Ισορροπίες...

και πως μπορούμε να τις ξαναβρούμε...

Αρχικά παίρνεις μια μεγάλη απόφαση ότι όλα όσα συμβαίνουν γύρω σου (κρίσεις, επικρίσεις, διακρίσεις, καταχρήσεις... λάθος άλλο είναι το τελευταίο) σε αφορούν μεν αλλά δεν πρόκειται να σε κάνουν να δεις και τα ραδίκια ανάποδα δε.

Κατόπιν βρίσκεις κάποιους συμμάχους / συναγωνιστές που συμμερίζονται όσο και συ την όλη κατάσταση, αλλά μπορούν να συνδράμουν αλληλοκαλώντας ο ένας τον άλλο σπίτι του και προσφέροντας εδέσματα και ιδέες τύπου ρεφενέ (τα εδέσματα ρεφενέ, οι ιδέες και σκέψεις δε γίνεται... ή μήπως κι αυτές; θα δούμε στην πορεία).

Ανακατεύεις αρκετές ημέρες (την τράπουλα που λέγαμε παραπάνω, το φαγητό ή ότι νομίζετε γενικώς) και φτάνεις στο επιθυμητό αποτέλεσμα αφού δοκιμάσεις πρώτα αν σε ικανοποιούν τα καρυκεύματα.

Τέλος πίνεις ικανοποιημένος γευστικό κρασί / ρακί / ουζάκι ή ότι σου αρέσει με την παρέα / τις μουσικές / το φαγητό / την ζωή που έχεις επιλέξει κάνοντας ένα βήμα μπροστά (προσοχή μην πιείτε παραπάνω και κάνετε ένα βήμα μπρος και δύο πίσω, το έχω δει να συμβαίνει).

Κάπως έτσι περνάμε τελευταία ξορκίζοντας την μαυρίλα που πέφτει πάνω μας από παντού.

 

P.S. Οι μουσικές του λουστράκου (θα σας πω την ιστορία του ονόματος άλλη φορά) καθημερινές 9-10 μ.μ. στο pb radio