Camelot

Συνυφασμένο με το φανταστικό, την ιδεατή πολιτεία, τη συντροφικότητα, τα πλούτη, πρόκειται για το βρετανικό αντίστοιχο της δικής μας Ατλαντίδας. Πως μου ήρθε ξαφνικά όμως; Χθες βράδυ λοιπόν σε μια από τις γνωστές συνεδρίες μπιρίμπας (πιστέψτε με, είναι αποτελεσματικότερες από μια ντουζίνα ψυχο-συνεδριών μαζί) - κι όχι δε νίκησα ως συνήθως, με γλωσσοφάγατε ρε... - σε θέμα της βραδιάς εξελίχθηκε η αντιμαχία μεταξύ των 2 συμπαικτών μου για το αν τέμνονται ή είναι παράλληλοι 2 δρόμοι του ευρύτερου κέντρου της Αθήνας. Τελικά - και με την συμμετοχή του χάρτη της Αθήνας - νικήτρια βγήκε η κατά τ' άλλα - συνήθης - χαμένη της βραδιάς, ότι δηλαδή πρόκειται για παράλληλους δρόμους. Από κάπου εκεί ξεκίνησε το κάζο της υπόθεσης: θα δίνουμε ραντεβού γωνία "τάδε" και "δείνα", θα παίρνω τον τάδε δρόμο που συναντιέται στο τέλος του με τον δείνα, κλπ πειράγματα. Φεύγοντας - μετά από ακόμη μία συντριπτική της ήττα /μόνο μαζί μου νικάς τελικά - πέταξε την ατάκα: "είναι το προσωπικό σου Κάμελοτ" αυτή η τοποθεσία...

Σκέφτομαι ότι λίγο πολύ όλοι μας έχουμε στο μυαλό μια παρόμοια τοποθεσία, ένα φανταστικό μέρος, όπου όλα τα θέματα επιλύονται γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι, με αγαπημένα πρόσωπα, τρώγοντας και πίνοντας, όπου όλα τα προβλήματα λύνονται με τη γέννησή τους κι όπου - πηγαίνοντάς το λίγο παραπέρα - ο κάθε Λάνσελοτ δεν πρόκειται να προδώσει ποτέ τον Αρθούρο του.
Και μετά; ξύπνησα; Ναι, και με είδα μέσα στο Κάμελότ μου, με αγαπημένα πρόσωπα, να γελάμε, να πίνουμε, να γλεντάμε και να λύνουμε όλα μας τα θέματα.
Κάθε μετακόμιση μου γεννά άλλη διάθεση για τη ζωή, η φανταστική τοποθέτηση επίπλων, η καθημερινότητα που αλλάζει, οι διαδρομές, οι εικόνες ακόμη κι οι αναγκαστικές κουραστικές διαδικασίες φαντάζουν ευκολότερες.
Το δικό μου Κάμελοτ βρίσκεται πολύ κοντά στους "δύο δρόμους που τελικά δεν τέμνονται" κι ελπίζω αύριο να γίνει πραγματικότητα και να μη μείνει στη σφαίρα του φανταστικού.

Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που σε πείσμα των καιρών μπορούν να φαντάζονται ευτυχισμένα μέρη, στιγμές και καταστάσεις.

Update: και βέβαια έγινε πραγματικότητα και το "κάστρο" μου πήρε μορφή, από αύριο αρχίζει ο εξωραϊσμός του σε όλα τα επίπεδα και πολύ σύντομα μεταφέρω αυτούς κι αυτά που αγάπησα σ' ένα μέρος που είμαι βέβαιος ότι θα φέρει νέα πνοή στη ζωή μου