Γιορτή

Χθες βράδυ βρέθηκα στο θέατρο Κνωσσός για να παρακολουθήσω την πρεμιέρα της "Γιορτής". Είναι από τις πρεμιέρες που παρ όλη την εργασιακή κούραση δεν είχα σκοπό να χάσω μιας και οι προηγούμενες δουλειές των παιδιών (για το Page 31, Δικαίωμα και Λουλούδια) μου είχαν κάνει την καλύτερη εντύπωση.

Στην υποδοχή η κατάλληλα ενδεδυμένη κοπέλα πρόσφερε το πρόγραμμα ευχόμενη Χρόνια σας Πολλά, δεν ήθελες πολύ να καταλάβεις ότι αυτή ήταν μια άλλου είδους γιορτή. Από την αρχή μέχρι και το τέλος κυριαρχούσε η γιορτή του παραλόγου (ή του λογικού;), μια γυναίκα σε μονόλογο, διηγούμενη στιγμές της καθόλου συνηθισμένης της ζωής με αφορμή τα γενέθλιά της. Στο παρασκήνιο (για την ακρίβεια στην κεντρική σκηνή του θεάτρου μια και κυρίως η πρωταγωνίστρια έπαιζε και λειτουργούσε στην πλατεία) το άλλο της εγώ, η σκιά της που χόρευε, λειτουργούσε με τρόπο μοναδικό εντείνοντας και μεγεθύνοντας σε πολλά σημεία την πλοκή.

Το χιούμορ ήταν διάχυτο παντού στην αφήγηση, τα δραματικά σημεία αρκετά αλλά δοσμένα με τέτοιο τρόπο που δεν σε άφηναν να παρασυρθείς από αυτά, ο Αλμοδοβάρ συναντούσε την ψυχοπάθεια του Άλεν κι οι δύο μαζί χόρευαν με την Φρίντα και τον Μισίμα αγκαλιά. Τα σκηνοθετικά ευρήματα συγκεκριμένα και στοχευμένα πρόσφεραν εικαστικά μοναδικές εικόνες σε στιγμές έντασης. Εκρήξεις κάθε τόσο σε έκαναν να πιστεύεις ότι το έργο θα μπορούσε να τελειώνει κι εκεί... για την ακρίβεια κάθε γιορτή ή κάθε χρόνος της ηρωίδας ήταν αρκετός για να συμπληρώνει με άνεση μια παράσταση.

Το όνομα δεν είχε σημασία (και "λογοκρίθηκε" τις 2 φορές που πήγε να αναφερθεί), η ευχή που επαναλαμβανόταν ακατάληπτα από το στόμα της πριν από κάθε σβήσιμο κεριού μόνο στο φινάλε αποκαλύφθηκε, η αγάπη αγκαλιαζόταν με το μίσος, η τρέλα με την λογική, το συναίσθημα με την ψυχρότητα. Χταπόδια, εξωγήινοι, οίκοι ανοχής, οικογένεια σε τρέλα, σχέσεις τραυματικές, ερωτικά αδιέξοδα κι ότι μπορεί να φανταστεί κανείς αποτελεί τον καμβά και την πλοκή της Γιορτής. 

Η ηρωίδα μας μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως ψυχοπαθής... η μήπως όχι; Μήπως εμείς έχουμε δημιουργήσει κάποια στεγανά κι ότι βρίσκεται εκτός αυτών δέχεται αυτόματα την ταμπέλα του μη αποδεκτού; Ποιος είναι αυτός που θα καθορίσει τον τρόπο που θα πορευτούμε, εκφραστούμε και εν τέλη διαχειριστούμε την ίδια μας την ζωή;

Ο Γιώργος Καλογερόπουλος, η Δέσποινα Σολκίδου, η Εύη Τσακλάνου κι ο Νίκος Γεωργίου φτιάχνουν σίγουρα μια ομάδα που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από πολλές άλλες "επαγγελματικές". Προτείνεται ανεπιφύλακτα και πραγματικά περιμένω τις δικές σας αντιδράσεις.

"Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν γιορτάζουν και κρύβουν την θλίψη και την πίκρα τους στις γιορτές, στην τούρτα, σε δύο κεριά..."

Κάθε Παρασκευή στις 21:00 στο θέατρο Κνωσσός, Κνωσσού 11 & Πατησίων 195 (τηλ.2108677070, 6978201002)