Άτιτλο & χρόνια πολλά

Ώρα 10:30 σήμερα αποφράδα αλλά κι εορτάσιμη Τετάρτη, κι εμείς για ένα τσιγάρο / διάλειμμα στον πεζόδρομο παρακολουθούμε ημι-εργαζόμενοι τι συμβαίνει: Διαδηλωτές του ΠΑΜΕ ανεβοκατεβαίνουν Σταδίου - Πανεπιστημίου, Γιαπωνέζοι με τις ψηφιακές τους τρέχουν για να αποθανατίσουν το ενσταντανέ (για αυτούς η διαδήλωση είναι μάλλον το ίδιο σπάνια όπως κι η Ακρόπολη), τραπεζικοί (ιδιωτικών) βγαίνουν ψιλοφοβισμένοι από τα μισοανοιγώμενα μεταλλικά ρολά μπας και τους πετύχει κανένας πελάτης και τους ζητήσει χάρη ή κανένας διαδηλωτής και τους ζητήσει χειρότερα, η ατμόσφαιρα άκρως ηλεκτρισμένη και βαριά από τα χημικά, ο λαιμός κι η μύτη καίνε, το μυαλό επίσης, τα πάντα στον αέρα, δεν ξέρω αν φοβάμαι τα τανκς ή την επόμενη ημέρα γενικότερα, δεν ξέρω αν φταίει ότι επιτέλους ξυπνάει ο κόσμος, μπορεί μαζί με τα ξερά να καίγονται και χλωρά, να την πληρώνουν συνολικά λειτουργοί (βουλευτές, κά) ή θεσμοί (κοινοβουλευτική δημοκρατία) αλλά δεν μπορεί να γίνει κι αλλιώς. Όταν το ποτάμι ξεχειλίζει θα πάρει τα πάντα μαζί του. Οι άτολμοι κι οι δειλοί που λένε και ξελένε όταν απειληθούν ή τους εγγυηθούν κανένα μπαξίσι δεν έχουν θέση, όσοι αντέχουν στα δύσκολα ας βουτήξουν με το κεφάλι σε μακροβούτι θολών νερών κι όπου βγει.

Μπορεί οι πρόγονοι να ασπάζονταν το "παν μέτρον άριστον", αλλά σίγουρα με τίποτα το μέτριο, το μέσον, το μεσοπρόθεσμον... κι αν έχουμε περάσει σαν λαός, κι αν έχουμε επιβιώσει από πραγματικά μεγάλες δυσκολίες, η χρηματική ασφυξία θα μας αφανίσει; μπα, δε νομίζω, αρκεί να αποτινάξουμε κακές συνήθειες του παρελθόντος και να βγούμε με καθαρό πρόσωπο κι ιδέες για να ξεκινήσουμε από την αρχή κάτι που δεν θα μας δοθεί αλλά θα είναι απόλυτα δικό μας. Είναι σαφές ότι μεγάλες προσδοκίες τύπου: Παγκοσμιοποίηση, ενωμένη Ευρώπη, κλπ έχουν αποτύχει παταγωδώς, είναι επίσης σαφές ότι η Κίνα είναι το (αθόρυβο;) αφεντικό της εποχής, δεν ξέρω αν όπως έλεγε η αγαπημένη φίλη: η Ελλάδα θα είναι η απαρχή της διάλυσης της Ευρώπης και του υπάρχοντος συστήματος, αλλά είμαι βέβαιος ότι από εμάς θα ξεκινήσει κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον το καινούργιο, έχουμε και τη δύναμη και το μυαλό κι ελπίζω πλέον και τη διάθεση για αυτό.

Προσμένω τη λιακάδα μετά την προσωρινή μουντίλα και το καθάρισμα της ατμόσφαιρας (και του μυαλού μερικών).

Χρόνια σου πολλά