Εξομολόγηση κι άλλα μυστήρια...

Απ΄όλα τα μυστήρια της εκκλησίας μόνο στην εξομολόγηση (καλά κι αυτό του γάμου...) δεν έχω πάρει μέρος ποτέ. Ακόμη και τώρα που τα τελευταία 2 χρόνια νηστεύω 40 ημέρες ούτε που μου περνά από το μυαλό να πω τις "αμαρτίες" μου και να ζητήσω άφεση αυτών από κάποιον που δεν ξέρω και δεν εμπιστεύομαι. Σίγουρα η μετάνοια είναι προσωπική υπόθεση αλλά η συνοδεία της εξομολόγησης για την ολοκλήρωση αυτού του μυστηρίου με έβρισκε πάντα αντίθετο. Μπορώ όμως μια χαρά να εξομολογηθώ από εδώ σε όσους με ξέρουν και όσους δεν με ξέρουν...

Αμαρτήματα σίγουρα έχω διαπράξει, τουλάχιστον αυτά που εγώ θεωρώ ως τέτοια. Κυρίως πρόκειται για σκέψεις, είτε σκέψεις άσχημες προς τρίτους (εννοείται προερχόμενες από κάποια ενέργειά τους που με έθιξε, δεν είμαι και τρελός), είτε πάθη που κάποτε πέρα από τη σκέψη οδηγούν και σε πράξεις που αργότερα μετανιώνω η στην καλύτερη με θίγουν ως άνθρωπο.

Δεν θα μακρηγορήσω πάνω σε αυτό όμως, μια συγγνώμη σκοπεύω να ζητήσω από όσους ηθελημένα ή άθελά μου έκανα κακό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είτε με τη σκέψη είτε με την πράξη.

Ναι, υπάρχουν και μπλε αυγά

Εύχομαι σε όλους όμορφες μέρες να έχετε και μια πραγματική και πολυεπίπεδη Ανάσταση.