Ki(a)notipontas κι ευχόμενος

Μ' αυτά και μ' αυτά μπήκε και το Φθινόπωρο όσο κι αν δεν θέλουμε ακόμη να το παραδεχτούμε. Ένας Σεπτέμβρης που ως οφείλει είναι γεμάτος γεγονότα, προσπαθώντας να μας ξυπνήσει από την καλοκαιρινή μας σιέστα. Πολιτικά, πολιτιστικά, κοινωνικά, εθνικά κι άλλα ζητήματα έχουν πάρει τη θέση τους στα κανάλια, στα πηγαδάκια των συζητήσεων κι όπου σταθείς και βρεθείς.

Δεν θέλω να σταθώ καθόλου στα πολιτικά δρώμενα, εκεί όποιος καταλαβαίνει καταλαβαίνει, στα πολιτιστικά πάλι να πω ότι η συναυλία της "θεάς" αναμένεται (όχι από μένα ντε) με μεγάλη προσμονή από χιλιάδες κόσμου, πρέπει να το ομολογήσω. Μέχρι και συνεργάτης μου ακύρωσε εντεταλμένη εργασία λόγω του μεγάλου γεγονότος, τι άλλο θα ακούσω...
Στα προσωπικά μου τώρα είμαι σε γενικότερη αναμονή: αλλαγής θέσης, χρηματικής εισροής (sic), καλών νέων που περιμένω από διάφορα μέτωπα, την ανάπτυξη γούνας της Tamar τώρα που κρυώνει ο καιρός (άσχετο), το αν θα ανθίσει η τριανταφυλλιά ή θα την κόψω από ρίζας (ακόμη πιο άσχετο), κ.ά. πολλά. Με την ευκαιρία (την ποια;) ας παίξω και το παιχνιδάκι στο οποίο με κάλεσε η φίλη δενδρογαλή και ως γνωστόν δεν χαλάω χατίρια (μην το εκμεταλλευτείτε έτσι;), αυτό με τις 3 ευχές:
Εύχομαι λοιπόν για μένα, τους φίλους & τους εχθρούς να έχουν όλοι αγάπη, υγεία, ευτυχία και πολλά χρήματα... γιατί και για τους εχθρούς να ισχύουν τα ίδια; μα γιατί όταν έχουν όλα τα παραπάνω δεν υπάρχει κανείς λόγος να είναι εχθροί, είναι γεμάτοι με αυτά που έχουν και δεν υπάρχει λόγος να σε ζηλεύουν ή να θέλουν κάτι δικό σου, δεν πιστεύω ότι ο χορτασμένος θα κοιτάξει να σου πάρει την μπουκιά ποτέ (οκ, υπάρχουν κι οι παθολογικές περιπτώσεις αλλά μη φτάσουμε ως εκεί).
Ένα άλλο παιχνιδάκι (που άργησα αρκετά να παίξω ομολογώ) έχει να κάνει με αγαπημένη τσάντα - φάβουλα βέβαια, τι άλλο; - και παραθέτω το παρακάτω εικονίδιο...Εδώ λοιπόν βλέπουμε το αγαπημένο μου τσαντίδιο, το οποίο έχει φορέσει στη συγκεκριμένη φώτο η Tamar για να πάει για ψώνια. Για την ακρίβεια προσπαθεί να το φορέσει σταυρωτά για να μην της το κλέψουν στο δρόμο. Με αυτό λοιπόν έχω δεθεί συναισθηματικά πολλά χρόνια τώρα και δε λέω να το αποχωριστώ. Έχει ζήσει ένδοξες μέρες (μιλάμε δεκάδες χιλιάδες ευρά έχουν δει τα εσωτερικά του) αλλά και πολύ ταπεινές εποχές (έβαζα χαρτοπετσέτες για να δείχνει γεμάτο). Σας αφήνω τώρα γιατί έχω να κάνω οικιακές εργασίες, τηλέφωνα σε συνεργάτες, μεταφυτεύσεις (ήρθε η εποχή) και να διαβάσω πάρα πολλά ποστ που έχω αμελήσει τις τελευταίες ημέρες.

υ.γ.: εύχομαι η μαυρίλα της ημέρας να μην περάσει μέσα σας, να βλέπετε πάντα την φωτεινή πλευρά των πραγμάτων και των καταστάσεων (δύσκολο αλλά αξίζει η προσπάθεια), καλό Σ/Κ σας