Πήγα, γύρισα, καλά πέρασα (θα μπορούσα και καλύτερα, όπως και χειρότερα), έκανα μπάνια, βαρκάδα, φεγγαράδα, χάζεψα το μπλε ατελείωτες ώρες, πήρα κουράγιο και γύρισα. Σε μια Αθήνα μισοάδεια (ποτέ δεν αδειάζει τελικά), με ράθυμη διάθεση σε ένα γραφείο σχεδόν άδειο κι ένα σπίτι πολύ γεμάτο. Γεμάτο από ανθρώπους, ζώα και φυτά που αγαπώ. Κάποιος έχει γενέθλια σήμερα, περάστε να του ευχηθείτε, εγώ θα του αφιερώσω το παρακάτω και θα επανέλθω με άλλο υλικό σύντομα.
Σε έχω ήδη σκοτώσει δύο φορές, σε άλλες ζωές αν θυμάσαι, κατά πως λέει ο τσαρλατάνος οραματιστής. Μία όντας καλόγεροι το Μεσαίωνα και μία όντας πλύστρες κάπου στην Αφρική. Τώρα ή εσύ δεν έμαθες ή εγώ πρέπει να μάθω. Για όσους πιστεύουν στο Κάρμα είναι σαφώς μια καρμική σχέση. Με πολλά πάνω κάτω κι ακόμη περισσότερα πέρα δώθε. Με όμορφες στιγμές, ανέμελες, εξωτικά μέρη, εδώ, αλλού, επένδυσε ο ένας στον άλλο. Κι ακόμη το κάνει, παίρνοντας ρίσκα ο καθένας από τη μεριά του, αγνοώντας πρέπει, δεν πρέπει και ταμπού, μπαίνοντας στο μάτι πολλών. Πολλών που με άπειρους τρόπους προσπαθούν άλλοτε άθελα κι άλλοτε ηθελημένα είτε να χαλάσουν αυτό που βλέπουν είτε να εισχωρήσουν με πλάγιους τρόπους σε μια ευτυχία που δεν βιώνουν. Κατανοητή ζήλια, στο χέρι μας είναι πάντα να επιτρέψουμε ή όχι κάποιοι τρόποι, συμπεριφορές και λόγια να διαλύσουν αυτό που με τόσο κόπο δημιουργήσαμε. Ανεξάρτητα από τις δικές μας ανασφάλειες, πρέπει πρώτα να πιστέψουμε τον εαυτό μας και μετά τον άλλο και να μην αφήσουμε τίποτα να μπει ανάμεσά μας. Η αλήθεια είναι ότι όσες φορές έχω προσπαθήσει να με φανταστώ χωρίς εσένα δεν το καταφέρνω, δεν είναι τώρα αυτό καρμικό; Έχουμε έρθει για να πάρουμε (και να δώσουμε, όσο εγωιστικό κι αν φαντάζει αυτό), μάθημα ζωής. Δεν είναι σωστό να φύγουμε την τελευταία ώρα, θα μείνουμε μετεξεταστέοι
Χρόνια σου πολλά
Υ.Γ.: Μη φοβάσαι, αυτή τη φορά δεν έχω σκοπό να σε σκοτώσω, αν θέλεις εκδίκηση κάνε το εσύ...
Το ότι δεν μπήκε τελεία στο τέλος του κειμένου δεν είναι ορθογραφικό λάθος...
Σε έχω ήδη σκοτώσει δύο φορές, σε άλλες ζωές αν θυμάσαι, κατά πως λέει ο τσαρλατάνος οραματιστής. Μία όντας καλόγεροι το Μεσαίωνα και μία όντας πλύστρες κάπου στην Αφρική. Τώρα ή εσύ δεν έμαθες ή εγώ πρέπει να μάθω. Για όσους πιστεύουν στο Κάρμα είναι σαφώς μια καρμική σχέση. Με πολλά πάνω κάτω κι ακόμη περισσότερα πέρα δώθε. Με όμορφες στιγμές, ανέμελες, εξωτικά μέρη, εδώ, αλλού, επένδυσε ο ένας στον άλλο. Κι ακόμη το κάνει, παίρνοντας ρίσκα ο καθένας από τη μεριά του, αγνοώντας πρέπει, δεν πρέπει και ταμπού, μπαίνοντας στο μάτι πολλών. Πολλών που με άπειρους τρόπους προσπαθούν άλλοτε άθελα κι άλλοτε ηθελημένα είτε να χαλάσουν αυτό που βλέπουν είτε να εισχωρήσουν με πλάγιους τρόπους σε μια ευτυχία που δεν βιώνουν. Κατανοητή ζήλια, στο χέρι μας είναι πάντα να επιτρέψουμε ή όχι κάποιοι τρόποι, συμπεριφορές και λόγια να διαλύσουν αυτό που με τόσο κόπο δημιουργήσαμε. Ανεξάρτητα από τις δικές μας ανασφάλειες, πρέπει πρώτα να πιστέψουμε τον εαυτό μας και μετά τον άλλο και να μην αφήσουμε τίποτα να μπει ανάμεσά μας. Η αλήθεια είναι ότι όσες φορές έχω προσπαθήσει να με φανταστώ χωρίς εσένα δεν το καταφέρνω, δεν είναι τώρα αυτό καρμικό; Έχουμε έρθει για να πάρουμε (και να δώσουμε, όσο εγωιστικό κι αν φαντάζει αυτό), μάθημα ζωής. Δεν είναι σωστό να φύγουμε την τελευταία ώρα, θα μείνουμε μετεξεταστέοι
Χρόνια σου πολλά
Υ.Γ.: Μη φοβάσαι, αυτή τη φορά δεν έχω σκοπό να σε σκοτώσω, αν θέλεις εκδίκηση κάνε το εσύ...
Το ότι δεν μπήκε τελεία στο τέλος του κειμένου δεν είναι ορθογραφικό λάθος...
