Τσικνο-θέατρο

Κι ενώ όλοι ετοιμάζονται να το τσικνίσουν σήμερα, εγώ λοιπόν αποφάσισα με το έτερον ήμισυ να πάω θέατρο!!! Θες η κακή διάθεση που δημιουργήθηκε από διάφορα γεγονότα, θες το άκουσμα των χθεσινών υποψήφιων τραγουδιών για την εκπροσώπησή μας στη Eurovision, θες η μπίρα και τα φαγώσιμα που καταναλώσαμε πριν λίγο (γιατί όλα κι όλα, στη δουλειά τις κρατάμε τις παραδόσεις), μας βγήκε όλη μας η αναποδιά. Το ότι έχω να πάω θέατρο πάνω από χρόνο και το ότι δεν μου αρέσει να βρίσκομαι ουσιαστικά με τη διπλανή παρέα και να τραβάμε από το ίδιο πιάτο παΐδια έπαιξαν σίγουρα ρόλο στην απόφασή μου. Και αύριο μέρα είναι βρε αδελφέ. Σίγουρα αν είχα ένα bbq στη βεράντα και δεν είχα και τα σκυλιά μου θα προτιμούσα να κάνω κάτι στο σπίτι, γιατί έτσι μ’ αρέσει, παρεΐστικα.

Θυμάμαι μια τσικνοπέμπτη πριν 3 χρόνια, στο χωριό. Πολύ χιόνι που έπεφτε ακόμη πιο πυκνό ενώ ψήναμε τα δέοντα στη βεράντα του κολλητού. Με πρόχειρη χαρτοκατασκευή να προστατεύει τα κάρβουνα και τα κρέατα, κι εμείς μες την ησυχία που δημιουργείται όταν χιονίζει (αλήθεια δεν είναι περίεργη αυτή η ησυχία;) να χαλάμε τον κόσμο από τα γέλια μας λόγω της διάθεσης που είχαμε από την οινοποσία. Κι ύστερα βρεγμένοι και παγωμένοι ως το κόκαλο βλέπαμε το λευκό πέπλο που είχε σκεπάσει τα πάντα και την άχνα που σκέπαζε τη θάλασσα, τρώγαμε και πίναμε και ζούσαμε ως το μεδούλι τη στιγμή. Αξέχαστα και μοναδικά. Όπως κανονικά αρμόζει να περνάμε όχι μόνο τις «ιδιαίτερες» μέρες μας αλλά όλες τις μέρες.

Σας εύχομαι να περάσετε τέλεια, ότι κι αν επιλέξετε να κάνετε