Με το καλό (δεξί ή αριστερό, ότι προτιμάτε)

Επιστρέψαμε με το καλό με το παιδί από τις ολιγοήμερες Χριστουγεννιάτικες διακοπές, όπου περάσαμε τις γνωστές ξεκούραστες κι όμορφες ημέρες μας. Με φαγητό, ποτό, ξάπλες, βόλτες πολλές (αρκετά χιλιόμετρα παραλιακά...), ειδικά η Ταμάρ ξεσάλωσε. Τι φαγητό έκρυβε παντού στον κήπο, τι με άλογα ήρθε σε επαφή (οκ, έπαθε μια πλάκα με το θέαμα), τι με άλλα σκυλάκια έπαιξε, τι περαστικούς περιεργάστηκε (πάντα με το γνωστό σνομπ της ύφος, τύπου: μη με χαϊδεύετε απλά θαυμάστε με), τι ουζάκι ήπιε (τρόπος του λέγειν, βλέπε μεζέδες έφαγε) δε λέγεται. Εννοείται το φαγητό που της μαγείρεψα ούτε να το φτύσει...Εγώ πάλι σχεδόν ότι έκανε κι η μικρή αλλά με πολύ περισσότερο ύπνο. Μάλλον μου έλειπε αρκετά. Τελικά η οικογενειακή θαλπωρή είναι αρκετή από μόνη για να σε χαλαρώσει. Και κάτι τέτοιες στιγμές είναι που μαλώνω τον εαυτό μου που δεν το κάνει πιο συχνά (μια συχνότητα 3-4 φορές το πολύ τον χρόνο δεν είναι αρκετές για να δω και να χορτάσω τους δικούς μου ανθρώπους). Ας είναι, μου αρκεί να είναι καλά, μου αρκεί όποτε πηγαίνω να πίνω ένα ουζάκι, εκεί κατά τις 12, με τον Αλέκο μου και να μου λέει ότι ιστορίες του έρχονται στο μυαλό, μου αρκεί ένα χαμόγελο κι ένα χάδι κι αυτό το αληθινό βλέμμα λατρείας από τη μάνα μου για να νιώσω καλύτερα και πιο δυνατός, μου αρκεί να είναι παρόντες.
Σας εύχομαι αυτή η χρονιά που έρχεται, όσο δύσκολη κι αν ακούγεται κι είναι στην πραγματικότητα, να γεμίσει τουλάχιστον από χάδια, φιλιά, αγκαλιές και πολύ αγάπη, με καθαρά βλέμματα, κουβέντες κι αισθήματα, ότι ήταν να κρυφτεί κρύφτηκε, ας γίνουμε πιο αληθινοί και πιο ουσιαστικοί στη ζωή μας, ας αναδείξουμε επιτέλους κάποιες άλλες αξίες πέραν των υλικών.
Η Ταμάρ (γιορτινή έτσι, δεν μπορείτε να πείτε ότι δεν μπήκε στο πνεύμα) κι εγώ, σας ευχόμαστε τα καλύτερα για την χρονιά που έρχεται, να είστε όλοι καλά.