Εαρινή συμφωνία

Η φύση έχει αρχίσει να το διαλαλεί και να μου το θυμίζει συνεχώς, μπουμπούκια παντού και μάτια να σκάνε από τα γυμνά κλαδιά στο μπαλκόνι, οι νεραντζιές (όσες γλύτωσαν από τον ακατονόμαστο) αρχίζουν να σκάνε ανθάκια και να ευωδιάζουν το περπάτημά μου προς τη δουλειά, τα στόρια αρχίζουν να μισοκλείνουν στο παράθυρο, ο ήλιος αρχίζει να ζεσταίνει πραγματικά, η διάθεση για εργασία πάει λίγο περίπατο κι ονειρεύομαι βόλτες στην πόλη και στην εξοχή, καφέδες, μπυρίτσες κι ουζάκια με καλή παρέα και θάλασσα, επιθύμησα αφάνταστα την εικόνα και τη μυρωδιά της.

Ήταν μακρύς και δύσκολος αυτός ο Χειμώνας, άσχημα γεγονότα σε προσωπικό κι όχι μόνο επίπεδο, κούραση εργασιακή και πήξιμο σε πολλά θέματα. Με μόνιμη την αίσθηση ότι κάτι δεν έχω προλάβει, έχω ξεχάσει, δεν έχω καταφέρει, κάτι σαν την αίσθηση του ανικανοποίητου, αλλά με αρκετή διάθεση ότι αυτή η εποχή θα φέρει τα καλύτερα σε όλους, αρχίζω να ανεβαίνω ξανά παρά τις Κασσάνδρες για νέες δυσκολίες, παίρνω κουράγιο από την Αναγέννηση της φύσης κι αποφασίζω να αρχίσει κι η δική μου ταυτόχρονα.

Τα γαλαζωπά γυαλιά με κάνουν να βλέπω τον κόσμο αλλιώς, τα αντικείμενα γύρω μου γλυκαίνουν κι οι σκληρές γωνίες τους στρογγυλεύουν, σε αρμονία με τη φύση ξαφνικά δεν υπάρχουν ευθείες, ούτε παράλληλα, όλα είναι μοναδικά και σοφά πλασμένα, όλα έχουν την αξία που τους αναλογεί, ασχήμια δεν υπάρχει, ο άνθρωπος είναι ο μόνος που καταφέρνει να δημιουργεί και να βλέπει πράγματα και πλάσματα όχι όμορφα.
Βαρέθηκα να ακούω για μέτρα κι αντίμετρα, βαρέθηκα ροζ και κόκκινες ιστορίες, με κούρασαν οι κάθε είδους αντιθέσεις, το μόνο που θέλω αυτή τη στιγμή είναι η αρμονία κι η ισορροπία.

Καλή κι ευωδιαστή Άνοιξη να έχετε όλοι, μην σκεφτείτε και περιμένετε τα χειρότερα, βάλτε στο μυαλό σας τις καλύτερες των σκέψεων και συνεχίστε.