Ατέρμονη επανεκκίνηση

Όπως όταν κάνεις άκυρη εκκίνηση σε αγώνα δρόμου κι ο αφέτης σε ανακαλεί. Το ξεκίνημα κάθε φορά γίνεται με ελπίδες πολλές, είσαι αισιόδοξος ότι πρώτος θα κόψεις το νήμα, ονειρεύεσαι το λαμπρό μέλλον και το μετάλλιο που θα σου απονείμουν. Θα μου πεις σημασία έχει η συμμετοχή κι όχι το αποτέλεσμα, αλλά ποιος δε θέλει να νικά;

Σε γενικές γραμμές έχω κάνει πολλές εκκινήσεις στη ζωή μου. Μου είναι εύκολο αν όχι δελεαστικό να ξεκινώ από την αρχή ένα αγώνα, μια καριέρα, μια ζωή. Μερικές σταθερές απομένουν (όπως οι αγαπημένοι μου ή μια στρατηγική στο σκάκι / στον τρόπο συμπεριφοράς) κι όλα τα άλλα νέα. Αλλά τελείως διαφορετικό η ηθελημένη επανεκκίνηση κι η αναγκαστική. Το λάθος προτιμώ να το ανακαλύπτω μόνος κι όχι να μου το υποδεικνύουν άλλοι, όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται αυτό.
Όλα τα παραπάνω έχουν να κάνουν με το πως αρχικά με βλέπουν οι άλλοι αλλά ακόμη περισσότερο με το πως μας βλέπουν οι άλλοι. Δεν μπορώ να ανεχθώ καμιά Αγγέλα και κανένα Γκόρτον να μου λεν πως θα συμπεριφερθώ και πως θα ξοδέψω (λέμε τώρα, αν μου μένει και τίποτα) ή πως θα μου κόψουν μισθούς, δώρα κι επιδόματα, να πάει να κουρεύεται ο κάθε πολιτισμένος εμπρός για μια παν αφρικανική ή παν ασιατική ένωση. Είναι άκρως βαρετή και προβλέψιμη αυτή η παρτίδα σκάκι που παίζουν στις πλάτες μας και σας διαβεβαιώ ότι σε τέτοια παιχνίδια αν δεν βγει ισοπαλία ο ηττημένος συμπαρασέρνει τον νικητή στο βάραθρο (κι ουχί στο βάθρο). Δεν έφτανε η σκόνη των ημερών είχαμε κι όλες τις Κασσάνδρες να προβλέπουν τα χειρότερα, βρε εγώ άμα αποφασίσω να κάνω νέα αρχή θα την κάνω ο κόσμος να χαλάσει (ή να μην μου το επιτρέπει), σιγά μην ακούω τις Αγγέλες (ναι είναι η νέα μου αγαπημένη, από την εποχή της άλλη ξινής της Μαργαρίτας έχει να μου συμβεί αυτό).
Περιμένοντας στην αφετηρία σας φιλώ γλυκά και εύχομαι να έχουμε μια υπέροχη Άνοιξη (αν δεν το καταλάβατε μπαίνει παρόλα τα σκληρά μέτρα εναντίον της)

Υ.Γ.: όπως ίσως καταλάβατε (αν καταλάβατε) αλλού ξεκίνησα κι αλλού βρέθηκα