2/6/10

OK

Σώπα ρε συ, μη μασάς, εδώ ήμασταν κι εκεί θα βρεθούμε. Με λίγη πίστη, λίγη σιγουριά, λίγη αυτοπεποίθηση, λίγο εγωισμό (κι ας προσπαθούν να μας τον μειώσουν), λίγη αλληλεγγύη θα ξανασταθούμε στα πόδια μας. Μάλλον διαγράψτε το λίγη από τα παραπάνω, βάλτε πολύ, και πάνω από όλα πολύ αγάπη. Για μας, τον συνάνθρωπό μας, την γη που πατάμε, την γη που πονάμε, που μας μεγάλωσε, που μας έδωσε τα εφόδια να πολεμάμε για αυτά που πιστεύουμε κι αγαπάμε, της οφείλουμε και μας οφείλει... Της οφείλουμε να σταθούμε και να πολεμήσουμε με κάθε τρόπο για να ορθοποδήσει, μας οφείλει τον ιδρώτα που έχουμε χύσει για να σταθούμε όρθιοι.
Πιστέψτε με, δεν ήταν εύκολο να σταθούμε όρθιοι και φαντάζει ακόμη δυσκολότερο στις μέρες μας, όλο και περισσότερο διακρίνουμε σκυμμένα κεφάλια, σκυθρωπά πρόσωπα, απαισιοδοξία κι απαξίωση. Ένα από τα πράγματα που με κρατά όρθιο και με κάνει - ακόμη - να αισιοδοξώ είναι οι μικρές συζητήσεις με τον πάντα-αισιοόδοξο-πατέρα. Που αν έχει ζήσει (με σειρά: κατοχή, εμφύλιο, χούντα, καρκίνο, νέα χούντα βλ. δντ/τρόικα/το κέρατο το τράγιο τους) και περάσει τα πάνδεινα, κι όμως το μότο του είναι: με το κεφάλι ψηλά θα αγωνιζόμαστε, η ηττοπάθεια δεν μας ταιριάζει, θα τον νικήσουμε τον εχθρό όσο ψηλά κι αν στέκεται... Έτσι είναι, αν δεχτούμε ότι οποιοσδήποτε είναι ισχυρότερος από εμάς το χάνουμε το παιχνίδι. Θα μου πεις, ρε φίλε και πάλι σε παράλληλο σύμπαν ζεις; Και τι να κάνεις; Πολλά μπορούμε να κάνουμε, ειδικά τώρα που μας ξεβόλεψαν από τους καναπέδες μας, μας έκαναν να βγούμε έξω, θες γιατί άρχισαν να τρίζουν οι σουμιέδες, θες γιατί δεν έχουμε πια κάτι να χαζέψουμε (με την κυριολεκτική έννοια του όρου), θες γιατί ο κόμπος φτάνει στο χτένι, κάτι μας ξυπνάει πλέον τη συνείδηση και πιστέψτε με - όσο κι αν δείχνω εκτός πραγματικότητας - δεν είναι μακριά η μέρα της αληθινής επαγρύπνησης.
Ακούω αυτή τη στιγμή που γράφω (κονσέρβα) από το radiobubble την εκπομπή του Παύλου με τη φίλη Μικρό Ανάλογο (εκπομπή της), με αγαπημένα τραγούδια, που επιλέξαμε-νε-ε σε ένα απόγευμα έντασης, με αφορμή την αγανάκτηση για τους νεκρούς ακτιβιστές, την αγανάκτηση για αυτά που άλλοι επιλέγουν για εμάς, με αναπόληση άλλων εποχών, με την ελπίδα ότι όλα θα αλλάξουν - όχι βέβαια δια μαγείας αλλά από δική μας προσπάθεια. Για όλα αυτά κι ακόμη περισσότερα δεν πρέπει με τίποτα να κλειστούμε στο καβούκι μας, πρέπει να αγωνιστούμε για το καλύτερο αύριο με όλα μας τα όπλα κι όλες μας τις δυνάμεις, πάνω από όλα δεν πρέπει να αφεθούμε στις ορέξεις του οποιουδήποτε κορακιού πετάει πάνω από τον "βαφτισμένο" ετοιμοθάνατο.
Με δύναμη, πίστη στις δυνάμεις μας, αξίνες (για να διώξουμε την κοπριά) κι ότι νομίζει καθείς θα πορευτούμε δυό-δυό αλλά και περισσότεροι, ποτέ όμως μόνοι, μόνους μας νικούν, ενωμένοι θα σταθούμε ή θα πέσουμε...

Σ' αγαπάω για όλα όσα μου προσφέρεις

7 σχόλια:

  1. 8a vgoume pali apo ayth thn katastash...elpizw na ma8oume kati...vasika aytoi pou pairnoun tis apofaseis na ma8oun swsth diaxeirhsh...gia ayto einai edw.....opws kai na to kanoume panta 8a yparxoun kapoioi pou trwne me xrysa koutalia...den pisteyw oti 8a allaksei ayto edw...tespa...ygeia gia olous...na mporoume akoma kai sta 70+ na ergazomaste...ekei mas vlepw... ;)

    kalo vradaki. hugZz & kisses!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος3/6/10, 12:04 π.μ.

    έτσι, το κεφάλι ψηλά, αισιόδοξα! Και τα εύκολα και τα δύσκολα, όλα περνάνε αρκεί να το πολεμάμε, να μην καταθέτουμε τα όπλα. Κι όπως μου είπε κι ένας φίλος "everything will be ok in the end. If it's not ok, it's not the end". Φιλιά χαμογελαστά :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ακριβώς, είμαστε εδώ, θα είμαστε και θα πολεμήσουμε για ότι μας έμεινε..
    Και ας νομίζουν ότι είμαστε χάπατα, κάτι έρχεται και κάτι θα γίνει..
    Δίκιο έχει ο πατέρας σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν έχεις άδικο. Ενωμένοι και όχι απογοητευμένοι είναι ο τρόπος, ο μόνος τρόπος.
    Να 'σαι καλά Γιάννη και να χαίρεσαι τον αισιόδοξο πατέρα σου (πόσο με συγκινεί η υπερηφάνεια ενός ενήλικα για τον γονιό του).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. να δώ πότε θα την ακούσω εγώ την εκπομπή αυτή. Τα φιλιά μου στον Πύργο και τους ενοίκους του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. σου αφηνω ενα σχολιο που διαβασα τελευταια και μου αρεσε και την αγαπη μου ...........

    Το ταξίδι της ζωής δεν
    είναι για να φθάσουμε στον τάφο με ασφάλεια σ'ένα καλοδιατηρημένο σώμα,
    αλλά κυρίως για να ξεγλυστρούμε προς όλες τις πλευρές, πλήρως
    εξαντλημένοι, φωνάζοντας «...ρε γαμώτο....τί βόλτα!».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. {.πavλος.} να είσαι καλά και να βλέπεις πάντα τα πράγματα ρεαλιστικά κι αισιόδοξα ταυτόχρονα (γίνεται; ναι αμέ), φιλιά κι από μένα

    mikroanalogo πάντα αισιόδοξα, ποτέ δεν παραδινόμαστε, ο αγώνας θα διαρκέσει μια ζωή, σε φιλώ

    Hfaistiwna αυτό ακριβώς, δεν πρέπει με τίποτα να δεχόμαστε τα πράγματα όπως μας τα σερβίρουν, να περνάς όμορφα εκεί πάνω

    mamma σε φιλώ καλή μου, χαίρομαι όταν μπορώ να δίνω κουράγιο, να είστε όλοι καλά (εννοείται ότι είμαι πολύ υπερήφανος για τον πατέρα μου)

    mahler ε όταν βάλεις κ... κάτω θα την ακούσεις (πάτα το link), σε φιλώ μικρέ μου

    korinoskilo σωστό... φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

καλώς ορίσατε