Πορ(ν)είες

Ενδιαφέρουσα εβδομάδα δεν μπορείτε να πείτε. Αρχικά τα μέτρα, μετά τα αντίμετρα (βίντεο τζούλιας ντε), όλο και με κάτι είχαμε να ασχοληθούμε. Καθημερινά περνούσα μπλόκα στον πηγαιμό και τον γυρισμό για τη δουλειά, όρεξη δεν είχα καμία (για δουλειά βεβαίως), πορείες χάζευα από το παράθυρο, ο Λυκαβηττός κι η Ακρόπολη δεν ήταν πια το πρώτο μου μέλημα για να χαζέψω όταν έφευγε το βλέμμα μου από την οθόνη του υπολογιστή. Διάφορες ομάδες ανθρώπων βρήκαν το έναυσμα για να παρελάσουν από το κέντρο, απολυμένοι, πολιτικοποιημένοι, μετανάστες, κουκουλοφόροι, γνωστοί κι άγνωστοι όλοι έγιναν ένα κουβάρι που ανεβοκατέβαινε τη Σταδίου, την Πανεπιστημίου και την Ακαδημίας, ένα ουράνιο τόξο σημαιών και συνθημάτων.

Μεγάλη εντύπωση μου έκανε και το "Έρχονται χρόνια δύσκολα" που ακουγόταν από παρακείμενα μεγάφωνα, Καζαντζίδη δύσκολα ακούς, αλλά ξαφνικά έμοιαζε επίκαιρος. Λογικές μου φαίνονται οι αντιδράσεις κι οι πορείες, οι κάθε είδους απεργίες, αυτό που με φοβίζει είναι οι ακρότητες που είμαι σίγουρος ότι θα αρχίσουν να συμβαίνουν όλο και συχνότερα, τόσο που δε θα μας κάνουν εντύπωση σε λίγο. Δεν μου αρέσει να γίνομαι μάντης κακών, αλλά τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει, πόσο μάλλον ακούσει. Σκληρό σεξ δεν είχε το βίντεο που συζητείται όσο σχεδόν και τα μέτρα, είναι αυτό που δεχόμαστε καθημερινά - και δεν το ευχαριστιόμαστε κιόλας βρε παιδί μου. Ίσως είναι η μόνη λύση, αφού το κάνουμε που το κάνουμε να το κυκλοφορούμε σε dvd και να αγοράζει ο ένας του άλλου για την αλληλοστήριξη. Που ξέρεις, μπορεί και να γίνεις πλούσιος από τη μια μέρα στην άλλη.
Περίεργη αυτή η Άνοιξη, μια λέει πως ήρθε, μια κρύβεται, μια σου χαμογελάει και μια σε τρομάζει, δεν είναι ο Μάρτης που προσπαθεί να δικαιολογήσει το όνομά του, είναι ο γδάρτης που βγήκε παγανιά και θέλει να πάρει τα τομάρια μας. Δεν ξέρω για σας αλλά δεν είμαι διατεθειμένος να το παραδώσω έτσι εύκολα το δικό μου. Μη μασάτε, υπάρχουν πολλοί τρόποι αντίδρασης, πάνω απ' όλα το κεφάλι ψηλά και πάμε μπροστά, οι κάθε είδους νταβατζήδες δε μας ταιριάζουν.