ΙΣΤΟΛΟΓΟΓΕΝΕΘΛΙΑ (ή ένας χρόνος μαζί σας)

Πέρασε ένας χρόνος ακριβώς από τότε που έγινα και με τη βούλα μέλος τούτης της ιδιόρρυθμης κοινότητας. Τυχαία - σχεδόν - είναι και το 100ο μου post τούτο δω. Είχα άλλον ένα και κάτι χρόνο που παρακολουθούσα απ' έξω τα τεκταινόμενα. Ρουφούσα τις ιστορίες, άλλες προσωπικές, άλλες φανταστικές, άλλες με πλάκα, άλλες πολύ σοβαρές και ψυχοφθόρες. Οι περισσότερες όμως είχαν κάτι να πουν. Κι αυτό γιατί μέσα από την ψυχρότητα του μέσου ο καθένας μπορούσε να βγάλει στην επιφάνεια πράγματα που με όποια σκοπιά κι αν τα έβλεπες θα ήταν ίσως δύσκολο να ειπωθούν αλλού. Είχατε (κι απέκτησα) την άνεση να βρίζετε τα άσχημα και κακώς πεπραγμένα και να αποθεώνουμε αυτά που μας άρεσαν, βρίσκοντας οπαδούς και πολέμιους των ιδεών μας.

Γνώρισα από κοντά μερικά μέλη αυτής της μπλοκόσφαιρας, και αλήθεια το χάρηκα πολύ. Κυρίως γιατί πρόκειται για ανθρώπους αληθινούς που βλέπουν σαν μέσον έκφρασης τον υπολογιστή κι όχι ως αυτοσκοπό. Είμαι σίγουρος πως θα γνωρίσω κι άλλους. Όπως είμαι σίγουρος ότι αυτό το σερφάρισμα στις ιδέες σας μου ανοίγει καθημερινά κι άλλους ορίζοντες και προοπτικές.

Χωρίς να θίγω και να υποτιμώ κανένα θα μου επιτρέψετε να αναφέρω τους 2 πρώτους bloggers που διάβασα, έμαθα κι αγάπησα (αλφαβητική σειρά): τον Νανάκο και τον Πρόβατο. Τέλος ένα μεγάλο μεγάλο ευχαριστώ όχι μόνο στα links μου αλλά και σε όλους τους άλλους που διαβάζω (και δεν προλαβαίνω να "συνδέσω") ή με διαβάζουν κατά καιρούς. Ο ένας δίνει στον άλλο δύναμη, συμβουλές, αλλά πάνω απ' όλα λόγο για να συνεχίζει.

Υ.Γ.1: Χρόνια πολλά σ' όσους γιορτάζουν τούτες τις μέρες
Υ.Γ2: Ούτε που το φανταζόμουν ότι θα 100στάριζα ποστ ή θα συνέχισα τούτο το μπλογκ
Υ.Γ3: Είδατε; ούτε για διακοπές δεν γκρίνιαξα σήμερα