26/3/07

Επετειακά και φιλικά

Ωραίο σαββατοκύριακο που ήταν αυτό που πέρασε. Σχεδόν ξαφνικά Σάββατο πρωί μου την έδωσε και έφυγα για Εύβοια. Λίγο ο καιρός που ήταν πιο και από Ανοιξιάτικος, λίγο η κακή διάθεση των 2 τελευταίων εβδομάδων, λίγο η παρέλαση που θα έκανε για πρώτη φορά η βαφτιστήρα μου όλα συνηγόρησαν στο να φύγω. Έφτασα λοιπόν γύρω στις 12.30. Ο ήλιος έκαιγε πραγματικά, η θάλασσα λάδι και τι καλύτερο με το που κατεβαίνω ένα τσιπουράκι παραθαλάσσιο; Ο κολλητός κι η κόρη του έφτασαν σε χρόνο dt κι όλα άρχισαν να φαίνονται όμορφα από εδώ και πέρα. Μετά από 2-3 τσιπουράκια και τη διάθεση στα ύψη συνεχίζουμε προς το σπίτι για το μεσημεριανό (σουπιές με τα χόρτα όπως το λεν), και αφού πίνουμε λίγο σπιτικό κρασάκι, λέμε να πάμε για ψάρεμα. Η θάλασσα όνειρο, εγώ στο ρόλο του καπετάνιου κι ο κολλητός να φτιάχνει δολώματα, αγκίστρια και όλα τα σχετικά. Εν μέσω διαφόρων ορολογιών ναυτικού (του στυλ: πήγαινε από σταβέντο όχι από … δε θυμάμαι τη λέξη – αλλά ήταν το ανάποδο σε κατεύθυνση τέλος πάντων) που με άφηναν από άναυδο έως κατουρημένο στα γέλια, φτάσαμε στο σημείο που έπρεπε: ήταν μεταξύ Ευβοίας και Αττικής (σε βάθος πάνω από 60 οργιές, αμ τι δε θα μάθαινα κάτι;) κι αρχίσαμε να πετάμε κάτι σαπισμένες σαρδέλες για να προσελκύσουμε τα κακόμοιρα τα ψαράκια… 3 χρόνια τώρα που το προσπαθώ, ένα κοκοβιό έχω πιάσει, όμως αυτή τη φορά είχα μεγάλη επιτυχία: έπιασα 3-4 μέτρια προς μεγάλα ψάρια διαφόρων ονομάτων (σιγά μην τα θυμάμαι, νόστιμα αποδείχθηκαν πάντως). Συνολικά καμιά 6-7αρια κιλά τα καταφέραμε με διάφορους τρόπους – επίσης μη θέλετε να περιγράψω τι ακριβώς ρίχναμε στο βυθό (όχι δυναμίτη, χλωρίνες και λοιπά ρυπογόνα πάντως). Ευτυχισμένος από την απόλυτη επιτυχία μου και ως ψαράς πήραμε το δρόμο της επιστροφής, ο καιρός είχε όμως άλλα σχέδια: έβγαλε ένα αεράκι ξαφνικό και το βαρκάκι άρχισε να κάνει βουτιές (μαζί και εγώ βρεγμένος σε αρκετά σημεία του σώματος και με ένα πρόβλημα στον κόκκυγα από τις αναταράξεις). Με τα πολλά κι αφού δε θαλασσοπνιγήκαμε βγήκαμε στο λιμανάκι, δέσαμε τη βάρκα και περιχαρείς πήγαμε κατά σπίτι μεριά. Έλα όμως που η διαστροφή κι η όρεξή μας είχαν άλλα σχέδια: μας ορέχτηκε να φάμε home made pizza. Θα αφήναμε τα ψάρια δια την αύριο να πηγαίνει και με την Εθνική μας εορτή. Στα γρήγορα κάναμε από ένα μπανάκι, ψωνίσαμε τα απαραίτητα κι αρχίσαμε την παρασκευή. Ένας το ζυμάρι ο άλλος το ψιλοκόψιμο των υλικών και την σάλτσα τα καταφέραμε με τα πολλά να την φουρνίσουμε. Όλα τα λεφτά όμως ήταν το τσιπουράκι με το μεζέ μπροστά από το τζάκι ενώ την περιμέναμε να γίνει. Κατανοητό γίνεται ότι με το που βγήκε δεν πρόλαβε να κρυώσει και αρχίσαμε να την τρώμε από το ταψί. Το μόνο της πρόβλημα ήταν που είχε μείνει λίγο «έφιλη» η σάλτσα – και για όποιον δεν ξέρει την λέξη σημαίνει αραιή στην τοπική διάλεκτο (δεν γνωρίζω την ορθογραφία καθόλου, ας με βοηθήσει όποιος την έχει ξανακούσει…). Αφού απολαύσαμε την ήττα (τους ρεζίληδες, μέρα που βρήκαμε να την φάμε από τους γειτόνους), μετά από καμιά 10αριά μπυρίτσες και τα στομάχια πρησμένα από το φαΐ είπαμε να ξαπλώσουμε, είχαμε και την παρέλαση την άλλη μέρα.

Νωρίς το πρωί (ε, καλά, όχι και τόσο νωρίς είχε πάει 10 με την καινούργια) κατηφορίσαμε προς την παρέλαση: όλο το χωριό με τα καλά του (εγώ με τζιν καθότι δεν είχα προβλέψει το καθώς πρέπει του θέματος), τα πιτσιρίκια χαρούμενα μες στις στολές τους, τα μεγαλύτερα να κάνουν χαβαλέ με καθηγητές, γονείς, γνωστούς – μια χαρούμενη ατμόσφαιρα γενικά. Η βαφτιστήρα μου άψογη με τη στολή της κατάφερε κι έχασε περί τα τρία μπαλόνια μέχρι να της δέσουμε το τελευταίο στο χέρι (με κίνδυνο να την σηκώσει στον αέρα λόγω έλλειψης βάρους). Είπαμε να κάτσουμε για ένα καφεδάκι αλλά το ήπιαμε τελικά σαν Ιταλοί γιατί είχαμε στο νου μας τη συνέχεια: μας περίμενε ψαρόσουπα σπίτι με όλα τα σχετικά συνοδευτικά. Στην παραλία ούτως ή άλλως δεν υπήρχε καρέκλα ούτε για δείγμα γιατί μετά την παρέλαση όλοι παίρνουν τα καμάρια τους και παραδοσιακά πάνε να ντερλικώσουν μέρα που είναι. Η βεράντα δεν μας κακόπεσε καθόλου όμως, με τον ήλιο να μας βαράει, τα γνωστά τσιπουράκια και μεζεδάκια (χταποδάκι στο κάρβουνο, κλπ) μέχρι να ετοιμαστεί το φαΐ να ανεβάζουν την διάθεση όλο και περισσότερο, όλα ήταν άψογα. Φάγαμε και για μεσημέρι και είπαμε να βγούμε μια βόλτα στην παραλία μιας και θα είχε κόψει η κίνηση στα μαγαζιά κι όλο και κάπου θα βρίσκαμε να καθίσουμε. Καταλήξαμε στο γνωστό ψαροφαγάδικο πίνοντας εκ νέου παρτίδες μπίρας (πρέπει να ήπιαμε συνολικά 2 άτομα καμιά 20αριά τουλάχιστον). Μετά συνεχίσαμε για χωριό ημιορεινό μιας κι ο κολλητός ήθελε κάνα παΐδι να αλλάξει τη γεύση βρε παιδί μου – όλο ψάρι δε λέει. Τελικά αφού φτάσαμε σε ημι – decadence ταβέρνα όπου όλα είχαν ποτίσει από τη μυρωδιά του αρνιού (το χειρότερό μου) τον έπεισα να πιούμε ένα καφεδάκι μιας και θα είχαμε και συνέχεια. Έτσι κι έγινε και είπαμε μετά να πάμε στον γνωστό λόφο με τις βυζαντινές εκκλησιές και την υπέροχη θέα όπου ηρεμεί ο νους οποιουδήποτε και όσο φορτωμένου κι αν είναι ανθρώπου. Το τέλειο ηλιοβασίλεμα, τύφλα να έχει αυτό της Σαντορίνης. Ακολούθως πήγαμε για ελαφριά και σύντομη ξεκούραση σπίτι και μετά πάλι φαγητό (τώρα που το σκέφτομαι 2 μέρες τις πέρασα τρώγοντας και πίνοντας) οικογενειακώς αυτή τη φορά σε περίπου δημιουργικής κουζίνας εστιατόριο. Τίποτα το ιδιαίτερο εκεί, αλλά με καλή παρέα παντού καλά είπαμε ότι είναι. Το καλύτερο όλων ήταν βέβαια οι συζητήσεις και το πόσο καλά νιώσαμε κι εγώ κι ο κολλητός μου. Όταν είμαστε μαζί είναι αυτή η αίσθηση ότι όλα πάνε καλά, τίποτα δεν μας αγγίζει, κάτι σαν να προστατεύει ο ένας τον άλλο. Είναι τελικά η φιλία ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα που πρέπει να διαφυλάττουμε στη ζωή μας. Γιατί όλα μαζί τα παραπάνω χάνουν αν δεν γίνονται με τους κατάλληλους ανθρώπους: με κάποιον που θα καλούσαμε «απλά παρέα» θα ήταν συμπαθητικά, με τον άνθρωπο που αγαπάς πραγματικά γίνονται μοναδικά και χαράσσεται η κάθε στιγμή στη μνήμη. Με φορτωμένες τις μπαταρίες, είμαι έτοιμος για μια εβδομάδα που προβλέπεται καυτή σε πολλά επίπεδα, ελπίζω κι η δική μου κι η δική σας να είναι όπως την επιθυμούμε.

Να περνάτε καλά


17 σχόλια:

  1. το «ένα πρόβλημα στον κόκκυγα» είναι το «πόνεσε ο κώλος μας» από τις αναταράξεις;; :)
    ωραία εκδρομούλα. συμφωνώ με τα συμπεράσματά σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος26/3/07, 6:18 μ.μ.

    Είδες που σου λέω; Ξανασκέψου το για το Πάσχα. Αντί για 2 μέρες φαϊ και ποτό, 3 μέρες φαϊ και ποτό. Ξανασκέψου το....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πολύ όμορφες εικόνες blueprints!

    πάντα έτσι να περνάς με καλούς φίλους και καλό φαί... ;)

    καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αχ καλέ τι καλά!
    Θυμήθηκα πέρσι το Πάσχα στην Τρίπολη που έτρωγα αρνί 2 μέρες πρωΐ, μεσημέρι και βράδυ!
    Μη λες για φαγητο, ζηλευω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κάθε φορά που διαβάζω τέτοιες περιγραφές σου μου έρχονται όλες οι μυρωδιές και είναι τόσο ωραιααααα!!!!!!

    Αντε να φτάσει η μεγάλη Πέμπτη να φυγωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. yo!reeka μου ακριβώς αυτό εννοούσα, για την ακρίβεια ακόμη δεν μπορώ να ... κα(ω)λοκάτσω χωρίς ενόχληση
    νατ μου το ξέρω ότι θα είναι τέλεια κι όσοι περισσότεροι φίλοι μαζευόμαστε τόσο το καλύτερο, αλλά είναι κι αυτοί οι έρμοι γονείς που έχω να δω από τα Χριστούγεννα...
    jojo καλή σου εβδομάδα καλή μου (έχω ανοιχτή πρόσκληση από φίλη που μένει Καλαμαριά, λες να έρθω κατά πάνω;)
    tanila μου που το βάζεις καλή μου τόσο φαγητό; είσαι προς μελέτη τελικά
    satya μου κι εγώ την Μ.Τετάρτη περιμένω (που θα πας αλήθεια;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. φυσικά! καλώς να ορίσεις! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πάντα όμορφα να περνάς. Ζήλεψα με την ψαρόσουπα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. jojo θα σε ενημερώσω λοιπόν...
    nicola να'σαι καλά, και που να την έτρωγες δηλαδή :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αχ ωραία τα περιέγραψες, σα να ήμασταν εκεί.

    On other news, η Τσουτσουνέλα και εγώ έχουμε αλυσοδεθεί και κάνουμε απεργία πείνας μέχρι να στείλεις τις φωτο. Σου είπα και παλαιότερα, μην απογοητεύσεις την ομογένεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Dear sikia, μήπως μπορείτε να μου στέλνετε το φαγητό που δε τρώτε όσο κάνετε απεργία πείνας; Μην πάει χαμένο κι έχω κατι λιγούρες αυτές τις μέρες.
    Αλήθεια ΠΟΥ απάνω έχετε αλυσοδεθεί με την Τσουτσουνέλα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. sikia μου, δεν το έχω ξεχάσει, απλά είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα τελευταία στη δουλειά και δεν έχω το χρόνο... αλήθεια όπως λέει κι η αγαπητή tanila που ακριβώς αλυσοδεθήκατε;
    nanako mou όποτε θέλεις... τα λέμε, σ' έχω επιθυμήσει βρε συ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αχ blueprints μου, αλυσοδεθήκαμε σε ένα φανάρι στη Michigan Avenue, πολύ κεντρικά είναι. Δεν έχω παράπονο, περνάνε οι περαστικοί και μας χαμογελούν. Όλοι θέλουν να μάθουν τα δίκαια αιτήματα μας. Μην εκπλαγείς αν επικοινωνήσει μαζί σου το CNN- το θέμα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και προβολή στην Αμερική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ααα ξέχασα να απαντήσω και στην πολυαγαπημένη τανίλα για το φαγητό, βασικά λόγω απεργείας πείνας δεν πήγαμε για ψώνια ούτε μαγειρέψαμε, οπότε δεν έχω φαγητό να στείλω. Μόλις ο προκομένος ο blueprints ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα μας, θα σου στείλω τανίλα μου, ένα ταψί τυρόπιτα που είναι η σπεσιαλιτέ μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πάω στην Κάλυμνο να κάνω Πάσχα και να γίνω και κουμπάρα σε φίλη μου αγαπημένη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. sikia μου ελπίζω να μην φτάσει το θέμα στο CNN γιατί θα εκτεθώ και στους πολυάριθμους συγγενείς μου στο Αμέρικα (θα στείλω mail όταν ευκαιρήσω)
    satya μου να περάσεις θαύμα σου εύχομαι κι ελπίζω να τα πούμε με την επάνοδό σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

καλώς ορίσατε