8/10/12

"Συναντήσεις στην πανσέληνο"


Κάθε φορά που έφτανε πανσέληνος όλο το χωριό ήταν τόσο σιωπηλό που νόμιζες ότι ήταν όλοι νεκροί από μια μυστηριώδη ασθένεια ή είχαν εγκαταλείψει τα σπίτια τους μαζικά.
Για την Βερόνικα και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Ο αστικός μύθος ήθελε τον εωσφόρο ή έστω τους ακολούθους του να ζητούν το αίμα μικρών παιδιών ή οποιουδήποτε κυκλοφορούσε αυτό το βράδυ στην κοιλάδα γύρω από το χωριό. Ο Άρης κι η Αύρα μην δίνοντας καμία σημασία σε όλα αυτά βρήκαν την ευκαιρία να βρεθούν στην Δρακολίμνη που βρίσκοταν ένα χιλιόμετρο περίπου από το χωριό. Μέχρι τότε μόνο με βλέμματα και νοήματα επικοινωνούσαν και στο μανάβικο του μπάρμπα Ευτύχη την προηγούμενη ημέρα ο Άρης βρήκε την ευκαιρία να της δώσει ένα γραπτό μήνυμα χαζεύοντας τα μήλα... "Θα σε περιμένω στις 10 το βράδυ στη λίμνη, σίγουρα δεν θα κυκλοφορεί κανείς λόγω πανσελήνου..."
Η Αύρα μαζεύοντας όλο της το κουράγιο προφαστίστηκε ότι θα πάει να μαζέψει ξύλα για το τζάκι και θα γύριζε σε λίγη ώρα. Οι γονείς της την κοίταξαν με απορία και ο πατέρας της είπε: καλά, πήγαινε, αλλά μην ξεμακρύνεις γιατί σήμερα είναι κι η πανσέληνος...
Η καρδιά της πήγαινε να σπάσει όσο κοντοζύγωνε προς τη λίμνη, από μακρυά διέκρινε μια φιγούρα, ήλπιζε να είναι ο Άρης κι όχι τίποτα κακό...
Ηρέμησε αρκετά όταν έφτασε πλέον σε απόσταση που ήταν σίγουρη ότι ήταν αυτός. Καλησπέρα Άρη, κατάφερε να ψελλίσει... γειά σου Αύρα μου, είσαι τόσο όμορφη στο φως του φεγγαριού της απάντησε με σιγουριά.
Την έπιασε από το χέρι και την οδήγησε να καθήσουν κάτω από μια γέρικη ελιά που τον κορμό της χρειάζονταν 5 άνδρες να την αγκαλιάσουν.
Θα έρθω να σε ζητήσω από τους δικούς σου Αύρα, φυσικά αν το θες κι εσύ... της είπε κοφτά, σχεδόν μην σηκώνοντας αντίρρηση.
Δεν ξέρω Άρη, μήπως βιαζόμαστε; δεν έχουμε μιλήσει σχεδόν καθόλου, πέρα από τα τυπικά καλησπέρα, γεια σας και πως είστε, ουσιαστικά δεν έχουμε πει τίποτα.
Όταν τα μάτια κι οι καρδιές συναντιούνται με αυτό τον τρόπο δεν έχω αμφιβολία ότι κι οι λέξεις θα ακολουθήσουν της απάντησε.
Έγυρε στον ώμο του, κι αυτός της χάϊδεψε τα μαλλιά με τρυφερότητα. Την φίλησε στο μάγουλο, κι αυτή του πρόσφερε τα χείλη της, αγκαλιάστηκαν με πάθος μεμιάς κι όλος ο κόσμος φαινόταν μαγικός. Ένα θρόισμα στα φύλα της ελιάς τους αναστάτωσε προσωρινά αλλά ο Άρης την καθησύχασε: οι νυχτερίδες κι οι κουκουβάγιες είναι που κυνηγούν και ξαποσταίνουν.
Την αγκάλιασε ακόμη πιο σφιχτά, η Αύρα πλέον είχε παραδοθεί ολοκληρωτικά, τα κορμιά τους είχαν γίνει ένα, κάθε φόβος κι αναστολή είχε πετάξει μακριά σαν τα νυχτοπούλια. Ακόμη κι όταν άκουσαν θορύβους σαν βήματα δεν έδωσαν σημασία, για αυτούς το μόνο που μετρούσε πλέον ήταν ο ένας για τον άλλο, ο κόσμος γύρω τους δεν υπήρχε. Η ανάσα της είχε γίνει ένα με τη δική του, ακόμη κι όταν μια τρίτη βρέθηκε πολύ κοντά τους...
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, τα ονόματά τους έγιναν συνώνυμο της αγάπης αλλά και της απερισκεψίας, το χωριό ονόμασε την περιοχή Άρης και Αύρα, κανείς δεν έμαθε τι έγινε ακριβώς, οι περισσότεροι είπαν ότι υπήρξαν θύματα του "κακού", κάποιοι ότι έφυγαν μακριά για να ζήσουν την αγάπη τους ανενόχλητοι, άλλοι λένε ότι ακόμη και σήμερα τις νύχτες με πανσέληνο τους βλέπουν αρχικά στη λίμνη και μετά σα να πετούν προς το φεγγάρι.
Σημασία έχει ότι αγαπήθηκαν για τη στιγμή εκείνη όσο πολλοί δεν το έχουν κάνει ποτέ.

6 σχόλια:

  1. Πολύ όμορφη ιστορία, είναι σαν αμαρτία την αγάπη που ζουν, όταν με τη συναίνεση, θα πρέπει να είναι η αγάπη πιο ελεύθερη από τον άνεμο ...

    Σ' ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή.
    Γιατί οι άλλοι φίλοι δεν συμμετάσχουν;

    Ένα φιλί και καφεδάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πολύ ρομαντικό αλλά με φινάλε θρίλερ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. censurasigloXXI να είσαι καλά γλυκιά μου, τώρα για την συμμετοχή των υπολοίπων δεν ξέρω... μπορεί να φταίει η εποχή, τα πράγματα που συμβαίνουν, που ο κόσμος δεν έχει κέφι, μην απελπίζεσαι όμως, θα το παλέψουμε έστω κι οι δύο μας (αν κι η Ρία από κάτω καραδοκεί κι είμαι σίγουρος ότι θα παίξει...), φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ria ναι όντως, μια σχετική προδιάθεση μου την έκανε η εικόνα βλέπεις, φιλιά κι ελπίζω να γράψεις κάτι από τα δυνατά σου σε αυτό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ όμορφη η ιστορία σου,ότι και να έγινε με τους ήρωες της έζησαν την αγάπη τους με όποιο κόστος!!
    καλησπέρα Μπλου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΦΟΥΛΗ μου ευχαριστώ, κι αυτό είναι ακριβώς το νόημα, ότι η στιγμή μετρά πολλές φορές περισσότερο από το αποτέλεσμα, να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

καλώς ορίσατε