24/11/12

Έμπνευση και ασέβεια

Οι σταγόνες ιδρώτα που έπεφταν από το πρόσωπό του ακούγονταν πολύ δυνατά καθώς έπεφταν στο πάτωμα της εκκλησίας. Το ύψος της σκαλωσιάς που ήταν ανεβασμένος σε συνδυασμό με την άψογη ηχητική του χώρου δημιουργούσε έναν απόκοσμο επαναλαμβανόμενο θόρυβο, σαν σταγόνες από τα ύδατα της Στυγός.
Για την Βερόνικα και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Το ζωγραφικό θέμα του που θα κοσμούσε όλη την επιφάνεια του τρούλου ήταν ιδιαίτερα περίπλοκο: ήθελε να συμπεριλάβει αστικούς μύθους και μυθολογικά γεγονότα στην Χριστιανική διδαχή και πραγματικότητα. Οι κακοί άγγελοι έπαιρναν μορφές καταχθόνιες από την αρχαιότητα ενώ οι καλοί θύμιζαν πρόσωπα της καθημερινότητας της πόλης. Δεν είχε βέβαια τολμήσει να αλλοιώσει την μορφή του Θεού που κυριαρχούσε στο κέντρο του τρούλου. Ενώ όμως τον είχε κάνει όσο ρεαλιστικότερο μπορούσε σύμφωνα με τις κρατούσες παραδόσεις - για την ακρίβεια είχε δεχθεί τα συγχαρητήρια του μητροπολίτη για την πιστότητα της απόδοσης - και πλέον ασχολείτο με τις λεπτομέρειες του θέματος όπως την τελειοποίηση του φωτισμού και της προοπτικής, κάποια σταγόνα από την οροφή έσταξε στο πρόσωπό του. Σε αντίθεση οι δικές του από τον ιδρώτα είχαν σταματήσει, ενώ η ατμόσφαιρα είχε γίνει ξαφνικά παγερή. Σκούπισε με το πανί που είχε στην τσέπη του το μάγουλο και μηχανικά το έβαλε στην τσέπη συνεχίζοντας να ζωγραφίζει. Μια δεύτερη και σύντομα μια τρίτη σταγόνα έπεσαν κοντά στο στόμα του λίγο μετά, κι αυτός ασυνείδητα τις σκούπισε με την ανάποδη του χεριού του. Όταν κοίταξε το χέρι του δεν είδε χρώμα όμως: τι στο καλό; σκέφτηκε, έχει υγρασία και στάζει το ταβάνι;
Κοιτάζοντας το πρόσωπο του Θεού χαμογέλασε καθώς σκέφτηκε τι είχε κάνει σαν απειροελάχιστη παρέμβαση και κανείς δεν μπορούσε σαφώς να το διακρίνει από το πάτωμα της εκκλησίας κοιτώντας προς τα πάνω. Στο αριστερό Του μάτι, ακριβώς στο ένα τρίτο της κόρης, είχε σχεδιάσει αμυδρά το δικό του πρόσωπο, λες κι ο Θεός τον κοιτούσε υπό γωνία εκείνη τη στιγμή. Οι σταγόνες άρχισαν να γίνονται περισσότερες, τρεις, τέσσερις, πέντε, σε κάποια στιγμή έφτασαν στο στόμα του, είχαν μια περίεργη υφάλμυρη γεύση, του θύμισαν δάκρυα...
Με τρόμο κοίταξε τα μάτια του ζωγραφισμένου Θεού, αυτή τη φορά διέκρινε τη σιλουέτα του και στις δύο κόρες των ματιών, όμως όχι αυτή που είχε ζωγραφίσει αλλά στην υπάρχουσα στάση του, λες κι έβλεπε σε καθρέφτη...Τρομαγμένος έκανε  να κινηθεί προς τα πίσω, γλιστρώντας πάνω στα δάκρυα του Θεού το επόμενο που θυμόταν ήταν η πτώση του στο κενό από την ψηλή σκαλωσιά...

4 σχόλια:

  1. Πολύ ομορφα δωσμενο....το κείμενο .... μου άρεσε το θεμα σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ρούλα μου σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, η Βερόνικα είναι πάντα η έμπνευση και σε αυτή αξίζουν τα μπράβο γενικά, σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. όμορφο όπως πάντα Μπλου μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΦΟΥΛΗ μου να είσαι καλά, σε ευχαριστώ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

καλώς ορίσατε