9/2/07

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΟΣΜΩΝ

“Στη Γη υπάρχει μια υποσυνείδητη μνήμη που θυμάται όσα έχουν συμβεί έξω από τη Γη. Είναι μια μνήμη βαθιά κρυμμένη μέσα στα ενδόμυχα της ψυχής που θα ξυπνήσει μόλις δύο άτομα κοιταχτούν για πρώτη φορά και έτσι αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλο. Είναι ο έρωτας.”

Κάπως έτσι τελειώνει το εκπληκτικού κειμένου και ύφους θεατρικό του Έρικ Ε. Σμιτ: «Ξενοδοχείο των δύο κόσμων». Ένα έργο που ισορροπεί μεταξύ του πραγματικού και του φανταστικού, της ζωής και του θανάτου, της κωμωδίας και του δράματος. Όλα σε σωστές δόσεις, χωρίς πολλές υπερβολές και υπερβάσεις. Μεστό και καθημερινό σαν λόγος υποστηριγμένο άψογα από την πολύ καλή φίλη και ηθοποιό Δήμητρα Χατούπη και τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης.

“ Η πίστη είναι μια μικρή φλόγα που κι αν ακόμη δεν μπορεί να φωτίσει τίποτα, μπορεί να ζεστάνει ”

Εκτός των άλλων ερωτημάτων που θέτει, οι άγγελοι έχουν τελικά φύλο; Κι αν ναι, κάνουν σεξ; Ή συμμετέχουν βάζοντας το χεράκι τους που και που στα δρώμενα και δεν είναι μόνο παρατηρητές και διεκπεραιωτές των μελλούμενων.

“ Στο ενδιάμεσο, ανάμεσα στο πριν από εμένα και στο μετά από εμένα, υπήρξε κάτι: εγώ! Υπήρξα εγώ.

Η ατομικότητα και πως βλέπει κανείς τα πράγματα από τη μεριά του είναι το παν. Στον / στην Δόκτορ S… (ο καθένας από τους θεατές ερμήνευε και το S και το φύλο από τη σκοπιά του), η καθαρίστρια Μαρία που λέει το παραπάνω ανακαλύπτει επιτέλους λίγο πριν το τέλος (ή την αρχή;) πως υπήρξε κι αυτή σημαντική μες στην ανυπαρξία των πραγμάτων που μόνο για τον εαυτό της δεν έκανε.

“ Κατάλαβα ότι η ευτυχία τελικά βρίσκεται μέσα στα ίδια μας τα χέρια. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μείνεις ακίνητος, να τα ξεχάσεις όλα, να μη σκέφτεσαι ούτε αυτά που πέρασαν, ούτε αυτά που θα έρθουν. Αν καταφέρεις να κάτσεις σε μια πολυθρόνα μπροστά στο παράθυρο και να αισθανθείς ασήμαντος, τότε θα μπορέσεις να νιώσεις όλο το σύμπαν γύρω σου δικό σου. Η ευτυχία μπορεί να αποτελείται από πράγματα μικρά, πολύ μικρά.”

Υπάρχει τελικά μόνο αρχή και τέλος; Ή στο ενδιάμεσο κάνουμε τον απολογισμό και ανακαλύπτουμε πράγματα που θέλουμε ή δεν θέλουμε να κάνουμε; (είτε στη συνέχεια της ζωής μας είτε μετά απ’ αυτήν).

Υ.Γ: Δείτε το, έχει πολλά να πει

Doctor S... we love you

2 σχόλια:

  1. Η Χατουπη ειναι οντως πολυ καλη ηθοποιος. Ακομα την θυμαμαι στο Ανοιχτο Θεατρο σε μια παρασταση Τσεχωφ που ηταν καταπληκτικη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. είναι όντως υπέροχη αλλά και σαν άνθρωπος, καθόλου "ψωνισμένη"

    ΑπάντησηΔιαγραφή

καλώς ορίσατε