200 και πάμε

Επιστροφή πλέον σε κανονικούς ρυθμούς μετά από την τελευταία εβδομάδα καλοκαιρινών διακοπών, πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια που είμαι αδειούχος αρχές Σεπτέμβρη. Η θάλασσα ήταν υπέροχη, καθαρή, ήρεμη, χωρίς κόσμο, πραγματικά την απόλαυσα. Ποδήλατο, μπάνιο, ύπνος, διάβασμα, ξεκούραση κι ένα ευχέλαιο... είχαν αυτές οι ολιγοήμερες διακοπές. Η επάνοδος στιγματίστηκε από μια αλλαγή διάταξης των γλαστρών στη βεράντα, πολλές νυχτερινές μαργαρίτες (το ποτό βεβαίως) μετά καλής (και διεθνούς παρακαλώ) παρέας και μια καλή διάθεση πάνω απ' όλα. Σε αντίθεση με την πολιτική και την οικονομία που πνέουν τα λοίσθια εξακολουθώ, μη σου πω με αυξητική τάση, να αισιοδοξώ. Στην ερώτηση της καλής φίλης: πως τον βλέπεις να βγαίνει αυτός ο χρόνος; η απάντηση αρχικά ήταν "θα δούμε", αλλά όσο το δουλεύω τόσο νιώθω πως θα είναι καλά, τόσο για μένα όσο και για τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Και αυτό είναι τελικά που με απασχολεί. Θα μου πεις δε σε απασχολούν τα διεθνή και τοπικά δεδομένα και η απαισιόδοξη πρόβλεψη όσον αφορά οικονομία κι άλλους τομείς; φυσικά αλλά με μέτρο, δε θα πέσουμε και να πεθάνουμε βρε αδελφέ, έχουμε ξεπεράσει και μεγαλύτερες δυσκολίες, άλλωστε έχω κι έχεις αποδείξει στο όποιο παρελθόν ότι μπορούμε να βγούμε αλώβητοι ή έστω με ελάχιστες απώλειες.

200 ποστ και συνεχίζουμε λοιπόν, με πολλές αλλαγές από τότε που άρχισα να σχολιάζω και να διαβάζω αρχικά (πάνω από 3 χρόνια) και μια ανανέωση του χώρου που θα γίνει (κάτι σα φρεσκάρισμα στους τοίχους ένα πράγμα) όταν κάνω κέφι, ορμώ ακάθεκτος σε ένα μήνα που με έχει ούτως ή άλλως σημαδέψει με τα γεγονότα του στο παρελθόν και που σαν αρχή του έτους κατά τους παλιούς κι όχι μόνο, σίγουρα θα σημάνει νέο ξεκίνημα για πολλούς. Σας εύχομαι να περάσετε το καλύτερο Φθινόπωρο της ζωής σας, φιλιά και χαμόγελα σε όλους...