Μαγιάτικα

Αυτή η πρωτομαγιά ήταν κάπως διαφορετική. Εντός των τειχών αλλά σε πολύ όμορφο κήπο φιλικού ζευγαριού μετά καλής παρέας. Η συνεισφορά μας στο τσιμπουσάκι ήταν ένα παστίτσιο που ετοιμάστηκε το ίδιο πρωί και βέβαια η Ταμάρ. Που σαν ειδήμων βαθμολογούσε τα μαγειρεμένα (και όχι μόνο).

Βέβαια το νου της τον είχε στην επιθεώρηση του χώρου, στο κυνήγι γατών, στην επικοινωνία με άλλα σκυλιά της γειτονιάς, αλλά κάθε τόσο έκανε επίσκεψη και στο τραπέζι μήπως και έπαιρνε κάτι (που τα πάντα δοκίμασε απ' ότι καταλαβαίνετε).
Πάντως της βγήκε το ένστικτο και προς μεγάλη έκπληξη έθαβε πολλές μπουκιές σε διάφορα μέρη του κήπου - προφανώς για την περίοδο των ισχνών αγελάδων /κάποιος της έχει μιλήσει για την οικονομική κρίση, δεν εξηγείται - γιατί η Ταμάρ και να μην χλαπακιάζει άνευ μασήματος ότι της δίδεται στο στόμα είναι γενικά ανήκουστο.

εδώ για του λόγου το αληθές θάβει μπανάνα

Αφού φάγαμε για τα καλά στρώσαμε και το μπιριμποτράπεζο για να χωνέψουμε (το στεφάνι κι τα λουλούδια είχαν έρθει έτοιμα, οπότε δεν χρειάστηκε να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία).
Το ότι ηττήθηκα ποσώς με ενδιέφερε, σημασία είχε ο χαβαλές και το τι ακούγεται γύρω από το στρογγυλό τραπέζι. Εν τω μεταξύ είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει κι ο οικοδεσπότης φτιάχνοντας ατμόσφαιρα φρόντισε να ανάψει ρεσό που διασκόρπισε σε διάφορα σημεία του κήπου μετατρέποντας την εικόνα σε ειδυλλιακή.

ρεσό στις κουφάλες μιας ελιάς

Καμιά δεκαριά ώρες μετά αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Με μια Ταμάρ εξουθενωμένη (2 μέρες τώρα από καναπέ σε κρεβάτι σέρνεται) και μας να μην έχουμε καταλάβει πως πέρασε η ώρα. Όσο όμορφα μπήκε τούτος ο μήνας εύχομαι και να κυλήσει για όλους σας.
Ακούστε, πιστέψτε και κρατήστε ότι νομίζετε κι ότι σας αρέσει. Στείλτε στο πυρ το εξώτερο ότι σας ενοχλεί κι ότι σας μαυρίζει τη διάθεση. Τη ζωή που είτε τη βλέπουμε μικρή είτε μεγάλη πρέπει να την περνάμε όσο μπορούμε καλύτερα.

υ.γ.: Άρχισα ήδη να διώχνω τον χειμώνα μαζεύοντας χαλιά, την άλλη βδομάδα τα ρούχα, καλό σας μήνα