4 κι άλλα 4

Το 4 είναι ο αγαπημένος μου αριθμός, τώρα που επαναλαμβάνεται (ή διπλασιάζεται αν θέλετε) μου κάνει ακόμη καλύτερα (τι σόι δίδυμος θα ήμουν άλλωστε). Χθες βράδυ που λέτε μετά από μια εξουθενωτική εργασιακά εβδομάδα (ελπίζω να είναι κι η τελευταία τόσο δύσκολη) και μετά από κάτι μπύρες, τηγανόψωμα, μπιρίμπα μετά της κουμπάρας (που έχασε χθες γιατί όπως εκμυστηρεύτηκε το μυαλό της ή ένα μέρος του τέλος πάντων βρισκόταν ακόμη στην Ισπανία), κι ενώ καθόμασταν στην πυργοβεράντα δροσιζόμενοι σκάει και μια τούρτα παγωτό με ένα μεγάλο 4 πάνω της (τι διακριτικά παιδιά, σας το χρωστάω αυτό...). Το έσβησα, την φάγαμε (καλά όχι κι όλη) κι άρχισα να αισθάνομαι ότι το διπλό 4 είναι πλέον γεγονός.

Το πρωινό ξύπνημα ήταν αναμενόμενο, 8 η ώρα εργασιακό τηλέφωνο. Με τα τρία τηλέφωνα (2 κινητά - 1 σταθερό) να χτυπούν εναλλάξ ή ταυτόχρονα περνάει μέχρι στιγμής η μέρα μου, απαντώντας είτε σε ευχές είτε σε συνεργάτες, με ενδιάμεσα διαλείμματα οικιακών εργασιών (κι αυτές πρέπει να γίνουν) και χωρίς κανένα πλάνο για τούτη την ιδιαίτερη ημέρα. Όπως είπε κι η άλλη μου κουμπάρα με τις ευχές που μου έδωσε: κανονικά σε αυτές τις ηλικίες θα πρέπει να τα γιορτάζουμε ξεχωριστά τα γενέθλια γιατί άλλος ένας χρόνος είναι άλλη μια επιτυχία (τώρα καλά ακούγεται αυτό; χμ). Πάντως η διάθεσή μου φτιάχνει, ο καιρός είναι οριστικά καλοκαιρινός και γενικά πιστεύω (μα που τη βρίσκω αυτή την αισιοδοξία πείτε μου κι εμένα) ότι όλα θα πάνε καλύτερα.
Σας φιλώ γλυκά κι ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις ευχές σας