7/6/11

Άλλο ένα τούβλο (πέφτει) από τον τείχο

Οι χαρακτηρισμοί κι οι ταμπέλες πάντα με ενοχλούσαν. Δεν έβρισκα ποτέ ελκυστικό όταν το απόλυτο μιας στάμπας καθήλωνε το οτιδήποτε, (και δε μιλάω βέβαια για προϊόντα κι αντικείμενα αλλά για ιδέες και στάσεις ζωής), έτσι κάποιες φορές παρότι έκανα προσπάθειες ένταξής μου σε οργανώσεις (διαφόρων ειδών, όχι μόνο πολιτικών) γρήγορα απογοητευόμουν κι αποχωρούσα. Παρόμοια όσο επικριτικοί κι αν είναι κάποιοι με το όποιο κίνημα αγανακτισμένων ή οπουδήποτε επαναστατημένων, ειδικά στο ότι δεν υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις ή ιδεολογική τοποθέτηση, εμένα πάλι μου πάει. Επιτέλους βρίσκω ελπιδοφόρο κάτι που ξεκίνησε ως απλή ακομμάτιστη διαμαρτυρία για τη ανυπόφορη κατάσταση που βιώνει ο καθένας ξεχωριστά κι ενώθηκε με άλλους παρόμοια δυσαρεστημένους δημιουργώντας ένα πραγματικά πρωτόγνωρο για τα Ελληνικά δεδομένα κίνημα. Τώρα που το σκέφτομαι αυτή η λέξη (το κίνημα ντε) αρκετά ταλαιπωρήθηκε από δήθεν προοδευτικούς, δήθεν αγωνιστές που υπερασπίζονται το καλό του απλού πολίτη, καιρός είναι να πάρει τη θέση που του αρμόζει. Ξέρουμε όλοι καλά ότι όταν τα μέσα αποφασίσουν να δώσουν ένα τέλος σε αυτό θα βρουν τον τρόπο. Λίγο με την υπερβολική θέαση (που πάντα κουράζει), λίγο με την απαξίωση (τύπου είναι απαξίωση των θεσμών γενικά – λες κι οι θεσμοί είναι οι καρέκλες της Βουλής ή λες κι οι θεσμοί είναι αυτοί που ευθύνονται για την απαξίωση του πολίτη), ίσως αργότερα και με δολιοφθορές (τα γνωστά, μη τα λέμε πάλι, γνωστοί άγνωστοι κλπ παρακρατικά στοιχεία), αν θέλουν μπορούν να αλλάξουν την κοινή γνώμη εναντίον και πάλι. Εγώ ως γνωστόν υπέρμετρα αισιόδοξος (τόσο που κάποιοι φίλοι επαγγελματίες κιόλας με αποκαλούν ημίτρελο στην καλύτερη) αυτή τη φορά πιστεύω ότι δεν θα πέσει στην λούμπα και πάλι ο κόσμος.
τα τείχη χρωματίζονται κι από όνειρα
Όταν βλέπω τον πατέρα μου να χειροκροτεί αυτές τις κινήσεις παίρνω κι εγώ κουράγιο. Όταν μου λέει θα στεκόμουν κι εγώ με τις ώρες στην πλατεία και θα μούντζωνα με το καλό το χέρι (λόγω ημιπληγίας η μια του πλευρά δεν βοηθάει βλέπετε να κάνει αυτά που θα ήθελε) με κάνει να πιστεύω ότι είμαι στη σωστή πλευρά. Κι αυτά από ένα άνθρωπο που έχει αγωνιστεί με όλες του τις δυνάμεις και σε πολύ δύσκολες εποχές για τη χώρα: από τον Β’ Παγκόσμιο και την κατοχή ως παιδί κι έφηβος, στον εμφύλιο και τα πέτρινα χρόνια ως νέος, και στην χούντα την καλύτερη εποχή της ωριμότητάς του, έδωσε τα πάντα για τις ιδέες του. Όταν κάποιες από αυτές γκρεμίστηκαν μαζί με τείχη και σύνορα σίγουρα απογοητεύτηκε, όμως γρήγορα διέγνωσε ότι έρχεται το τέλος της ιδεολογίας και των αξιών της εποχής του κι ότι οι ερχόμενες γενιές θα φέρουν κάτι εντελώς καινούργιο. Η αποτυχία είναι γενική και πολύπλευρη, όσο καλή και να είναι στη θεωρία η μια ή η άλλη πλευρά, στην πράξη έχουν αποτύχει παταγωδώς, καιρός να πάμε για άλλα. Αυτό δε σημαίνει λοιπόν απαξίωση θεσμών γενικά και χωρίς αιτία αλλά προσπάθεια εύρεσης άλλου δρόμου, που μπορεί να παίρνει λίπασμα κι ιδέες από υπάρχοντα συστήματα αλλά να τα αναγάγει στην εποχή και τις απαιτήσεις του. Τέλος δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργο να έρθει το καινούργιο επιτέλους από την Ελλάδα, στις ιδέες πάντα ήμασταν καλοί, στην πράξη χωλαίναμε τελευταία.

Αγωνιστικούς χαιρετισμούς και συνεχίστε όπως μπορείτε (κι όπως θέλετε) να αντιστέκεστε στο παράλογο και σε αυτό που δεν σας πάει.

12 σχόλια:

  1. Γειά σου, φίλε μου!
    Μεγάλη αλήθεια είπες, οι άνθρωποι σαν τους γονείς μας έχουν θάρρος ακόμη και δύναμη στην ζωή τους, περάσανε πόλεμος, πείνα και κακουχίες... Εμείς είμαστε χαλαροί, διστάζουμε και ήμαστε αδύναμοι!! και αυτούς που έρχονται;

    Με φοβίζει το μέλλον του κόσμου ...

    Οχι, όχι, όχι ... δεν βλέπω την ελπίδα πουθενά.

    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλύτερο μπορεί να προκύψει, χειρότερο όχι. Ο Έλληνας με την πλάτη στον τοίχο γίνεται ελατήριο, και τότε...
    Ξενικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στο χαβαλέ της κατεδάφισης είμαστε όλοι πρώτοι. Το μυστρί και το πηλοφόρι να δω ποιος θα πιάσει μετά.

    Είπε το πτηνό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για τον Αλέκο, ρε γαμώτο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Verónica Marsá γιατί όχι όμως να ακολουθήσουμε τα βήματα των γονιών μας; γιατί έχουμε γίνει τόσο μαλθακοί και βολεψάκηδες; δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται, κι ελπίδα υπάρχει και όραμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ξενικέ το ίδιο πιστεύω κι εγώ, στα δύσκολα φαινόμαστε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πιγκουίνε δεν έχεις κι άδικο, καιρός όμως μαζί με όλα τα άλλα να αλλάξει κι αυτή η νοοτροπία, δε νομίζεις; καλώς όρισες από τα μέρη μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Παύλο κυρίως για αυτόν... του οφείλω πάρα πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σαν τον πατέρα σου και εγώ χειροκροτώ!

    Κομμάτια από τη εποχή της νιότης τα έζησα.. αλλά πάντα θα ελπίζω...

    Χαίρομαι για το αντάμωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Όπως το είπες αγαπητέ μου, οι θεσμοί είναι καρέκλες στη Βουλή, κάθεται πάνω ο Πάγκαλος και βογκάμε εμείς..
    Αγωνιστικούς!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γιαγιά Αντιγόνη κι εγώ χαίρομαι και σε ευχαριστώ για τη συμπαράσταση, ελπίζω να τα λέμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Hfaistiwna μα τι χοντρός Θεέ μου (ο Πάγκαλος βέβαια) και τι άξεστος κλπ (αλλά τι περιμένεις;), χαιρετισμούς γενικώς καλό μου, να είσαι πολύ καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

καλώς ορίσατε