早安 ...

... ή καλημέρα. Όχι δεν αποφάσισα να μάθω κινέζικα (ακόμα, αν και θα έπρεπε να το σκεφτώ σοβαρά μια κι είναι η νέα υπερδύναμη, αχ κακομοίρα Αμερική, πόσο νόμιζες ότι θ' αντέξεις ), αλλά πρέπει να προσαρμοζόμαστε. Είναι από το γνωστό κάνω τον Κινέζο (τύπου δεν καταλαβαίνω) όταν διάφορα πράγματα συμβαίνουν γύρω μου. Βέβαια μιλώ κυρίως για τα εργασιακά μου όπου έχουν μπει σε ένα τελείως διαφορετικό επίπεδο. Σε διάφορα θέματα που ανακοινώνονται θα πω τη γνώμη μου, αλλά μέχρι εκεί, δεν θα προσπαθήσω να πείσω κανένα, δεν θα προσπαθήσω να κάνω του κεφαλιού μου, δεν θα προσπαθήσω να κάνω αυτό που θεωρώ σωστό. Τόσο όσο δηλαδή, γιατί κι η κούραση πρέπει να έχει μια ανταπόδοση (που δεν έχει στο συγκεκριμένο).

Από την άλλη στα προσωπικά μου κάνω τον Έλληνα, σαφώς έχω γνώμη για όλα (καλά όχι και για αυτά που δεν έχω ιδέα) και βέβαια δεν αφήνω κανένα να μου χαλάσει τη ζαχαρένια, μεγάλωσα αρκετά για να δίνω χώρο σε αυτούς που δεν χωρούν στον μικρόκοσμό μου. Σε αυτόν βρίσκονται μόνο άτομα προσωπικής εκτίμησης, βαρέθηκα να δίνω την παραμικρή σημασία σε όσους θεωρώ ότι δε μου ταιριάζουν.
Κατά τ' άλλα η ζωή κυλάει ήρεμα στον Πύργο, ανταποδίδοντας τη φιλοξενία στο αγαπημένο ζευγάρι που μας είχε τόσο όμορφα φιλοξενήσει το καλοκαίρι στη Μυτιλήνη, κι εγώ παρόλο το κρυωματάκι που με καταδιώκει αντιστέκομαι σθεναρά και χαίρομαι τη σημερινή ηλιόλουστη μέρα με μικρές κηπευτικές εργασίες και χαλαρούς ρυθμούς. Ελπίζω να περνάτε όλοι καλά και να αντιστέκεστε (όχι σαν τον Απόστολο ακριβώς) σε ότι "σκάρτο" προσπαθούν να σας πλασάρουν.

Υ.Γ.: Την άλλη Παρασκευή λέω να περάσω μια βόλτα από εκεί για να γνωρίσω από κοντά ένα άνθρωπο που τελευταία έχω εκτιμήσει πολύ σαν προσωπικότητα και σαν τρόπο ζωής.