27/9/12

"Χωρίς το φυλακτό μου δεν ζω..."


Φιλήθηκαν με πάθος λες κι ήταν η τελευταία φορά... κι όμως εδώ και 53 χρόνια ζούσαν ο ένας για τον άλλο.
Παντρεύτηκαν το 1959 μετά από αρκετά μακρόχρονη πολιορκία του άντρα. Ήταν κι άλλες εποχές βέβαια, όλοι σε χαμηλοτάβανα σπιτάκια και στη μέση μια κοινή αυλή, όπου οι κρυφές ματιές και οι τυχαίες συναντήσεις έδιναν κι έπαιρναν.
Για το Λογοτεχνικό Σάββατο της Veronica
Αγαπήθηκαν πολύ, έφεραν στον κόσμο 2 παιδιά που με πολύ αγώνα κατάφεραν να μεγαλώσουν, σπουδάσουν και να νιώθουν περήφανοι για αυτά.

Οι αναποδιές και οι αρρώστιες απλά τους ένωσαν ακόμη περισσότερο, ο άντρας σε όλη την διάρκεια αυτών των χρόνων φορούσε στο λαιμό μια καδένα που κατέληγε σε ένα φυλαχτό όπως το έλεγε. Δεν το έβγαζε ποτέ, ούτε όταν δούλευε στην οικοδομή (ριψοκινδυνεύοντας σαφώς), ούτε όταν έκανε μπάνιο, πουθενά...
Η γυναίκα παρότι το γνώριζε το πάθος του για αυτό, δεν έπαυε να τον πειράζει: μαζί σου θα το πάρεις καημένε; ή κάποιο βράδυ να δεις που θα στο βγάλω και δεν θα πάρεις χαμπάρι...
Όσο κι αν τον ρωτούσαν όλοι για το τι περιείχε το φυλακτό, ο ίδιος το κρατούσε επτασφράγιστο μυστικό.
Η γυναίκα κάποια χρόνια αργότερα αρρώστησε βαριά, ο άντρας της παρότι κι αυτός χτυπημένος από σοβαρή ασθένεια δεν έφευγε από δίπλα της, σε κάποια στιγμή όταν ένιωσε ότι την εγκαταλείπουν οι δυνάμεις του ψιθύρισε: πες μου σε παρακαλώ, τι περιέχει αυτό το φυλαχτό; δεν θέλω να φύγω με την απορία...
Με βία κράτησε τα δάκρυά του και της είπε: Δεν ξέρω αν το θυμάσαι αλλά το φορούσα την μέρα που γνωριστήκαμε, για την ακρίβεια το πρωτοφόρεσα τότε. Ίσως δεν το παρατήρησες εκείνη τη στιγμή - σε πλάνεψαν τα μάτια μου; (σχεδόν γελώντας) αλλά την στιγμή που έσκυψα να σε φιλήσω για πρώτη φορά το άνοιξα με το ένα μου χέρι και το έκλεισα αστραπιαία. Αυτό το φυλαχτό περιέχει την πρώτη σου ανάσα δίπλα μου, το πάθος, τον σεβασμό, την εκτίμηση, την αγάπη, δεν θέλω να ανοιχτεί ποτέ, δεν θέλω να το αποχωριστώ ποτέ, είναι όλα όσα μου έδωσες σε μια στιγμή, σε μια ζωή, αιώνια...

Υ.Γ.: Η ιστορία αυτή είναι αφιερωμένη στη σημερινή επαίτιο γάμων των γονιών μου, εμπεριέχει αρκετές αλήθειες ανάμικτα με την φαντασία βεβαίως, να είστε όλοι καλά, με ή χωρίς φυλαχτά.

22 σχόλια:

  1. Να τους χαίρεστε. Και στους αδαμάντινους, ή τους πέρασαν?
    να ειναι γεροί μια ζωή.

    Τέτοιοι υπέροχοι άνθρωποι, θα ήταν οι γονείς, ενός υπέροχου ανθρώπου, όπως εσύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ζουζούνα μου ευχαριστώ πολύ, θα τους μεταφέρω τις ευχές σου, επίσης με κάνετε να κοκκινίζω... φιλιά πολλά

    Υ.Γ.: αργυροί = 25 χρόνια, χρυσοί = 50 χρόνια, αδαμάντινοι = 60 χρόνια έγγαμου βίου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να είναι καλά οι άνθρωποι! :)
    Χρόνια τους πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και οι δύο μιλήσαμε για αλήθειες και φαντασίες.

    Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ που είσαι στο λογοτεχνικό. Δάκρυσα με το κείμενο σου.

    Ένα μεγάλο φιλί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χρόνια τους πολλά, πάντα γεροί κι ευτυχισμένοι!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τι να σου πω τώρα.
    Κατάφερες και με συγκίνησες μάναμ!
    Θυμήθηκα και την ζωή των δικών μου γονιών που ήταν τόσο μα τόσο αγαπημένοι και δώστου το δάκρυ κορόμηλο.
    Τώρα έμεινε μόνο η μανούλα να μας θυμίζει την όμορφη κοινή ζωή τους.
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μα τι παλιόπαιδο... στο καλό σου. Με συγκινησες.
    Θαυμάσιο και σαν σκέψη και σαν αλήθεια.
    Να τους χαίρεσαι και να χαρούν πολλά πολλά χρόνια την πολύτιμη αγάπη τους.

    Σ' ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Hfaistiwna να είσαι καλά φίλε μου, πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. censurasigloXXI σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, όντως μιλήσαμε για αλήθειες - για την ακρίβεια το δικό σου κείμενο μου έδωσε την έμπνευση, φιλιά κι από μένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. misoagnosti σε ευχαριστώ πολύ, θα μεταφέρω τις ευχές σου (φαντάζεσαι να πω: έχετε τις ευχές μιας μισο-αγνωστης;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. xristin βγήκε εντελώς αυθόρμητα και μέσα σε 5 λεπτά στη δουλειά πρέπει να σου πω, αν κατάφερα να σας συγκινήσω είναι μάλλον γιατί γράφτηκαν αρκετές αλήθειες - που θυμίζουν στον καθένα σας (και μας) - πραγματικότητα, φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ελένη Λιντζαροπούλου να είσαι καλά και σε ευχαριστώ εγώ, τρέχω να διαβάσω το δικό σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Βλαμένο με συγκίνησες...
    Τι ήθελα και το διάβαζα πρωινιάτικα...

    Να τους χαίρεστε!!!!

    υγ αυτοί οι δύο, επειδή τους γνωρίζω αξίζουν χίλια χρόνια μαζί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΠΑΥΛΟ ευχαριστώ βρε, κι οι δικοί σου να είναι καλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. είσαι κωλόπαιδο, με κάνεις και κλαίω άντε !!! να τους χαίρεσαι καρδιά μου,έχουν ένα αξιοθαύμαστο παιδί...
    Σε λίγο καιρό κλείνουμε 30 χρονια, ναι με ανέχεται ακομα, ήρωας!!
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΦΟΥΛΗ μου σε ευχαριστώ πολύ και δεν είχα αυτή την πρόθεση να ξέρεις... εύχομαι να περάσετε κατά πολύ τα χρόνια που είναι οι δικοί μου μαζί και πάντα αγαπημένοι, φιλιά κι από μένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. συγκινητικό, και πόσο αληθινό!
    πολλά, και καλά, χρόνια τους εύχομαι!
    Ξενικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ξενικέ σε ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Πόσο με συγκίνησες!!!!!!η τρυφερότητα σε όλο της το μεγαλείο... Μπλού... νομίζω οτι εμεις οι πιό μεγάλοι θα την νιώσουμε πιό πολύ γιατί μας θυμήζει τα δικά μας....ένα σου λέω μονο....50 μαζί.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ρούλα μου 50; έχετε φτάσει στους χρυσούς; να τα χιλιάσετε καλή μου, να είστε πάντα αγαπημένοι και γεροί και να δίνει ο ένας στον άλλο με την ίδια αγάπη και θέρμη όπως στην αρχή, σε φιλώ και σε ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Πολύ συγκινητικό!!! Να είναι καλά οι γονείς σου και να τους χαίρεσαι Γιαννάκο!
    Μέχρι και ο Παυλούκος συγκινήθηκε..
    τι να πώ..αλλάζουν οι άνθρωποι μεγαλώνοντας..
    Φιλιά πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Dina μου να είσαι καλά, όσο για την συγκίνηση του φίλου σου θα το μεταφέρω... χαχααχα
    φιλάκια σε όλες κι όλους σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή

καλώς ορίσατε