Απο-λογισμός

(άλλη μια) Περίεργη χρονιά αυτό το 2008. Είχε λίγο απ' όλα, ευχάριστα, δυσάρεστα, παράξενα, συνηθισμένα, ρουτίνα, εκπλήξεις και σε προσωπικό επίπεδο και γενικότερα. Ο μήνας που κλείνει αυτή τη χρονιά εκτός των πολλών εορτών και της προσπάθειας γιορτινής ατμόσφαιρας - που μόνο γιορτινή δε φαίνεται στα πρόσωπα των ανθρώπων - συνήθως για μένα είναι και μήνας απολογισμού, ένα ζύγισμα καλών και κακών πραγμάτων που μου συνέβησαν. Σε προσωπικό επίπεδο λοιπόν δεν ήταν κακός χρόνος, είχε μια μετακόμιση που έφτιαξε κατά πολύ τη διάθεσή μου, τα κοντινά πρόσωπα είναι καλά (τουλάχιστον από υγεία), κάποιες "απώλειες" συγγενικών ή άλλων προσώπων αναμενόμενες (και τα άσχημα είναι μέρος της ζωής μας), κάποιοι χωρισμοί το ίδιο αναμενόμενοι, εργασιακά παρότι κουρασμένος πολύ νιώθω καλά, στα προσωπικά μου το ίδιο καλά, οπότε... το ζύγι πάει προς το καλό.
Η αλήθεια είναι ότι η τελευταία χρονιά που θέλω να διαγράψω διαπαντός από μνήμης είναι το - μακρινό πλέον - 2004, ότι χειρότερο θα μπορούσε να μου συμβεί. Αλλά από τότε πέρασε μια Ολυμπιάδα και πάρα πολλά πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο, νιώθω να πατάω γερά στα πόδια μου και σε συνδυασμό με την - ενστικτώδη να πω; γονιδιακή ίσως; - αισιοδοξία μου νιώθω τα καλύτερα να έρχονται. Δεν αφήνω να με επηρεάσουν ούτε τα παγκόσμια πολιτικο-οικονομικά παιχνίδια, ούτε οι διάφορες μεμψιμοιρίες που αναπαράγονται από τα μέσα. Το παρόν ακολουθεί τις διαθέσεις μας, νιώθω καλά; είμαι και περνάω καλά. Δεν έχει σημασία με πόσα, που, με ποιούς παρέα, τον πήχη τον ανεβοκατεβάζουμε μόνοι, δεν με ενδιαφέρουν τα παγκόσμια ρεκόρ αλλά τα προσωπικά.
Σας φιλώ κι εύχομαι τούτος ο τελευταίος μήνας του 8 να είναι πραγματικά γιορτινός σε διάθεση για όλους, δε χρειάζεται ο εξωτερικός στολισμός για να νιώσετε καλά στολίστε τον εσωτερικό σας μικρόκοσμο...

υ.γ.: τα χρόνια μου πολλά στην μητέρα και τις καλύτερες ευχές για βίον ανθόσπαρτον στο Κατερινάκι που κοριτσάκι το γνώρισα και χθες παντρεύτηκε τον καλό της, ότι καλύτερο παιδιά

και βέβαια 2 χρόνια κλείνω στην μεγάλη μας παρέα, γνωρίζοντας είτε από τα γραπτά είτε από κοντά πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους
----------------------------------------------------------------------------

Αλλά η ζωή επιμένοντας στην ανατρεπτικότητά της και την συνεχή αμφισβήτηση των δεδομένων, σου φέρνει μια ακαταλόγιστη πράξη κλονίζοντας την πίστη σου και αφήνοντάς σου μια πικρή γεύση κι ένα πελώριο ΓΙΑΤΙ?

ΓΙΑ ΝΑ ΞΥΠΝΑΜΕ ΠΑΙΔΕΣ,
ΑΡΚΕΤΑ ΚΟΙΜΗΘΗΚΑΜΕ