Ψευδαισθήσεις

Το "ουφ" που του βγήκε εντελώς ασυνείδητα έγινε αντιληπτό από το φίλο d.j. Παρ όλη την κάπνα, το χαμηλό φωτισμό και το συνωστισμό, κάποιος είχε παρατηρήσει ότι κάτω από τη μάσκα του χαρούμενου και της διάθεσης περνάω καλά, υπέβοσκε ένα άγχος και κάποιος προβληματισμός. Τελευταία το έκανε όλο και πιο συχνά αυτό το "ουφ". Σα να έβγαζε από μέσα τις στενοχώριες με αυτή τη βαθιά εκπνοή, έμοιαζε θαρρείς με τις αντίστοιχες των γκουρού που οι ανάσες τους περιορίζονται στο ελάχιστο κι όταν εκπνέουν νομίζεις πως φύσηξε δυνατός βοριάς.
Ξαφνικά το περιβάλλον σα να φωτίστηκε από χιλιάδες watt, στο μυαλό του μπήκε η σκέψη: όχι ξανά τα ίδια, σαν τα αγχωτικά όνειρα που με έκαναν να πετάγομαι κάθιδρος από τον ύπνο και έκοβα βόλτες με το τσιγάρο στο χέρι…Μα τι ζητούσε άραγε;
Εργασιακά μπορεί να ήταν φορτωμένος, αλλά οι προοπτικές ήταν ευοίωνες, η σχέση, το σπίτι, οι φίλοι, οι αγαπημένοι όλα μια χαρά, τι στο καλό μπορεί να τον προβλημάτιζε πάλι; Ήταν η παραδοχή της ψευδαίσθησης, αυτού που νόμιζε πραγματικό αλλά δεν ήταν και τόσο σίγουρος ότι συνέβαινε (αλλιώς η δηλητηρίαση της ευτυχίας).
Ανθρώπινη αδυναμία; απληστία; όχι δεν μπορεί να είναι όλα τόσο ιδανικά; Ποιος ξέρει, ποιος ψάχνει, ποιος νοιάζεται;
Σιγομουρμούρισε το “always look at the brigt side of life” ενώ η παρέα του τον κοιτούσε με απορία. Στα deck έπαιζε δυνατά Madonna ενώ αυτός ήταν εμφανώς αλλού. Κανείς όμως δεν του μίλησε, τον άφησαν να βρει το ρυθμό του στην αναπνοή, στο τραγούδι, στην κίνηση, στη ζωή του. Ζούσε σε μια ψευδαίσθηση; και τι σημασία είχε αλήθεια; Έδειχνε καλά (ήταν καλά)…

ΥΓ.: πραγματικά γεγονότα σε αληθινό περιβάλλον τα παραπάνω

ή μήπως όχι;