1/11/07

Κίνηση

Κάποιες στιγμές νιώθω ότι το μυαλό μου παίζει περίεργα παιχνίδια. Μόνο και μόνο για να βρίσκομαι σε εγρήγορση. Σήμερα το πρωί πηγαίνοντας για τη δουλειά έκανα τη συνηθισμένη μου διαδρομή. Στο δρόμο μου των περίπου 10 λεπτών μου απέσπασαν την προσοχή από τις συνήθεις σκέψεις τρία φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους γεγονότα.
Σε νεοαναγειρόμενη οικοδομή μια γάτα είχε αποκλείσει ένα ποντίκι κι έπαιζε μαζί του όπως στη γνωστή ρήση: το τρωκτικό δεν είχε καμία τύχη κι ο θύτης απλά έπαιζε μαζί του μέχρι να βαρεθεί το παιχνίδι και να απολαύσει το θεόσταλτο πρόγευμά του.
Λίγο πιο κάτω καλοστεκούμενος συνταξιούχος - μάλλον - ερχόταν προς το μέρος μου περπατώντας στην ίδια κατεύθυνση του πεζοδρομίου, κι ενώ βρισκόμασταν σε απόσταση περίπου 10 μέτρων αρχίσαμε τα χορευτικά μας θαρρείς: μια αριστερά, μια δεξιά ταυτόχρονα όμως, λες και μας είχε στήσει χορογράφος μετά από ατελείωτες πρόβες ή λες και περπατούσα προς καθρέφτη. Λίγο πριν πέσει ο ένας πάνω στον άλλο κάναμε την τελική προσπάθεια κι αποφύγαμε την σύγκρουση, ενώ χαμογελώντας ο τυπάκος μου λέει: "τυχερός είσαι, είμαι και βαρυκόκαλος και θα πλήρωνε πολλά η ασφάλειά μου".
Στο φανάρι του κεντρικού δρόμου περιμένοντας το πράσινο για να περάσουμε, ακουμπάμε ώμους με τον διπλανό μου και ηλεκτριζόμαστε ιδιαίτερα έντονα, κοιταζόμαστε κι απλά χαμογελάμε συνεχίζοντας το δρόμο μας.
Κινήσεις αποκλεισμού, αποφυγής, έλξης κι απώθησης ταυτόχρονα σε διάστημα λίγων λεπτών. Κινήσεις που απλά μάχονται τις άλλες, τις μηχανικές που κάνουμε καθημερινά κατευθυνόμενοι προς τους "στόχους" μας. Κινήσεις που ξυπνούν το μυαλό και μας λεν: υπάρχει μια άλλη πραγματικότητα που συνειδητά ή ασυνείδητα αγνοείς, αλλά αυτή με επιμονή βγαίνει στην επιφάνεια κι είναι στο χέρι σου να την ζήσεις. Πόσα πολλά χάνουμε στη κάθε μικρή στιγμή της ζωής μας όταν δεν παρατηρούμε, ζούμε, ρουφάμε το μεδούλι αυτού που πραγματικά μας δίνεται: την ουσία των πραγμάτων και των πλασμάτων που μας περιβάλλουν και το πως αυτά κινούνται στον χώρο.
Πάντα μου έλεγαν ότι δεν είχα ρυθμό στην κίνησή μου. Όταν χόρευα με την ψυχή μου μπορεί και να προκαλούσα γέλιο. Όμως ήμουν εγώ, και δεν έδινα σημασία σε κανένα σχόλιο. Μου έχει λείψει εκείνος ο "πρωτόγονος" εαυτός, λέω να προσπαθήσω να τον ξαναβρώ.

10 σχόλια:

  1. Πάντ φτάνει η στιγμή που θέλουμε ξανά να κάνουμε παρέα με τον πρωτόγονο εαυτό μας.. Το θέμα είναι πόσο μπορούμε να ξαναζήσουμε μαζί του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μεγάλο βήμα πας να κάνεις. Είναι μια πολύ καλή ιδέα όμως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εσύ να τον βρεις

    υγ οι υπόλοιποι μην τον χάσουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος2/11/07, 11:31 π.μ.

    λες και είμαστε προγραμματισμένοι, και στιγμές στιγμες το σύστημα ξεκολάει απο το ρελαντί? μάλλον γιατί δεν είμαστε φτιαγμένοι για τέτοια, αλλά έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ αυτην την άλλη πραγματικότητα που μας έχει κατσικωθεί για ζωή, για θέλω, για στόχους, που μας είναι πολύ δύσκολο να έρθουμε σε επαφή με τα ένστικτα μας. αλλά ακόμα και αν έρθουμε, ξενίζει στους άλλους,
    αυτό που περιγράφεις είναι σαν την εντροπία στο πλασματκό σύστημα που δεχτήκαμε να συμμετάσχουμε.το συντηρεί, το ανανεώνει, δεν φέρνει τον κόσμο ανάποδα, θα φέρει όμως τον δικό σου και αυτό είναι αρκετό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όλη μας η ζωή μια χορογραφία είναι. αν το καλοσκεφτείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Toν προωτόγονο ευατό σου να τον βρεις. Μπορεί να έχει και πιο πλάκα. Αλλά πληηηηηηηηηηηηηηηηηηηζ μην αρχίσεις να χορεύεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. equilibrium όσο αντέξουμε νομίζω
    snikola όταν ωριμάσεις και πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις ξεκαθαρίσματα τύπου τι κρατάω τι πετάω, μπορείς να κάνεις και μεγάλα βήματα φίλε
    tsaperdona καλό είναι να μην χάνει κανείς τον εαυτό του, ακόμη καλύτερο είναι να τον ξανα-ανακαλύπτει
    ammos ΄κάπως έτσι, είναι κάποιες στιγμές που το μυαλό επαναστατεί και ξεκολάει οπότε τότε αρχίζει να ξενίζει το θέμα στους υπόλοιπους που σε έχουν συνηθίσει κάπως αλλιώς (βολεμένο;)
    fevis σίγουρα τα πάντα είναι κίνηση, χορός ή ότι άλλο, αρκεί να τον προσαρμόζεις στο δικό σου ρυθμό και να μην προσαρμόζεσαι από τον ρυθμό
    pavlo εκτός από πλάκα μπορεί να κρύβει και πολλές εκπλήξεις (και ναι, είπαμε χορεύω χάλια, αλλά αν το γουστάρω θα το κάνω κι αυτό κι ας γελάτε...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Nα μου το πεις να μαζέψω τα γυαλικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πάντα στη ζωή παίζει ρόλο ο τρόπος με τον οποίο βλέπει ο καθένας τα πάντα γύρω του! ΑΝ βλέπουμε πλέον τις στιγμές κ τις εικόνες που περνάνε δίπλα μας! Εσύ δεν το έχεις χάσει ακόμα! Όσο κ αν λες οτι θες να το ξαναβρείς, για να έγραψες όλα αυτά, νομίζω οτι ήδη το έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. pavlo μην τα μαζέψεις, αφού ξέρεις ότι μ'αρέσει να τα σπάω...
    roadartist το παλεύω, δεν το έχω καταφέρει ακόμα όμως

    ΑπάντησηΔιαγραφή

καλώς ορίσατε