέφωνο, μέχρι και στα μαγνητάκια του ψυγείου πήγε, αλλά μάταια. 
Λογοτεχνικό Σάββατο από την φίλη Veronica
Αποφάσισε να καθήσει αναπαυτικά στην πολυθρόνα με την υπέροχη θέα στον κήπο του, να πιεί μια γουλιά αχνιστού ελληνικού καφέ και να κάνει ένα τσιγάρο ώστε να ηρεμήσει και να προσπαθήσει να βάλει σε τάξη τις σκέψεις του... Ένας φίλος του είχε πει ότι χαλαρώνοντας κι αποτινάζοντας σκέψεις και άγχος προς το οτιδήποτε μπορεί να κάνει θαύματα με το μυαλό του. Ακολουθώντας για πρώτη φορά αυτή την τακτική, έσβησε το τσιγάρο, άφησε λίγο μακρύτερα τον καφέ ώστε να μην επηρεάζεται από μυρωδιές κι έκλεισε ελαφριά τα βλέφαρα νιώθοντας το κορμί του σαν κλεψύδρα, να αδειάζει σαν σακί άμμου, ξεκινώντας από το κεφάλι και με αργή ροή προς τα κάτω άκρα...
Στην αρχή οι εικόνες ήταν ακαθόριστες, περισσότερο χρώματα και σχήματα, όμως γρήγορα άρχισαν να παίρνουν τη μορφή εικόνων, η εναλλαγή τους σε ρυθμό φλας, του θύμισε τις κινηματογραφικές αποτυπώσεις των τελευταίων στιγμών ενός ανθρώπου όπου όλη του η ζωή περνά σε δέκατα δευτερολέπτου. Είδε αρχικά ένα έμβρυο στην μήτρα, μετά το πρώτο κλάμα, η πρώτη αγκαλιά, το πρώτο γέλιο, το πρώτο φιλί,  το περπάτημα, το φλερτ, ο έρωτας, το σεξ, εικόνες ανθρώπων, το διάβασμα, τα χρόνια στη σχολή, οι κάθε είδους εργασίες που έκανε μέχρι τότε, η ενασχόληση με πολιτική και κοινά, ιδέες που γίνονταν εικόνες... η καρδιά είχε ρίξει παλμούς, το σώμα είχε αδειάσει εντελώς, τα κομμάτια του παζλ ενώθηκαν με ένα μαγικό τρόπο, ένα μόνο τόσο δα μικρό κομματάκι έλειπε για τη συμπλήρωση όλης της εικόνας...
Άνοιξε τα μάτια κι επανέφερε κανονικούς ρυθμούς στα ζωτικά του όργανα. Ο καφές άχνιζε ακόμη λίγο μακρύτερα, πρέπει να είχαν περάσει λίγες μόνο στιγμές. Σηκώθηκε σίγουρος, ήπιε μια γερή δόση καφέ, άναψε τσιγάρο, κοίταξε στον κήπο σιγουρεύοντας ποια τριαντάφυλλα ήθελε να κόψει και πήρε έναν αριθμό στο τηλέφωνο: "Έλα μάνα, χρόνια σου πολλά, θα περάσω σε λίγο, έχεις μαγειρέψει κάτι καλό;"

Υ.Γ.: καμιά φορά η πιο αξέχαστη εμπειρία μπορεί να προέρχεται από το απλούστερο πράγμα στον κόσμο, από μια μυρωδιά, από μια ανάμνηση, από μια κίνηση, από μια σκέψη, από μια πράξη, αρκεί να μην κλείνεσαι στον εαυτό σου και να μπορείς να σκεφτείς πέρα και πάνω από αυτόν, το δένδρο της ζωής μας έχει ρίζες από πολλές συνιστώσες.

22 σχόλια:

  1. ωραίο κείμενο.....καλη παρουσίαση mister blue.....να περνατε πολύ όμορφα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος27/2/12, 2:17 π.μ.

    Όπως πάντα, απο τοτε που σε γνώρισα, μου χαρίζεις αξεχαστες εμπειριες αναγνωσης!

    καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "το δένδρο της ζωής μας έχει ρίζες από πολλές συνιστώσες"όμορφα έδωσες την ιστορία σου ...μα
    Το σκίρτημα της καρδιάς, ο πόνος, το δάκρυ, το πάθος του έρωτα ,αξέχαστες εμπειρίες που μεν σε πόνεσαν αλλά οι αναμνήσεις τους σε γεμίζουν σαν άνθρωπο..
    Καλή σαρακοστή φίλε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ser blue εγραψα και στο λογοτεχνικο Σαββατο αλλα το σχολιο δυστυχως δεν μπαινει. Αρα το καταθετω εδω.
    ωραιο και ταξιδιαρικο το κειμενο σου. ταξιδευω κι εγω λοιπον παραπλευρα και βαζω το δικο μου κομματι που με ενεπνευσες απο την γραπτη σου σκεψη.
    ''το τελευταιο κομματι του παζλ ειναι πάντα και το πρωτο''! μ'αυτο ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ
    καλη μας συνεχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "η πιο αξέχαστη εμπειρία μπορεί να προέρχεται από το απλούστερο πράγμα στον κόσμο, από μια μυρωδιά, από μια ανάμνηση, από μια κίνηση, από μια σκέψη, από μια πράξη, αρκεί να μην κλείνεσαι στον εαυτό σου και να μπορείς να σκεφτείς πέρα και πάνω από αυτόν". Πολύ αληθινό αυτό blue μου! Τελευταίως έχω αρχίσει να το συνειδητοποιώ. Να παρατηρούμε και να αντλούμε ευχαρίστηση από την καθε στιγμή και να μην την αφήνουμε να φεύγει χαμένοι στις κάθε είδους σκέψεις μας γιατί μαζί της φεύγει και η ζωή μας. Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μπράβο Γιάννη!
    Πολύ όμορφο κείμενο, με σημαντικό ΥΓ για όσους δεν το κατάλαβαν.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ουάου! μας έβαλες τα γυαλιά!

    πολύ όμορφο κείμενο γιάννη μου!

    χθες ήμουν στο νοσοκομείο εκτάκτως. οχι το δικό μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Panayioti homemade σε ευχαριστώ πολύ, κι εσύ να περνάς πολύ όμορφα φίλε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Coula είναι τιμητικό αυτό που μου λες, σ' ευχαριστώ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΦΟΥΛΗ έτσι ακριβώς είναι κι εσύ να έχεις μια πολύ όμορφο Σαρακοστή καλή μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά καθώς δεν είμαι ο κύριος συντάκτης του ιστολογίου Λογοτεχνικό Σάββατο δεν ξέρω γιατί δεν παίρνει σχόλια, πάντως το ότι στην ουσία συμφωνούμε, αυτό λέει κάτι, καλή μας συνέχεια όπως λές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κατερίνα μου ποτέ δεν είναι αργά να συνειδητοποιείς και να ανακαλύπτεις εκ νέου πράγματα, το θέμα είναι να κάνεις κάτι για αυτά, ζήσε τη στιγμή, να είσαι πάντα καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Dina μου σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, το υστερόγραφο ήταν περισσότερο για να δώσω το τελικό στίγμα σε αυτό που εννοούσα (και το κάνω συχνά ακόμη και για μένα πολλές φορές), να είστε καλά όλες κι όλοι σας, φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ria ε όχι πια, με κάνετε να κοκκινίζω...
    πάλι καλά που εσύ είσαι καλά... πήραμε τηλέφωνο για ξύπνημα οπότε καταλάβαμε ότι κάτι άλλο συμβαίνει, τα λέμε καλή μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Τι όμορφο κείμενο. Στο έχω ξαναπεί γράφεις εξαιρετικά, μεστά, τρυφερά. Δεν το είχα ξαναπεί. Να η ευκαιρία.
    Πόσο αληθινό και πόσο διδακτικό για κάποιους απο εμάς που, τα ...λίγα περισσότερα χρόνια, αφήνουν συχνά, κενά στο παζλ της ζωής μας.
    Όταν μου συμβεί κάνω κάτι ανάλογο, χαλαρώνω και κάνω την αναδρομή απο τα τελευταία στα παλαιότερα και πάλι πίσω. Διπλή διαδρομή δηλαδή. Κουραστικό! Θα ακολουθώ το παράδειγμα του ήρωα σου.
    Να είσαι καλά και να γράφεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. marimar σε ευχαριστώ πολύ καλή μου, η αλήθεια είναι ότι κι εγώ το κάνω αυτό κάποιες φορές και παρότι κουραστικό όπως λες τελικά είναι αποδοτικό... φιλιά και να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πρίν από 10 χρόνια πρωι λίγο πριν την ανατολή με ένα διπλό ελληνικό καφε στο χέρι καθισμένη σε μια ακρογιαλιά ταξίδευα και εγώ όπως ο ήρωας σου στα μονοπάτια της ψυχής μου....οδηγός μου;....Ο πόνος....η λύπη...η μοναξια....η αναγκη του απόλυτου έρωτα...Και ερχόμαστε στο τώρα, διαβαζω το κείμενο σου.Κλείνω τα μάτια πως είναι δυνατόν τόσό καιρό μετα ο καφές να μένει ακόμη ζεστός, Ο αέρας να με κάνει να αφήνομαι στο αγγιγμά του , οι πρώτες αχτίδες του ήλιου να μπερδευονται με τον ορίζοντα και τη θάλασσα και η καρδια να χτυπάει τρελλά.....Σε ευχαριστώ που μου θύμισες εκείνη τη μοναδική στιγμή με τον εαυτό μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Alex Andra χαίρομαι που σου θύμισα μια τέτοια στιγμή με τον εαυτό σου, η αλήθεια είναι ότι μας παραμελούμε συστηματικά και συνήθως όταν το καταλαβαίνουμε έχουμε χάσει το τρένο... φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ανώνυμος1/3/12, 4:38 π.μ.

    καταπληκτική ανάρτηση!Πραγματικά πολύ καλή!!
    Μπράβο σου... καλημέρα!! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Σου έγραψα το σχόλιο στο άλλο μπλογκ... Φιλάκια και αρωματικό καφέ. Κοίτα, τέτοια ώρα και είμαι στο κομοιούτερ! Πφ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. mplahmplah σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, καλή σου ημέρα κι εσένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Verónica Marsá πάω να δω και να απαντήσω κι εκεί, εγώ πάλι είμαι σχεδόν μόνιμα στο computer (είτε από τη δουλειά είτε από το σπίτι) φιλιά πολλά με ζεστό καφέ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

καλώς ορίσατε